مصیبت در معارف و سیره حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = مصیبت
| موضوع مرتبط = مصیبت
| عنوان مدخل  = [[مصیبت]]
| عنوان مدخل  = مصیبت
| مداخل مرتبط = [[مصیبت در قرآن]] - [[مصیبت در حدیث]] - [[مصیبت در نهج البلاغه]] - [[مصیبت در اخلاق اسلامی]] - [[مصیبت در معارف دعا و زیارات]] - [[مصیبت در سیره پیامبر خاتم]] - [[مصیبت در معارف و سیره حسینی]]
| مداخل مرتبط = [[مصیبت در قرآن]] - [[مصیبت در سیره پیامبر خاتم]] - [[مصیبت در معارف و سیره حسینی]] - [[مصیبت در فقه سیاسی]] - [[مصیبت در معارف دعا و زیارات]] - [[مصیبت در معارف و سیره سجادی]]
| پرسش مرتبط  = امام حسین (پرسش)
| پرسش مرتبط  =  
}}
}}
'''مصیبت''' [[رنج]] و [[سختی]] و [[بلا]] و [[گرفتاری]] که به کسی می‌رسد؛ حوادث ناگوار و پیش‌آمد‌های تلخ، همچون درگذشت [[خویشاوندان]] و [[دوستان]] صمیمی. به معنای سوگ و [[تعزیت]] و عزا و ماتم نیز به کار می‌رود.  
'''مصیبت''' [[رنج]] و [[سختی]] و [[بلا]] و [[گرفتاری]] که به کسی می‌رسد؛ حوادث ناگوار و پیش‌آمد‌های تلخ، همچون درگذشت [[خویشاوندان]] و [[دوستان]] صمیمی. به معنای سوگ و [[تعزیت]] و عزا و ماتم نیز به کار می‌رود.  
== مقدمه ==
== مقدمه ==
آنچه در [[کربلا]] بر [[اهل بیت]] گذشت، [[شهادت]] و اسارتی که برای [[سید الشهدا]] و [[عترت پیامبر]] در [[عاشورا]] پیش آمد، حادثۀ [[شهادت]] هر یک از [[معصومین]] {{عم}} نیز مصیبتی است که بر [[امّت اسلام]] وارد شده است که در رأس آنها و بالاترین [[مصائب]]، [[عاشورای حسینی]] است. در [[زیارت عاشورا]] از [[شهادت]] [[اباعبدالله]] {{ع}} بعنوان مصیبتی بزرگ یاد شده است. {{متن حدیث|لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِيَّةُ وَ جَلَّتِ الْمُصِيبَةُ بِكَ عَلَيْنَا وَ عَلَى جَمِيعِ أَهْلِ الْإِسْلاَمِ... مُصِيبَةً مَا أَعْظَمَهَا وَ أَعْظَمَ رَزِيَّتَهَا فِي الْإِسْلاَمِ وَ فِي جَمِيعِ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ}}<ref>زیارت عاشورا، بحارالانوار، ج۹۸، ص۲۹۴.</ref>. و به همین جهت، به [[یادآوری]] [[حادثۀ عاشورا]] و [[شهادت امام حسین]] و ائمۀ دیگر "ذکر [[مصیبت]]" گفته می‌شود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۵۹.</ref>.
آنچه در [[کربلا]] بر [[اهل بیت]] گذشت، [[شهادت]] و اسارتی که برای [[سید الشهدا]] و [[عترت پیامبر]] در [[عاشورا]] پیش آمد، حادثۀ [[شهادت]] هر یک از [[معصومین]] {{عم}} نیز مصیبتی است که بر [[امّت اسلام]] وارد شده است که در رأس آنها و بالاترین [[مصائب]]، [[عاشورای حسینی]] است. در [[زیارت عاشورا]] از [[شهادت]] [[اباعبدالله]] {{ع}} بعنوان مصیبتی بزرگ یاد شده است. {{متن حدیث|لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِيَّةُ وَ جَلَّتِ الْمُصِيبَةُ بِكَ عَلَيْنَا وَ عَلَى جَمِيعِ أَهْلِ الْإِسْلاَمِ... مُصِيبَةً مَا أَعْظَمَهَا وَ أَعْظَمَ رَزِيَّتَهَا فِي الْإِسْلاَمِ وَ فِي جَمِيعِ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ}}<ref>زیارت عاشورا، بحارالانوار، ج۹۸، ص۲۹۴.</ref>. و به همین جهت، به [[یادآوری]] [[حادثۀ عاشورا]] و [[شهادت امام حسین]] و ائمۀ دیگر "ذکر [[مصیبت]]" گفته می‌شود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۵۹.</ref>.
خط ۱۱: خط ۱۳:
== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']]
# [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


خط ۱۷: خط ۱۹:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:مصیبت در معارف و سیره حسینی]]
[[رده:مصیبت]]
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]]
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]]

نسخهٔ ‏۱۶ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۳۵

مصیبت رنج و سختی و بلا و گرفتاری که به کسی می‌رسد؛ حوادث ناگوار و پیش‌آمد‌های تلخ، همچون درگذشت خویشاوندان و دوستان صمیمی. به معنای سوگ و تعزیت و عزا و ماتم نیز به کار می‌رود.

مقدمه

آنچه در کربلا بر اهل بیت گذشت، شهادت و اسارتی که برای سید الشهدا و عترت پیامبر در عاشورا پیش آمد، حادثۀ شهادت هر یک از معصومین (ع) نیز مصیبتی است که بر امّت اسلام وارد شده است که در رأس آنها و بالاترین مصائب، عاشورای حسینی است. در زیارت عاشورا از شهادت اباعبدالله (ع) بعنوان مصیبتی بزرگ یاد شده است. «لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِيَّةُ وَ جَلَّتِ الْمُصِيبَةُ بِكَ عَلَيْنَا وَ عَلَى جَمِيعِ أَهْلِ الْإِسْلاَمِ... مُصِيبَةً مَا أَعْظَمَهَا وَ أَعْظَمَ رَزِيَّتَهَا فِي الْإِسْلاَمِ وَ فِي جَمِيعِ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ»[۱]. و به همین جهت، به یادآوری حادثۀ عاشورا و شهادت امام حسین و ائمۀ دیگر "ذکر مصیبت" گفته می‌شود[۲].

منابع

پانویس

  1. زیارت عاشورا، بحارالانوار، ج۹۸، ص۲۹۴.
  2. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۴۵۹.