سید در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۳۷

مقدمه

متولی جماعت کثیر^[۱]، کسی که مردم به او پناه می‌برند^[۲]، کسی که بر دیگران (به هر دلیلی) تفوّق و برتری دارد^[۳] و پیشوا^[۴]. اصل آن "سود" به معنای تشخّص به تفوق و برتری بر دیگران که مفهوم آن اعم از امور مادّی و معنوی است^[۵]. رنگ سیاه نیز به جهت تفوّق و غلبه بر سایر رنگ‌ها سوداء یا أسود نامیده شده است و گاهی بر غیر سفیدی سوداء اطلاق می‌شود^[۶].

﴿رَبَّنَا إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَكُبَرَاءَنَا فَأَضَلُّونَا﴾^[۷]. این آیه شریفه به این نکته مهم اشاره دارد که پیشوایان و کسانی که از نظر سن، ریش‌سفیدی یا موقعیت اجتماعی و فامیلی بر مردم سروری می‌کنند و مردم از آنها اطاعت‌پذیری دارند، فرهنگ جامعه اعم از ارزش‌ها، اعتقادات، اصول اخلاقی و رفتاری و... به وسیله آنها در جامعه تثبیت می‌شود و گمراهی و هدایت مردم نیز در دست آنهاست.

در فرهنگ سیاسی از این طبقه به عنوان خواص و نخبگان یاد می‌شود که شامل گروهی از افراد است که در هر جامعه دارای مقام‌های برجسته‌ای هستند و در معنای خاص عبارت است از هر گروهی از افراد که در یک زمینه مشخص برجسته باشند (مانند، سن، فامیل، ثروت و...)^[۸].^[۹]

منابع

نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم

پانویس

↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۳۲.
↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۵، ص۲۵۶.
↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۲۵۷.
↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۶۰.
↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۲۵۶.
↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۲۵۶.
↑ «و می‌گویند: پروردگارا! ما از سرکردگان و بزرگانمان فرمان بردیم و آنان ما را از راه به در بردند» سوره احزاب، آیه ۶۷.
↑ علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۱۳۶.
↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص ۳۵۴-۳۵۵.

[1] حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۳۲.

[2] ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۵، ص۲۵۶.

[3] حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۲۵۷.

[4] بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۶۰.

[5] حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۲۵۶.

[6] حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۲۵۶.

[7] «و می‌گویند: پروردگارا! ما از سرکردگان و بزرگانمان فرمان بردیم و آنان ما را از راه به در بردند» سوره احزاب، آیه ۶۷.

[8] علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۱۳۶.

[9] نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص ۳۵۴-۳۵۵.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

@@ خط ۷: / خط ۷: @@
 == مقدمه ==
-متولی [[جماعت]] کثیر<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۳۲.</ref>، کسی که [[مردم]] به او [[پناه]] می‌برند<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۵، ص۲۵۶.</ref>، کسی که بر دیگران (به هر دلیلی) تفوّق و [[برتری]] دارد<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۲۵۷.</ref> و [[پیشوا]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۶۰.</ref>. اصل آن "سود" به معنای تشخّص به تفوق و [[برتری]] بر دیگران که مفهوم آن اعم از [[امور مادّی]] و [[معنوی]] است<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۲۵۶.</ref>.
+متولی جماعت کثیر<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۳۲.</ref>، کسی که [[مردم]] به او پناه می‌برند<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۵، ص۲۵۶.</ref>، کسی که بر دیگران (به هر دلیلی) تفوّق و [[برتری]] دارد<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۲۵۷.</ref> و [[پیشوا]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۶۰.</ref>. اصل آن "سود" به معنای تشخّص به تفوق و [[برتری]] بر دیگران که مفهوم آن اعم از امور مادّی و [[معنوی]] است<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۲۵۶.</ref>.  رنگ سیاه نیز به جهت تفوّق و [[غلبه]] بر سایر رنگ‌ها سوداء یا أسود نامیده شده است و گاهی بر غیر سفیدی سوداء اطلاق می‌شود<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۲۵۶.</ref>.
-رنگ سیاه نیز به جهت تفوّق و [[غلبه]] بر سایر رنگ‌ها سوداء یا أسود نامیده شده است و گاهی بر غیر سفیدی سوداء اطلاق می‌شود<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۲۵۶.</ref>.
+{{متن قرآن|رَبَّنَا إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَكُبَرَاءَنَا فَأَضَلُّونَا}}<ref>«و می‌گویند: پروردگارا! ما از سرکردگان و بزرگانمان فرمان بردیم و آنان ما را از راه به در بردند» سوره احزاب، آیه ۶۷.</ref>. این [[آیه شریفه]] به این نکته مهم اشاره دارد که [[پیشوایان]] و کسانی که از نظر سن، ریش‌سفیدی یا موقعیت [[اجتماعی]] و فامیلی بر [[مردم]] سروری می‌کنند و [[مردم]] از آنها [[اطاعت‌پذیری]] دارند، [[فرهنگ]] [[جامعه]] اعم از [[ارزش‌ها]]، [[اعتقادات]]، اصول اخلاقی و [[رفتاری]] و... به وسیله آنها در [[جامعه]] تثبیت می‌شود و [[گمراهی]] و [[هدایت مردم]] نیز در دست آنهاست.
-{{متن قرآن|رَبَّنَا إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَكُبَرَاءَنَا فَأَضَلُّونَا}}<ref>«و می‌گویند: پروردگارا! ما از سرکردگان و بزرگانمان فرمان بردیم و آنان ما را از راه به در بردند» سوره احزاب، آیه ۶۷.</ref>.
+در [[فرهنگ]] [[سیاسی]] از این طبقه به عنوان [[خواص]] و [[نخبگان]] یاد می‌شود که شامل گروهی از افراد است که در هر [[جامعه]] دارای مقام‌های برجسته‌ای هستند و در معنای خاص عبارت است از هر گروهی از افراد که در یک زمینه مشخص برجسته باشند (مانند، سن، [[فامیل]]، [[ثروت]] و...)<ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۱۳۶.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص ۳۵۴-۳۵۵.</ref>
-این [[آیه شریفه]] به این نکته مهم اشاره دارد که [[پیشوایان]] و کسانی که از نظر سن، ریش‌سفیدی یا موقعیت [[اجتماعی]] و فامیلی بر [[مردم]] [[سروری]] می‌کنند و [[مردم]] از آنها [[اطاعت‌پذیری]] دارند، [[فرهنگ]] [[جامعه]] اعم از [[ارزش‌ها]]، [[اعتقادات]]، [[اصول اخلاقی]] و [[رفتاری]] و... به وسیله آنها در [[جامعه]] تثبیت می‌شود و [[گمراهی]] و [[هدایت مردم]] نیز در دست آنهاست.
-در [[فرهنگ]] [[سیاسی]] از این طبقه به عنوان [[خواص]] و [[نخبگان]] یاد می‌شود که شامل گروهی از افراد است که در هر [[جامعه]] دارای مقام‌های برجسته‌ای هستند و در معنای خاص عبارت است از هر گروهی از افراد که در یک زمینه مشخص برجسته باشند (مانند، سن، [[فامیل]]، [[ثروت]] و...)<ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۱۳۶.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۵۴-۳۵۵.</ref>
 == منابع ==