الگو:صفحهٔ اصلی/پرسش برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۶ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۳۱

چرا ملاقات‌گرایی را یکی از محورهای آسیب‌شناسی مهدویت شمرده‌اند؟

عدم معرفت به حقیقت وجود امام و چگونگی ارتباط صحیح با‌ ایشان‌ باعث شده تا فرصتی مناسب برای‌ معاندان و منکران مهدویت فراهم آید تا مشتاقان را به اموری ظاهری چون اصرار بر ملاقات با امام زمان (ع) در خواب و بیداری مشغول نماید و فرهنگ ملاقات‌گرایی را ترویج کند تا از باقی وظایف غافل شده و تنها به دیدار ـ به‌عنوان برترین وظیفه ـ بپردازند.

درباره امکان و مطلوبیت دیدار با امام موعود در زمان غیبت کبری، دو گرایش وجود دارد:

گرایش افراطی: پیروان این گرایش بر این باورند که شرط لازم ارتباط با امام مهدی (ع) و بهره‌وری از ایشان در زمان غیبت، دیدار امام است و همۀ کمالات دیگر فرع و شاخۀ آن است؛ همچنین ملاقات با امام غایب (ع) برای هر کس و در هر شرایطی امر بسیار رایج و عادی است؛ با شیوع این طرز تفکر، علاقه و محبت عموم مردم به وجود مقدس امام زمان (ع) روزبه‌روز بیشتر می‌شود. پیامدهای این نگرش عبارت‌اند از: یأس و ناامیدی در اثر عدم توفیق دیدار؛ توهم‌گرایی و خیال‌پردازی؛ باز شدن باب دروغگویی برای شیادان؛ بدبینی به ملاقات‌کنندگان واقعی امام غایب؛ دور ماندن از انجام وظایف اصلی.
گرایش تفریطی: اعتراض این گروه به معتقدان افراطی ملاقات‌گرایی این است که با سهل انگاشتن دیدار امام در زمان غیبت، مهدویت و اعتقاد به امام به سطحی نازل سقوط می‌کند و از اهمیت و ارزش آن کاسته می‌شود. نقطۀ کانونی این مسئله درباره آخرین نامه امام عصر (ع) در زمان غیبت صغری شکل گرفته که امام ادعای هرگونه مشاهده توسط افراد را کذب و افترا خوانده‌اند: «أَلَا فَمَنِ ادَّعَی الْمُشَاهَدَةَ قَبْلَ خُرُوجِ السُّفْیَانِیِّ وَ الصَّیْحَةِ فَهُوَ کَذَّابٌ مُفْتَرٍ». به نظر می‌رسد مقصود کلی از این عبارت، تکذیب کسانی است که با ادعای نیابت از جانب امام همراه باشد، چون بنا به عرف زمان غیبت صغری، مشاهده توسط کسی صورت می‌گرفت که نائب امام باشند.

دربارۀ امکان دیدار امام در زمان غیبت می‌بایست طریق اعتدال را پیش گرفت؛ نه هر گونه ملاقات با امام را منکر شد و راه دیدار با ایشان را به کلی مسدود دانست و نه ادعای کسی که دعوی ارتباط و سفارت و نیابت امام را دارد پذیرفت.

ادامه

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-'''[[اهداف منتظران راستین امام مهدی چیست؟ (پرسش)|اهداف منتظران راستین امام مهدی چیست؟]]''' <span class="nomobile">
+'''[[چرا ملاقات‌گرایی را یکی از محورهای آسیب‌شناسی مهدویت شمرده‌اند؟ (پرسش)| چرا ملاقات‌گرایی را یکی از محورهای آسیب‌شناسی مهدویت شمرده‌اند؟]]''' <span class="nomobile">
 <gallery class="nomobile" mode="packed" widths=90px heights=90px perrow=3>
-پرونده: 11466.jpg||''[[لطف‌الله صافی گلپایگانی|صافی]]''|link= لطف‌الله صافی گلپایگانی
+پرونده: 11760.jpg||''[[سید علی حسینی خامنه‌ای|حسینی خامنه‌ای]]''|link= سید علی حسینی خامنه‌ای
-پرونده: Pic434.jpg||''[[میرزا عباس مهدوی‌فرد| مهدوی‌فرد]]''|link= میرزا عباس مهدوی‌فرد
+پرونده: 11434.jpg||''[[محمد صابر جعفری|جعفری]]''|link= محمد صابر جعفری
-پرونده: 11562.jpg|''[[حبیب‌الله طاهری|طاهری]]''|link= حبیب‌الله طاهری
+پرونده: 137949.jpg|''[[سید محمد میرتبار|میرتبار]]''|link= سید محمد میرتبار
-پرونده: 13681078.jpg|''[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای]]''|link= مجتبی تونه‌ای
+پرونده: 137912.jpg|''[[محمد رضا نصوری|نصوری]]''|link= محمد رضا نصوری
+پرونده: 5625325.jpg|''[[امیر محسن عرفان|عرفان]]''|link= امیر محسن عرفان
+پرونده: 11970.jpg|''[[محمد مهدی حائری‌پور|حائری‌پور]]''|link= محمد مهدی حائری‌پور
+پرونده: 152109.jpg|''[[محمد باقر حیدری کاشانی|حیدری کاشانی]]''|link= محمد باقر حیدری کاشانی
 </gallery>
-بی‌تردید پی بردن به [[فلسفه]] و چرایی "[[انتظار]]" در دوران غیبت از یک سو در راستای [[معرفت]] و [[بصیرت]] در [[دین]] است و از سوی دیگر [[آگاهی]] از [[مصالح]] این امر موجب [[ثبات قدم]] و [[استواری]] بهتر [[شیعیان]] در امر [[انتظار]] خواهد شد. [[هدف]] اصلی منتظران راستین امام زمان {{ع}} کسب رضای [[خدای متعال]] از راه انجام [[وظایف]] [[عبودیت]] است به ویژه در قبال [[امام زمان]] خود. این مهم از راه‌های ذیل قابل انجام است:
+عدم [[معرفت]] به [[حقیقت]] [[وجود امام]] و چگونگی ارتباط صحیح با‌ ایشان‌ باعث شده تا فرصتی مناسب برای‌ معاندان و منکران مهدویت فراهم آید تا [[مشتاقان]] را به اموری ظاهری چون اصرار بر [[ملاقات با امام زمان]] {{ع}} در [[خواب]] و [[بیداری]] مشغول نماید و [[فرهنگ]] [[ملاقات‌گرایی]] را ترویج کند تا از باقی [[وظایف]] [[غافل]] شده و تنها به دیدار ـ به‌عنوان [[برترین]] [[وظیفه]] ـ بپردازند.
-# '''عمل به [[وظایف عام نسبت به امام مهدی]] {{ع}}:''' یکی از اهداف منتظران عمل کردن به [[وظایف]] کلی [[امت]] در برابر [[امام]] است. بارزترین آنها عبارت است از: [[امام‌شناسی]] به معنای [[شناخت امام مهدی]] و [[تولی]] ایشان؛
-# '''عمل به [[وظایف خاص نسبت به امام مهدی]] {{ع}}:''' از اهداف دیگر [[منتظران]] عمل کردن به [[وظایف]] خاصی است که در برابر خصوص [[امام زمان]] بر عهده دارند؛ از جمله: به دست آوردن [[انتظار راستین]] به واسطه [[اعتراض به وضع موجود]]، [[امید]] و [[اشتیاق به وضع مطلوب]] و [[اقدام برای تحقق وضع مطلوب]]؛ آمادگی و [[زمینه‌سازی برای ظهور امام مهدی]] {{ع}}؛ [[استقامت]] و [[صبر بر سختی‌های دوران غیبت امام مهدی]]؛ [[دعا برای تعجیل فرج]]؛ غمگین بودن برای غیبت [[امام]] و [[اشتیاق]] داشتن به [[ظهور]] و [[پیروی از نواب عام امام مهدی]] در عصر غیبت.
-# '''به دست آوردن [[ویژگی‌های منتظران راستین]]:''' از اهداف دیگر [[منتظران]] به دست آوردن ویژگی‌هایی است که [[منتظران راستین]] باید دارای آنها باشند. برخی از [[ویژگی‌های منتظران واقعی]] عبارت است از: ویژگی‌های [[فکری]] و [[اعتقادی]] ([[علمی]] و [[معرفتی]])؛ [[روحی]] و روانی ([[معنوی]] و [[عرفانی]])؛ [[اخلاقی]] و [[تربیتی]]؛ [[سیاسی]]؛ [[اقتصادی]] و نظامی و انتظامی.
-<div class="mainpage_box_more">[[اهداف منتظران راستین امام مهدی چیست؟ (پرسش)|ادامه]]</div>
+درباره امکان و مطلوبیت دیدار با امام [[موعود]] در زمان [[غیبت کبری]]، دو [[گرایش]] وجود دارد:
+# '''[[گرایش]] افراطی''': [[پیروان]] این [[گرایش]] بر این باورند که شرط لازم [[ارتباط با امام مهدی]] {{ع}} و بهره‌وری از ایشان در [[زمان غیبت]]، دیدار امام است و همۀ [[کمالات]] دیگر فرع و شاخۀ آن است؛ همچنین ملاقات با امام [[غایب]] {{ع}} برای هر کس و در هر شرایطی امر بسیار رایج و عادی است؛ با شیوع این طرز [[تفکر]]، علاقه و [[محبت]] عموم [[مردم]] به [[وجود مقدس امام زمان]] {{ع}} روزبه‌روز بیشتر می‌شود. پیامدهای این نگرش عبارت‌اند از: [[یأس]] و [[ناامیدی]] در اثر عدم [[توفیق]] دیدار؛ توهم‌گرایی و خیال‌پردازی؛ باز شدن باب [[دروغگویی]] برای شیادان؛ [[بدبینی]] به ملاقات‌کنندگان واقعی [[امام غایب]]؛ دور ماندن از انجام [[وظایف]] اصلی.
+# ''' [[گرایش]] تفریطی''': [[اعتراض]] این گروه به [[معتقدان]] افراطی [[ملاقات‌گرایی]] این است که با سهل انگاشتن دیدار امام در [[زمان غیبت]]، [[مهدویت]] و اعتقاد به امام به سطحی نازل [[سقوط]] می‌کند و از اهمیت و [[ارزش]] آن کاسته می‌شود. نقطۀ کانونی این مسئله درباره آخرین [[نامه]] [[امام عصر]] {{ع}} در زمان غیبت صغری شکل گرفته که [[امام]] ادعای هرگونه مشاهده توسط افراد را [[کذب]] و [[افترا]] خوانده‌اند: {{متن حدیث|أَلَا فَمَنِ ادَّعَی الْمُشَاهَدَةَ قَبْلَ خُرُوجِ السُّفْیَانِیِّ وَ الصَّیْحَةِ فَهُوَ کَذَّابٌ مُفْتَرٍ}}. به نظر می‌رسد مقصود کلی از این عبارت، [[تکذیب]] کسانی است که با ادعای نیابت از جانب امام همراه باشد، چون بنا به [[عرف]] زمان غیبت صغری، مشاهده توسط کسی صورت می‌گرفت که [[نائب]] [[امام]] باشند.
+دربارۀ امکان دیدار امام در [[زمان غیبت]] می‌بایست طریق [[اعتدال]] را پیش گرفت؛ نه هر گونه ملاقات با امام را منکر شد و راه دیدار با ایشان را به کلی مسدود دانست و نه ادعای کسی که دعوی ارتباط و سفارت و [[نیابت]] [[امام]] را دارد پذیرفت.
+<div class="mainpage_box_more">[[چرا ملاقات‌گرایی را یکی از محورهای آسیب‌شناسی مهدویت شمرده‌اند؟ (پرسش)|ادامه]]</div>