مؤلفه‌های حکومت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'استبدادی' به 'استبدادی') |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
# [[مشروعیت]]. | # [[مشروعیت]]. | ||
* [[قدرت]] - که رکن اول [[حکومت]] را می‌سازد - یعنی توانی که [[حکومت]] با آن می‌تواند نقش خود را در [[استقرار نظام]]، [[برقراری عدالت]] و [[پیاده‌سازی اهداف حکومت]] در [[پیشرفت جامعه]] و رشد دادن دارایی‌‌ها، توانایی‌ها و درآمدهای آن، ایفا کند. | * [[قدرت]] - که رکن اول [[حکومت]] را می‌سازد - یعنی توانی که [[حکومت]] با آن می‌تواند نقش خود را در [[استقرار نظام]]، [[برقراری عدالت]] و [[پیاده‌سازی اهداف حکومت]] در [[پیشرفت جامعه]] و رشد دادن دارایی‌‌ها، توانایی‌ها و درآمدهای آن، ایفا کند. | ||
* [[مشروعیت]] - رکن دوم [[حکومت]] - به‌معنای عنصری است که [[حقانیت حکومت|حقانیت]] و [[مشروعیت حکومت]] را تأمین می‌کند؛ یعنی به [[حکومت]]، [[حق]] و [[مشروعیت]] اِعمال اراده میدهد و حق دخالت او را در ایجاد [[نظم عادلانه]] به عنوان دخالتی مشروع و عادلانه تأمین می‌کند. بدون [[مشروعیت]]، [[حکومت]] به [[استبداد|استبدادی]] [[ظلم|ظالمانه]] بدل می‌شود که باید [[جامعه]] یا [[امت]] برای کنترل یا نابود و تبدیل کردن آن به [[حکومت مشروع|حکومتی مشروع]]، تلاش کند. | * [[مشروعیت]] - رکن دوم [[حکومت]] - به‌معنای عنصری است که [[حقانیت حکومت|حقانیت]] و [[مشروعیت حکومت]] را تأمین می‌کند؛ یعنی به [[حکومت]]، [[حق]] و [[مشروعیت]] اِعمال اراده میدهد و حق دخالت او را در ایجاد [[نظم عادلانه]] به عنوان دخالتی مشروع و عادلانه تأمین می‌کند. بدون [[مشروعیت]]، [[حکومت]] به [[استبداد|[[استبدادی]]]] [[ظلم|ظالمانه]] بدل می‌شود که باید [[جامعه]] یا [[امت]] برای کنترل یا نابود و تبدیل کردن آن به [[حکومت مشروع|حکومتی مشروع]]، تلاش کند. | ||
* بنابراین [[حکومت]] - هر حکومتی و در هر جامعه‌‌ای - از هیچ‌‌یک از این دو رکن بی‌‌نیاز نخواهد بود و با فقدان هر یک از آنها، یکی از عناصر سازنده‌‌اش را از دست میدهد. اگر [[حکومت]]، عنصر اول را از دست بدهد، مصداق بیرونی و واقعیتش به‌عنوان یک حکومت عینی را از دست میدهد و اگر عنصر دوم را از دست بدهد، مشروعیتش را باخته و در نتیجه، به پدیده‌ای منفی بدل می‌گردد که [[مصالح امت]] را تهدید می‌کند و برای بنیاد وجودی آن به‌عنوان امتی دارای اراده آگاه و مستقل، خطرساز می‌شود. | * بنابراین [[حکومت]] - هر حکومتی و در هر جامعه‌‌ای - از هیچ‌‌یک از این دو رکن بی‌‌نیاز نخواهد بود و با فقدان هر یک از آنها، یکی از عناصر سازنده‌‌اش را از دست میدهد. اگر [[حکومت]]، عنصر اول را از دست بدهد، مصداق بیرونی و واقعیتش به‌عنوان یک حکومت عینی را از دست میدهد و اگر عنصر دوم را از دست بدهد، مشروعیتش را باخته و در نتیجه، به پدیده‌ای منفی بدل می‌گردد که [[مصالح امت]] را تهدید می‌کند و برای بنیاد وجودی آن به‌عنوان امتی دارای اراده آگاه و مستقل، خطرساز می‌شود. | ||
* [[امت]] می‌تواند منبع رکن اول [[حکومت]] یعنی [[قدرت]] باشد و [[خداوند]] منبع رکن دوم [[حکومت]] یعنی [[مشروعیت]] است<ref>[[محسن اراکی|اراکی، محسن]]، [[نظریه حکومت (کتاب)|نظریه حکومت]]، فصل اول، ص*.</ref>. | * [[امت]] می‌تواند منبع رکن اول [[حکومت]] یعنی [[قدرت]] باشد و [[خداوند]] منبع رکن دوم [[حکومت]] یعنی [[مشروعیت]] است<ref>[[محسن اراکی|اراکی، محسن]]، [[نظریه حکومت (کتاب)|نظریه حکومت]]، فصل اول، ص*.</ref>. | ||
نسخهٔ ۶ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۶:۲۷
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید. |
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل حکومت (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- قدرت - که رکن اول حکومت را می‌سازد - یعنی توانی که حکومت با آن می‌تواند نقش خود را در استقرار نظام، برقراری عدالت و پیاده‌سازی اهداف حکومت در پیشرفت جامعه و رشد دادن دارایی‌‌ها، توانایی‌ها و درآمدهای آن، ایفا کند.
- مشروعیت - رکن دوم حکومت - به‌معنای عنصری است که حقانیت و مشروعیت حکومت را تأمین می‌کند؛ یعنی به حکومت، حق و مشروعیت اِعمال اراده میدهد و حق دخالت او را در ایجاد نظم عادلانه به عنوان دخالتی مشروع و عادلانه تأمین می‌کند. بدون مشروعیت، حکومت به [[استبداد|استبدادی]] ظالمانه بدل می‌شود که باید جامعه یا امت برای کنترل یا نابود و تبدیل کردن آن به حکومتی مشروع، تلاش کند.
- بنابراین حکومت - هر حکومتی و در هر جامعه‌‌ای - از هیچ‌‌یک از این دو رکن بی‌‌نیاز نخواهد بود و با فقدان هر یک از آنها، یکی از عناصر سازنده‌‌اش را از دست میدهد. اگر حکومت، عنصر اول را از دست بدهد، مصداق بیرونی و واقعیتش به‌عنوان یک حکومت عینی را از دست میدهد و اگر عنصر دوم را از دست بدهد، مشروعیتش را باخته و در نتیجه، به پدیده‌ای منفی بدل می‌گردد که مصالح امت را تهدید می‌کند و برای بنیاد وجودی آن به‌عنوان امتی دارای اراده آگاه و مستقل، خطرساز می‌شود.
- امت می‌تواند منبع رکن اول حکومت یعنی قدرت باشد و خداوند منبع رکن دوم حکومت یعنی مشروعیت است[۱].
منابع
پانویس
- ↑ اراکی، محسن، نظریه حکومت، فصل اول، ص*.