وراثت در فقه اسلامی

این مدخل زیرشاخهٔ بحث وراثت است. وراثت از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ارث در لغت - وراثت در قرآن - وراثت در حدیث - وراثت در علوم قرآنی - وراثت در فقه اسلامی - وراثت در معارف مهدویت - وراثت در معارف و سیره رضوی - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

ارث عبارت است از: استحقاق مال یا حقّی به سبب مرگ دیگری یا آنچه در حکم مرگ است با شرایط و ملاک‌های خاص. تعریف یاد شده، تعریف "ارث" به مفهوم مصدری است. مفهوم اسمی آن عبارت است از دارایی و حقوقی که فرد به سبب مرگ دیگری یا آنچه در حکم مرگ است، مانند ارتداد مستحق می‏‌شود.

به ارث برنده "وارث"، به کسی که از خود ارث برجای می‏‌گذارد "مُوَرِّث" و به آنچه که از میّت باقی می‏‌ماند ـ خواه مال یا حقّ قابل انتقال، مانند حقّ خیار و حقّ شفعه ـ "ترکه" و "میراث" گفته می‏‌شود. در کلمات فقها به پیروی از قرآن کریم، از ارث به "فریضه" و "فرض" نیز تعبیر شده است.

ارکان ارث عبارت است از: مورّث، وارث و ترکه. البته پیش از تقسیم ترکه میان ورثه، باید از آن، حقوق دیگر، مانند هزینه تکفین و تجهیز میّت، بدهی‌ها و وصایای او در ثلث مالش و نیز آنچه مخصوص فرزند بزرگ‏تر است خارج شود

منابع

1. هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت