احمد بن عامر طائی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: پیوندهای ابهامزدایی |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
== آشنایی اجمالی == | == آشنایی اجمالی == | ||
[[احمد بن عامر]] | [[ابوجعد احمد بن عامر بن سلیمان بن صالح طائی]] از [[نسل]] [[عامر بن حسان بن شریح]] است که «حسان» در [[صفین]]، و «عامر» در [[کربلا]] به [[شهادت]] رسیدند. در سال ۱۵۷ هـ به [[دنیا]] آمد.<ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۲۵۰ و ج۲، ص۳۵.</ref> از [[اصحاب امام رضا]]{{ع}}بود<ref>رجال الطوسی، ص۳۶۷.</ref> که در سال ۱۹۴ هـ آن [[حضرت]] را [[ملاقات]] کرده و از ایشان [[روایت]] کرده است.<ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۲۵۰ و ج۲، ص۳۵.</ref> فرزندش «عبدالله» گفته است که پدرم [[مؤذّن]] [[امام هادی]] و [[امام حسن عسکری]]{{ع}} بود.<ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۲۵۰ و ج۲، ص۳۵.</ref> از وی پسرش عبدالله<ref>رجال الطوسی، ص۳۶۷.</ref> و [[ابراهیم بن هاشم]] روایت کردهاند.<ref>عیون اخبار الرضا{{ع}}، ج۱، ص۲۴۸.</ref> | ||
[[مامقانی]] به نقل از [[شیخ صدوق]] مینویسد که [[عبدالله بن احمد طائی]] در سال ۲۶۰ هـ از پدرش «ابوجعد» [[حدیث]] شنیده است.<ref>تنقیح المقال، ج۱، ص۶۳.</ref> از گفتار [[صدوق]] برداشت میشود که وی از اصحاب [[امام هادی]] و [[امام حسن عسکری]]{{ع}} بوده و تا آن [[زمان]]، بیش از صد سال [[عمر]] داشته است.<ref>مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۱، ص۳۳۲.</ref> اثر وی نوشتهای است که از [[امام رضا]]{{ع}} روایت کرده و با عناوین «نسخة الرضا»{{ع}}، «صحیفة الرضا»{{ع}}، «مسند الرضا»{{ع}} و «الرضویات» [[شهرت]] دارد<ref>الذریعه، ج۱۷، ص۲۶۲ و ج۲۴، ص۱۴۹.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگنامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگنامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۱۴۲-۱۴۳.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده: | # [[پرونده: IM009687.jpg|22px]] جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگنامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگنامه مؤلفان اسلامی ج۱''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
نسخهٔ ۲۷ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۲۱
آشنایی اجمالی
ابوجعد احمد بن عامر بن سلیمان بن صالح طائی از نسل عامر بن حسان بن شریح است که «حسان» در صفین، و «عامر» در کربلا به شهادت رسیدند. در سال ۱۵۷ هـ به دنیا آمد.[۱] از اصحاب امام رضا(ع)بود[۲] که در سال ۱۹۴ هـ آن حضرت را ملاقات کرده و از ایشان روایت کرده است.[۳] فرزندش «عبدالله» گفته است که پدرم مؤذّن امام هادی و امام حسن عسکری(ع) بود.[۴] از وی پسرش عبدالله[۵] و ابراهیم بن هاشم روایت کردهاند.[۶]
مامقانی به نقل از شیخ صدوق مینویسد که عبدالله بن احمد طائی در سال ۲۶۰ هـ از پدرش «ابوجعد» حدیث شنیده است.[۷] از گفتار صدوق برداشت میشود که وی از اصحاب امام هادی و امام حسن عسکری(ع) بوده و تا آن زمان، بیش از صد سال عمر داشته است.[۸] اثر وی نوشتهای است که از امام رضا(ع) روایت کرده و با عناوین «نسخة الرضا»(ع)، «صحیفة الرضا»(ع)، «مسند الرضا»(ع) و «الرضویات» شهرت دارد[۹].[۱۰]
منابع
- جمعی از پژوهشگران، فرهنگنامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ رجال النجاشی، ج۱، ص۲۵۰ و ج۲، ص۳۵.
- ↑ رجال الطوسی، ص۳۶۷.
- ↑ رجال النجاشی، ج۱، ص۲۵۰ و ج۲، ص۳۵.
- ↑ رجال النجاشی، ج۱، ص۲۵۰ و ج۲، ص۳۵.
- ↑ رجال الطوسی، ص۳۶۷.
- ↑ عیون اخبار الرضا(ع)، ج۱، ص۲۴۸.
- ↑ تنقیح المقال، ج۱، ص۶۳.
- ↑ مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۱، ص۳۳۲.
- ↑ الذریعه، ج۱۷، ص۲۶۲ و ج۲۴، ص۱۴۹.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگنامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۱۴۲-۱۴۳.