زیارت امام رضا

آثار و برکات زیارت امام رضا

در بیان آثار و برکات زیارت قبور ائمه اطهار (ع) همین سخن از امام رضا (ع) کافی است که ایشان می‌فرمایند: «برای زیارت هیچ قبری بار و بنه نبندید و سفر نکنید، مگر برای زیارت قبور ما اهل بیت. آری بدانید که من با زهر شهید خواهم شد و محل دفنم در غربت خواهد بود. پس هر کس برای زیارت من سفر کند، دعایش مستجاب و گناهانش آمرزیده و بخشیده خواهد شد»^[۱].

و چه برکتی بزرگ‌تر از آنکه زیارت مخلصانه قبر امام غریبان، علی بن موسی الرضا (ع) سبب می‌گردد که این امام همام، در روز قیامت و در صحرای محشر، در سه موقعیت حساس و بحرانی شفیع زائران قبرش باشد که حضرت در این باره فرمودند: «هر کس مرا با دوری راه زیارت کند و از راه دور به زیارت من آید، در روز قیامت در سه موقف به یاری او خواهم آمد تا او را از ناراحتی‌های آن حال نجات دهم: اول. در آن هنگام که نامه‌های اعمال، از جانب چپ و راست پخش می‌شوند؛ دوم. در آن وقت که از صراط می‌گذرد. سوم؛ در آن وقت که به پای میزان عمل می‌رسد و عمل او را بررسی کرده، می‌سنجند»^[۲].^[۳]

ثواب زیارت امام رضا

در روایات اسلامی آمده است: ثواب زیارت‌کننده، مانند ثواب کسی است که برای دفاع از دین و آئینش در راه خدا جهاد می‌کند و این جهاد، ثواب هزاران حج را خواهد داشت. احمد بن محمد بزنطی می‌گوید: «در نامه امام رضا (ع) خواندم که مرقوم داشته بودند: به شیعیان من این پیام را برسان که زیارت من معادل یک هزار حج است».

احمد بزنطی می‌گوید: «بعد از شهادت امام رضا (ع)، به فرزندشان امام جواد (ع) عرضه داشتم: آیا ثواب زیارت پدرتان هزار حج است؟ فرمودند: آری، به خدا قسم هزار هزار حج است برای کسی که او را زیارت کند و به حق او را بشناسد»^[۴].

حمزة بن حمران می‌گوید: «امام صادق (ع) فرمودند: نوه‌ام در خراسان، در شهری به نام طوس به قتل می‌رسد، هر کس به زیارت او رود و به حق او عارف باشد و مقام او را بشناسد، روز قیامت دست او را گرفته داخل بهشتش خواهم کرد، هر چند از اهل گناهان بزرگ باشد. عرض کردم، فدایت شوم! شناخت و عرفان حق او چیست؟ فرمودند: بداند که اولاً او «إِمَامٌ مُفْتَرَضُ الطَّاعَةِ» است (یعنی به مقام امامت و حجیت او معتقد باشد)، و بداند که او «غریب» است و در نهایت بداند که او را «شهید» کرده‌اند و هر کس با این شناخت او را زیارت کند، خداوند اجر و ثواب هفتاد هزار شهید، از شهدایی که براستی و حقیقت در رکاب رسول خدا (ص) کشته شده‌اند، به او عطا خواهد فرمود»^[۵].

در روایتی دیگر از امام (ع) نقل شده: «هر کس به زیارت من بیاید، لحظه آخر عمر به بازدیدش می‌آیم»^[۶].^[۷]

منابع

محمدی، حسین، رضانامه

پانویس

↑ عیون اخبار الرضا (ع)، ج۲، ص۶۲۶.
↑ عیون اخبار الرضا (ع)، ج۲، باب ۶۶، ص۶۲۶ و ۶۲۷؛ الامالی، ص۱۰۴.
↑ محمدی، حسین، رضانامه، ص ۲۷.
↑ عیون اخبار الرضا (ع)، ج۲، ص۶۳۱.
↑ عیون اخبار الرضا (ع)، ج۲، ص۶۳۸.
↑ شهید حجة الاسلام حاج آقا حسن بهشتی، امام جمعه موقت اصفهان که به همراه فرزند دو ساله‌اش در روز بیست و یکم ماه مبارک رمضان (مصادف با سالروز شهادت آقا امیرالمؤمنین (ع)) توسط منافقین به شهادت رسید، می‌فرمود: ساعت آخر عمر پدرم (آیت حاج آقا مصحلفی بهشتی اصفهانی) بالای سر ایشان بودم، نفس‌های آخر را کشید. من ساعت و دقیقه وفات ایشان را نوشتم و پارچه‌ای روی جنازه‌اش کشیدم و شروع به قرائت قرآن و توسل و گریه کردم. صبح شد، به، فامیل و بستگان اطلاع دادم که سحر ایشان رحلت نموده، اما ساعت مرگ را نگفتم. شهر اصفهان به مناسبت ارتحال این عالم بزرگ تکانی خورد و مراسم تشییع باشکوه و بی‌نظیری برگزار شد. بعد از مراسم، جوانی به من مراجعه کرد و گفت: پدر شما در ساعت ۲ و ۲۰ دقیقه نیمه شب رحلت نموده‌اند. گفتم: از ساعت و دقیقه فوت تنها خودم می‌دانم و احدی از مردم حتی خواهر و برادرم نیز نمی‌دانند؛ شما کی هستی؟ خواهش می‌کنم خودتان را معرفی کنید! آن جوان گفت: در عالم رؤیا به حرم آقا امام رضا (ع) مشرف شدم، دیدم امام (ع) از حرم بیرون می‌آیند. گفتم: آقا! شما کجا می‌روید؟ فرمودند: هر کس به زیارت من بیاید لحظه آخر عمر به بازدیدش می‌روم؛ حاج آقا مصطفی بهشتی از علمای اصفهان است و لحظه آخر عمرش می‌باشد؛ می‌روم بازدید ایشان. از خواب بیدار شدم، ساعت و دقیقه را یادداشت کردم. شهید حاج حسن آقا می‌گوید: ساعت فوت را با نوشته‌ای در جیبم بود تطبیق کردم، دیدم نوشته‌اش با نوشته‌ام دقیقا مطابق بوده دوشنبه ۲۰/۲ بعد از نیمه شب. (به نقل از حجة الاسلام قرائتی، نشریه نصیحت، شماره ۱۴۸، ص۱، ۷/۶/ ۱۳۷۴)
↑ محمدی، حسین، رضانامه ص۲۰۱.

[1] عیون اخبار الرضا (ع)، ج۲، ص۶۲۶.

[2] عیون اخبار الرضا (ع)، ج۲، باب ۶۶، ص۶۲۶ و ۶۲۷؛ الامالی، ص۱۰۴.

[3] محمدی، حسین، رضانامه، ص ۲۷.

[4] عیون اخبار الرضا (ع)، ج۲، ص۶۳۱.

[5] عیون اخبار الرضا (ع)، ج۲، ص۶۳۸.

[6] شهید حجة الاسلام حاج آقا حسن بهشتی، امام جمعه موقت اصفهان که به همراه فرزند دو ساله‌اش در روز بیست و یکم ماه مبارک رمضان (مصادف با سالروز شهادت آقا امیرالمؤمنین (ع)) توسط منافقین به شهادت رسید، می‌فرمود: ساعت آخر عمر پدرم (آیت حاج آقا مصحلفی بهشتی اصفهانی) بالای سر ایشان بودم، نفس‌های آخر را کشید. من ساعت و دقیقه وفات ایشان را نوشتم و پارچه‌ای روی جنازه‌اش کشیدم و شروع به قرائت قرآن و توسل و گریه کردم. صبح شد، به، فامیل و بستگان اطلاع دادم که سحر ایشان رحلت نموده، اما ساعت مرگ را نگفتم. شهر اصفهان به مناسبت ارتحال این عالم بزرگ تکانی خورد و مراسم تشییع باشکوه و بی‌نظیری برگزار شد. بعد از مراسم، جوانی به من مراجعه کرد و گفت: پدر شما در ساعت ۲ و ۲۰ دقیقه نیمه شب رحلت نموده‌اند. گفتم: از ساعت و دقیقه فوت تنها خودم می‌دانم و احدی از مردم حتی خواهر و برادرم نیز نمی‌دانند؛ شما کی هستی؟ خواهش می‌کنم خودتان را معرفی کنید! آن جوان گفت: در عالم رؤیا به حرم آقا امام رضا (ع) مشرف شدم، دیدم امام (ع) از حرم بیرون می‌آیند. گفتم: آقا! شما کجا می‌روید؟ فرمودند: هر کس به زیارت من بیاید لحظه آخر عمر به بازدیدش می‌روم؛ حاج آقا مصطفی بهشتی از علمای اصفهان است و لحظه آخر عمرش می‌باشد؛ می‌روم بازدید ایشان. از خواب بیدار شدم، ساعت و دقیقه را یادداشت کردم. شهید حاج حسن آقا می‌گوید: ساعت فوت را با نوشته‌ای در جیبم بود تطبیق کردم، دیدم نوشته‌اش با نوشته‌ام دقیقا مطابق بوده دوشنبه ۲۰/۲ بعد از نیمه شب. (به نقل از حجة الاسلام قرائتی، نشریه نصیحت، شماره ۱۴۸، ص۱، ۷/۶/ ۱۳۷۴)

[7] محمدی، حسین، رضانامه ص۲۰۱.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]