ابن خزیمه نیشابوری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'پرونده:9030760879.jpg|22px]] 22px جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی') |
|||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده: | # [[پرونده: IM009687.jpg|22px]] جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']] | ||
# [[پرونده:13681348.jpg|22px]] [[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|'''رضانامه''']] | # [[پرونده:13681348.jpg|22px]] [[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|'''رضانامه''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۴۸
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
آشنایی اجمالی
ابوبکر محمد بن اسحاق بن خزیمه سلمی نیشابوری مشهور به ابن خزیمه، فقیه و محدثی اهل نیشابور بود[۱] و در سال ۲۲۳ هجری زاده شد. از سنین نوجوانی به فراگیری حدیث پرداخت[۲] و در پی آن به مرو، ری، بغداد، بصره، کوفه، حجاز، شام، جزیره، مصر و واسط سفر کرد و از کسان بسیاری دانش آموخت. اسحاق بن راهویه، علی بن حجر، محمد بن مهران، بشر بن معاذ عقدی و احمد بن منیع از آن جمله‌اند. [۳] بخاری، مسلم، محمد بن عبداللّه بن عبد الحکم و ابوعلی نیشابوری نیز از شاگردان و راویان او به شمار می‌آیند. [۴]
ابن‌خزیمه، پیشوایی اهل سنّت خراسان در روزگار خود بوده و فضایل بسیاری برای او گزارش کرده‌اند [۵].
او از ارادتمندان به امام رضا (ع) بود و به زیارت قبر مطهر ایشان مشرف گردید[۶][۷].
آثار و تألیفات او را بیش ۱۴۰ اثر دانسته‌اند. افزون بر اینها، مجموعه مسائل او صد جزء و فقه حدیث بریره در سه جزء بوده است. [۸] کتاب‌های: تفسیر القرآن، الصحیح (در حدیث)، العوالی، التوحید واثبات الصفات، المسائل المصنعه در حدیث و المسند دیگر آثار اوست. [۹] وی سرانجام در ذی قعده سال ۳۱۱ هجری از دنیا رفت[۱۰][۱۱]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
محمدی، حسین، رضانامه
پانویس
- ↑ طبقات الفقها (شیرازی)، ص ۱۰۵.
- ↑ سیر اعلام النبلاء، ج ۱۴، ص ۳۶۵.
- ↑ المنتظم، ج ۱۳، ص ۲۳۳.
- ↑ کتاب الثقات، ج ۹، ص ۱۵۶.
- ↑ فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۲ ص۳۹۸.
- ↑ سیره امام رضا (ع)، ص۱۱۲.
- ↑ محمدی، حسین، رضانامه ص ۵۰.
- ↑ تذکره الحفّاظ، ج ۲، ص ۷۲۹.
- ↑ هدیه العارفین، ج ۲، ص ۲۹.
- ↑ تاریخ الاسلام، ج ۲۳، ص ۴۲۲.
- ↑ فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۲ ص۳۹۸.