عبدالرحمن بن کلده: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'یاران امیرالمؤمنین' به 'یاران امیرالمؤمنین') |
جز (جایگزینی متن - 'سال ۳۷ هجری' به 'سال ۳۷ هجری') |
||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
عبدالرحمن بن کلده از [[یاران امیرالمؤمنین]] {{ع}} بود و در [[جنگ صفین]] به سال ۳۷ | عبدالرحمن بن کلده از [[یاران امیرالمؤمنین]] {{ع}} بود و در [[جنگ صفین]] به [[سال ۳۷ هجری]] به [[شهادت]] رسید. او در آخرین لحظات [[جان]] دادن پیامی برای [[پیروزی امام]] {{ع}} فرستاد و [[پیام]] او این بود: | ||
[[نصر بن مزاحم]] [[نقل]] می‌کند: [[عبدالرحمان بن حاطب]] گفت: من در میان کشته‌های [[صفین]] به دنبال برادرم بودم که به [[جسد]] نیمه [[جان]] عبدالرحمان بن کلده برخوردم و به او آب دادم اما او گفت: نمی‌توانم بخورم؛ زیرا [[سلاح]] در بدنم فرو رفته است، اما پیامی برای [[امیرمؤمنان]] {{ع}} دارم. گفتم: بگو، او گفت: [[سلام]] مرا [[خدمت]] آقا برسان و بگو: هر چه زودتر مجروحان [[جنگی]] را به اردوگاه منتقل کند تا فردا در موقع حمله، مجروحان پشت کشته‌ها باشند و [[غلبه]] با کسی است که موفق به این کار شود. این [[پیام]] را داد و [[جان]] به [[جان]] آفرین [[تسلیم]] کرد. | [[نصر بن مزاحم]] [[نقل]] می‌کند: [[عبدالرحمان بن حاطب]] گفت: من در میان کشته‌های [[صفین]] به دنبال برادرم بودم که به [[جسد]] نیمه [[جان]] عبدالرحمان بن کلده برخوردم و به او آب دادم اما او گفت: نمی‌توانم بخورم؛ زیرا [[سلاح]] در بدنم فرو رفته است، اما پیامی برای [[امیرمؤمنان]] {{ع}} دارم. گفتم: بگو، او گفت: [[سلام]] مرا [[خدمت]] آقا برسان و بگو: هر چه زودتر مجروحان [[جنگی]] را به اردوگاه منتقل کند تا فردا در موقع حمله، مجروحان پشت کشته‌ها باشند و [[غلبه]] با کسی است که موفق به این کار شود. این [[پیام]] را داد و [[جان]] به [[جان]] آفرین [[تسلیم]] کرد. | ||
نسخهٔ ۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۴۰
این مدخل زیرشاخهٔ بحث اصحاب امام علی است. عبدالرحمن بن کلده از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: عبدالرحمن بن کلده در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط ندارد| عبدالرحمن بن کلده | |
|---|---|
 تصویر نمادین جنگ صفین | |
| نام کامل | عبدالرحمن بن کلده |
| جنسیت | مرد |
| تاریخ شهادت | ۳۷ هجری |
| از اصحاب | امام علی |
| حضور در جنگ | جنگ صفین |
مقدمه
عبدالرحمن بن کلده از یاران امیرالمؤمنین (ع) بود و در جنگ صفین به سال ۳۷ هجری به شهادت رسید. او در آخرین لحظات جان دادن پیامی برای پیروزی امام (ع) فرستاد و پیام او این بود:
نصر بن مزاحم نقل می‌کند: عبدالرحمان بن حاطب گفت: من در میان کشته‌های صفین به دنبال برادرم بودم که به جسد نیمه جان عبدالرحمان بن کلده برخوردم و به او آب دادم اما او گفت: نمی‌توانم بخورم؛ زیرا سلاح در بدنم فرو رفته است، اما پیامی برای امیرمؤمنان (ع) دارم. گفتم: بگو، او گفت: سلام مرا خدمت آقا برسان و بگو: هر چه زودتر مجروحان جنگی را به اردوگاه منتقل کند تا فردا در موقع حمله، مجروحان پشت کشته‌ها باشند و غلبه با کسی است که موفق به این کار شود. این پیام را داد و جان به جان آفرین تسلیم کرد.
ابن حاطب می‌گوید: وقتی خواستم پیام عبدالرحمان بن کلده را به امام (ع) برسانم، فرمود: "او در چه حالی است"؟ گفتم: به شهادت رسید، حضرت کلمه استرجاع «إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ» را به زبان آورد و فرمود: "پیامش چه بود". وقتی پیام را گفتم، او را تصدیق کرد؛ و فوراً دستور داد تا منادی فریاد کند که، تمام مجروحان جنگ را به اردوگاه بیاورند. سپاهیان حضرت علی (ع) بی‌درنگ این کار را کردند و فردا صبح با آمادگی کامل و نبود مانع، برای جنگ با سپاه شام مهیا شدند و در آن روز به موفقیت دست یافتند[۱].[۲]
منابع
پانویس
- ↑ وقعة صفین، ص۳۹۴.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۸۳۴-۸۳۵.