عبدالله بن یحیی حضرمی: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - 'شیعیان امیرالمؤمنین' به 'شیعیان امیرالمؤمنین') |
جز (جایگزینی متن - '[[رده:قبیله ' به '[[رده:') |
||
خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
{{شرطةالخمیس}} | {{شرطةالخمیس}} | ||
[[رده: | [[رده:حضرموت]] |
نسخهٔ ۲۲ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۳۶
عبدالله بن یحیی حضرمی | |
---|---|
نام کامل | عبدالله بن یحیی حضرمی |
جنسیت | مرد |
کنیه | ابورضا |
از قبیله | حضرموت |
پدر | یحیی حضرمی |
از اصحاب | |
حضور در جنگ | جنگ جمل |
فعالیتهای او | عضو شرطة الخمیس |
آشنایی اجمالی
عبدالله بن یحیی حضرمی از تابعین اصحاب پیامبر (ص) و از اولیای اصحاب امیرمؤمنان (ع) و جزو شرطة الخمیس حضرت بود[۱].
شیخ طوسی عبدالله بن یحیی حضرمی را فرزند بحر حضرمی مکنا به ابورضا و از اصحاب امیرالمؤمنین (ع) به شمار آورده است[۲]. بعید نیست عبدالله بن بحر، همان عبدالله بن یحیی باشد که نام پدرش به بحر تغییر کرده است، همان گونه که شیخ مفید در کتاب الاختصاص، کنیه وی را ابورضا و از شرطة الخمیس امیرالمؤمنین (ع) ذکر کرده است[۳].
عبدالله بن یحیی حضرمی و پدرش یحیی (و به قولی بحر) هر دو نسبت به ولایت امیرمؤمنان علی (ع) و عشق به آن حضرت شدید بودند که مورد عنایت حضرت قرار گرفتند و امام (ع) در جنگ جمل به عبدالله بن یحیی حضرمی فرمود:ای پسر یحیی، بر تو بشارت باد همانا تو و پدرت به حق از شرطة الخمیس هستید، همانا رسول خدا (ص) اسم تو و اسم پدرت را در شرطة الخمیس به من خبر داده و خداوند نام تو را در آسمان به شرطة الخمیس بر زبان پیامبرش (ص) جاری کرده است[۴].
او به همراه چند تن از یاران و شیعیان امیرالمؤمنین (ع) به خاطر علاقه و سوگواری در شهادت آن حضرت به دستور معاویه دستگیر و گردن زده شدند[۵].[۶]
منابع
پانویس
- ↑ رجال برقی، ص۳؛ معجم رجال الحدیث، ج۱۰، ص۳۷۸؛ ر. ک: رجال کشی، ص۶، ش۱۰؛ الاختصاص، ص۷ با کمی تغییر در عبارت.
- ↑ رجال طوسی، ص۴۷، ش۱۴.
- ↑ الاختصاص ص۳.
- ↑ «أَبْشِرْ يَا ابْنَ يَحْيَى فَإِنَّكَ وَ أَباكَ مِنْ شُرْطَةِ الْخَمِيسِ حَقّاً لَقَدْ أَخْبَرَنِي رَسُولُ اللَّهِ (ص) بِاسْمِكَ وَ اسْمِ أَبِيكَ فِي شُرْطَةِ الْخَمِيسِ وَ اللَّهُ سَمَّاكُمْ فِي السَّمَاءِ شُرْطَةَ الْخَمِيسِ عَلَى لِسَانِ نَبِيِّهِ (ص)»؛ تنقیح المقال، ج۲، ص۲۲۳.
- ↑ ر. ک: تنقیح المقال، ج۲، ص۲۲۳.
- ↑ ناظمزاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۹۳۷-۹۳۸.