احمد بن عامر طائی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[احمد بن عامر طائی در تراجم و رجال]] | پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[احمد بن عامر طائی در تراجم و رجال]] - [[احمد بن عامر طائی در معارف و سیره رضوی]] | پرسش مرتبط = }} | ||
== آشنایی اجمالی == | == آشنایی اجمالی == | ||
نسخهٔ ۲۷ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۱۲
احمد بن عامر طائی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: احمد بن عامر طائی در تراجم و رجال - احمد بن عامر طائی در معارف و سیره رضوی - پرسش مرتبط نداردآشنایی اجمالی
احمد بن عامر و پسرش عبدالله بن احمد، نسخه‌ای را گردآوری کردند که در آن اخباری از امام رضا (ع) آمده است که این نسخه متواتر نیست. در کتاب عیون اخبار الرضا (ع)، ج۱، باب ۲۴، ص۴۹۶ تا ص۵۱۵، روایتی از قول امام رضا (ع) نقل شده که ایشان از پدرانشان و از امام علی (ع) شنیده‌اند که نقل‌کننده این روایت همین احمد بن عامر است و می‌توان بر آن اشکالاتی گرفت.
روایت به این صورت است که روزی امام علی (ع) در مسجد کوفه نشسته بودند که چند مرد شامی به خدمت ایشان رسیدند و سؤالاتی عجیب از امام (ع) پرسیدند که به دلیل طولانی بودن سؤالات از بیان آنها خودداری می‌کنیم. اما در قسمت پاورقی و توضیحاتی که مترجم (آقای غفاری) داده‌اند، چنین به نظر می‌رسد که روایت احمد بن عامر که اصلیت او بغدادی بوده و بعد از مدتی به سامرا رفته و او را مؤذن امام هادی (ع) و امام حسن عسکری (ع) معرفی نموده‌اند، بی‌پایه و اساس است؛ زیرا اولا معلوم نیست که او در کجا با امام رضا (ع) ملاقات داشته در حالی‌که امام رضا (ع) هرگز به بغداد و سامراء نرفته بودند؛ و در ثانی، احمد بن عامر را مؤذن امام حسن عسکری (ع) دانسته‌اند که باید گفت با توجه به این امام بزرگوار در سامراء تحت نظر بودند و مؤذنین از طرف دولت عباسی انتخاب می‌شدند، علی القاعده باید گفت که احمد بن عامر طائی، از مأموران عباسیان بوده و شیعه نبوده و تنها از بیان این روایت، قصد داشته معصومیت امامان شیعه را زیر سؤال برد و همچنین با بد جلوه دادن و تخریب موقعیت حضرت امام علی (ع)، ایشان را شخصی بیکار تلقی نماید که در مسجد کوفه نشسته و به سؤالات یاوه و سراسر هجو پاسخ می‌دهد[۱][۲]
منابع
پانویس
- ↑ برای آشنایی بیشتر با محتوی این روایت و گفتار مترجم، به کتاب عیون أخبار الرضا (ع)، ج۱، باب ۲۴، ص۴۹۶ تا ص۵۱۵ مراجعه شود.
- ↑ محمدی، حسین، رضانامه ص ۵۹.