اخلاص در معارف و سیره حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{سیره معصوم}}
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = اخلاص
| موضوع مرتبط = اخلاص
| عنوان مدخل  = [[اخلاص]]
| عنوان مدخل  = اخلاص
| مداخل مرتبط = [[اخلاص در قرآن]] - [[اخلاص در حدیث]] - [[اخلاص در فقه اسلامی]] - [[اخلاص در اخلاق اسلامی]] - [[اخلاص در معارف دعا و زیارات]] - [[اخلاص در معارف و سیره نبوی]] - [[اخلاص در معارف و سیره حسینی]] - [[اخلاص در معارف و سیره سجادی]] - [[اخلاص در معارف و سیره رضوی]] - [[اخلاص در عبادت]]
| مداخل مرتبط = [[اخلاص در قرآن]] - [[اخلاص در حدیث]] - [[اخلاص در فقه اسلامی]] - [[اخلاص در اخلاق اسلامی]] - [[اخلاص در معارف دعا و زیارات]] - [[اخلاص در معارف و سیره نبوی]] - [[اخلاص در معارف و سیره حسینی]] - [[اخلاص در معارف و سیره سجادی]] - [[اخلاص در معارف و سیره رضوی]] - [[اخلاص در عبادت]]
| پرسش مرتبط  =  
| پرسش مرتبط  =  
خط ۸: خط ۷:


== مقدمه ==
== مقدمه ==
صحنه [[عاشورا]]، صحنه [[تصفیه]] [[خالصان]] از ناخالصان است. آنها که از اول به قصدی غیر از [[رضایت]] و [[قرب الهی]] و [[عمل به وظیفه]]، همراه [[امام]] {{ع}} به طرف [[کربلا]] حرکت کردند، هر یک به بهانه‌ای از [[حضرت]] جدا شدند و تنها کسانی ماندند که این راه را خالصانه [[انتخاب]] کرده بودند و [[خلوص]] خود را در [[شب عاشورا]] و [[روز]] [[نبرد]] نشان دادند.
صحنه [[عاشورا]]، صحنه [[تصفیه]] [[خالصان]] از ناخالصان است. آنها که از اول به قصدی غیر از [[رضایت]] و [[قرب الهی]] و [[عمل به وظیفه]]، همراه [[امام]] {{ع}} به طرف [[کربلا]] حرکت کردند، هر یک به بهانه‌ای از حضرت جدا شدند و تنها کسانی ماندند که این راه را خالصانه [[انتخاب]] کرده بودند و [[خلوص]] خود را در [[شب عاشورا]] و [[روز]] [[نبرد]] نشان دادند.
 
امام {{ع}} پیش از شروع حرکت از [[مدینه]] ضمن [[خطابه]] مفصلی که ایراد کرد، هر گونه شائبه [[دنیاطلبی]] و ریاست‌خواهی و [[جنگ]] [[قدرت]] را رد کرد و [[انگیزه]] [[خالص]] «[[اصلاح]] [[دینی]] و [[اجتماعی]]» را مطرح ساخت<ref>کلمات الامام الحسین {{ع}}، ص۲۷۶.</ref>.
امام {{ع}} پیش از شروع حرکت از [[مدینه]] ضمن [[خطابه]] مفصلی که ایراد کرد، هر گونه شائبه [[دنیاطلبی]] و ریاست‌خواهی و [[جنگ]] [[قدرت]] را رد کرد و [[انگیزه]] [[خالص]] «[[اصلاح]] [[دینی]] و [[اجتماعی]]» را مطرح ساخت<ref>کلمات الامام الحسین {{ع}}، ص۲۷۶.</ref>.


در جای دیگر، این گونه فرمود:
در جای دیگر، این گونه فرمود: «من هرگز به عنوان [[شورش]] و [[خوش‌گذرانی]]، سرمستی، [[فساد]] انگیزی یا [[ستم]] [[قیام]] نکردم، بلکه برای [[طلب]] اصلاح و [[امر به معروف و نهی از منکر]] قیام کردم»<ref>مناقب آل ابی‌طالب، ج۳، ص۲۴۱.</ref>. [[عابس بن ابی شبیب شاکری]] که یکی از [[اصحاب]] حضرت است، [[حمایت]] خالصانه و [[الهی]] خود را از [[اهل بیت پیامبر]] {{صل}} در رجزش این‌گونه بیان می‌کند: «من با شمشیرم در راه شما تیغ می‌زنم و [[جهاد]] می‌کنم تا به [[دیدار]] [[خدا]] بروم و با این کار جز به [[پاداش الهی]] [[چشم]] ندوخته‌ام و چیزی نمی‌خواهم»<ref>العوالم، ص۲۷۲.</ref>.<ref>[[سید مجتبی غیوری نجف‌آبادی|غیوری نجف‌آبادی، سید مجتبی]]، [[امام حسین و تربیت دینی (مقاله)|مقاله «امام حسین و تربیت دینی»]]، [[فرهنگ عاشورایی ج۷ (کتاب)|فرهنگ عاشورایی ج۷]] ص ۷۵.</ref>
«من هرگز به عنوان [[شورش]] و [[خوش‌گذرانی]]، سرمستی، [[فساد]] انگیزی یا [[ستم]] [[قیام]] نکردم، بلکه برای [[طلب]] اصلاح و [[امر به معروف و نهی از منکر]] قیام کردم»<ref>مناقب آل ابی‌طالب، ج۳، ص۲۴۱.</ref>.
[[عابس بن ابی شبیب شاکری]] که یکی از [[اصحاب]] حضرت است، [[حمایت]] خالصانه و [[الهی]] خود را از [[اهل بیت پیامبر]] {{صل}} در رجزش این‌گونه بیان می‌کند:
«من با شمشیرم در راه شما تیغ می‌زنم و [[جهاد]] می‌کنم تا به [[دیدار]] [[خدا]] بروم و با این کار جز به [[پاداش الهی]] [[چشم]] ندوخته‌ام و چیزی نمی‌خواهم»<ref>العوالم، ص۲۷۲.</ref><ref>[[سید مجتبی غیوری نجف‌آبادی|غیوری نجف‌آبادی، سید مجتبی]]، [[امام حسین و تربیت دینی (مقاله)|مقاله «امام حسین و تربیت دینی»]]، [[فرهنگ عاشورایی ج۷ (کتاب)|فرهنگ عاشورایی ج۷]] ص ۷۵.</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۲۶

مقدمه

صحنه عاشورا، صحنه تصفیه خالصان از ناخالصان است. آنها که از اول به قصدی غیر از رضایت و قرب الهی و عمل به وظیفه، همراه امام (ع) به طرف کربلا حرکت کردند، هر یک به بهانه‌ای از حضرت جدا شدند و تنها کسانی ماندند که این راه را خالصانه انتخاب کرده بودند و خلوص خود را در شب عاشورا و روز نبرد نشان دادند.

امام (ع) پیش از شروع حرکت از مدینه ضمن خطابه مفصلی که ایراد کرد، هر گونه شائبه دنیاطلبی و ریاست‌خواهی و جنگ قدرت را رد کرد و انگیزه خالص «اصلاح دینی و اجتماعی» را مطرح ساخت[۱].

در جای دیگر، این گونه فرمود: «من هرگز به عنوان شورش و خوش‌گذرانی، سرمستی، فساد انگیزی یا ستم قیام نکردم، بلکه برای طلب اصلاح و امر به معروف و نهی از منکر قیام کردم»[۲]. عابس بن ابی شبیب شاکری که یکی از اصحاب حضرت است، حمایت خالصانه و الهی خود را از اهل بیت پیامبر (ص) در رجزش این‌گونه بیان می‌کند: «من با شمشیرم در راه شما تیغ می‌زنم و جهاد می‌کنم تا به دیدار خدا بروم و با این کار جز به پاداش الهی چشم ندوخته‌ام و چیزی نمی‌خواهم»[۳].[۴]

منابع

پانویس

  1. کلمات الامام الحسین (ع)، ص۲۷۶.
  2. مناقب آل ابی‌طالب، ج۳، ص۲۴۱.
  3. العوالم، ص۲۷۲.
  4. غیوری نجف‌آبادی، سید مجتبی، مقاله «امام حسین و تربیت دینی»، فرهنگ عاشورایی ج۷ ص ۷۵.