ابراهیم بن محمد همدانی در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) |
||
خط ۷: | خط ۷: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
ابراهیم بن محمد همدانی از | ابراهیم بن محمد همدانی از وکلای ناحیه مقدسه و از خواص صحابه [[ائمه اطهار]] {{عم}} است. در اواخر قرن دوم و اوائل قرن سوم میزیست. در موارد متعددی که نام او نقل شده است، همهجا وی را مردی [[موثق]] خواندهاند. همچنین [[فرزندان]] و احفاد وی [[علی بن ابراهیم]]، [[محمد بن ابراهیم]]، [[محمد بن علی بن ابراهیم]] و [[قاسم بن محمد بن علی بن ابراهیم]]، همه از خواص اصحاب ائمه {{عم}} و وکلای ناحیه مقدسه بودهاند. نسبت او به [[شهر همدان]] در [[ایران]] است؛ نه «[[قبیله همدان|همدان]]» که نام قبیلهای است در [[یمن]] و جنوب [[عربستان]]<ref>معارف و معاریف، ج ۱، ص۱۹۲. </ref>. وی چهل مرتبه به [[حج]] مشرف شده است. با [[امام رضا]]، [[امام جواد]]، [[امام هادی]] و [[امام عسکری]] {{عم}} همعصر بوده و از طرف امام جواد {{ع}} [[وکالت]] داشته و در یکی از نامههای امام جواد {{ع}} به او آمده است: «به دوستانم در همدان [[نامه]] نوشتم و در آن نامه به آنان دستور دادم که از تو [[پیروی]] کنند و به آنها [[تذکر]] دادم که جز تو من نمایندهای در همدان ندارم». بدون اینکه از [[امام عصر]] {{ع}} درباره او سؤالی بشود، توقیعی در [[وثاقت]] و مورد [[اطمینان]] بودن او صادر شده است، و این بدان جهت بوده است که وی از بزرگان [[شیعه]] بوده که در [[مدح]] بیشتر آنها از سوی [[ائمه اطهار]] {{عم}} مطالبی صادر شده است<ref>آخرین امید، داوود الهامی، ص۱۲۰.</ref>.<ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۴.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == |
نسخهٔ ۵ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۰۵
مقدمه
ابراهیم بن محمد همدانی از وکلای ناحیه مقدسه و از خواص صحابه ائمه اطهار (ع) است. در اواخر قرن دوم و اوائل قرن سوم میزیست. در موارد متعددی که نام او نقل شده است، همهجا وی را مردی موثق خواندهاند. همچنین فرزندان و احفاد وی علی بن ابراهیم، محمد بن ابراهیم، محمد بن علی بن ابراهیم و قاسم بن محمد بن علی بن ابراهیم، همه از خواص اصحاب ائمه (ع) و وکلای ناحیه مقدسه بودهاند. نسبت او به شهر همدان در ایران است؛ نه «همدان» که نام قبیلهای است در یمن و جنوب عربستان[۱]. وی چهل مرتبه به حج مشرف شده است. با امام رضا، امام جواد، امام هادی و امام عسکری (ع) همعصر بوده و از طرف امام جواد (ع) وکالت داشته و در یکی از نامههای امام جواد (ع) به او آمده است: «به دوستانم در همدان نامه نوشتم و در آن نامه به آنان دستور دادم که از تو پیروی کنند و به آنها تذکر دادم که جز تو من نمایندهای در همدان ندارم». بدون اینکه از امام عصر (ع) درباره او سؤالی بشود، توقیعی در وثاقت و مورد اطمینان بودن او صادر شده است، و این بدان جهت بوده است که وی از بزرگان شیعه بوده که در مدح بیشتر آنها از سوی ائمه اطهار (ع) مطالبی صادر شده است[۲].[۳]
منابع
پانویس
- ↑ معارف و معاریف، ج ۱، ص۱۹۲.
- ↑ آخرین امید، داوود الهامی، ص۱۲۰.
- ↑ تونهای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۴.