امدادهای غیبی امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
::::#'''[[تابوت حضرت موسی]]{{ع}}''' در کتاب غایة المرام به نقل از [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]{{صل}} آمده است: "به هنگام ظهور [[امام مهدی|حضرت قائم]]{{ع}}، [[حضرت عیسی]]{{ع}} فرود می‌آید و کتاب‌ها را از انطاکیه گردآوری می‌کند. خداوند برای او، از چهره {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن| إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ}}﴾}}<ref>اشاره به این آیه شریفه است: (إرَم ذاتِ العِماد الَّتی لَمْ یخلَق مثلها فی البِلاد؛ ای رسول خدا! آیا ندیدی که خدای تو مردم شهر ارَم را که صاحب قدرت وعظمت بودند، چگونه کیفر داد؟ در صورتی که مانند آن شهر در استحکام وبزرگی در جهان نبود). سوره فجر، آیه: ۸. مقصود این حدیث آن است که چنین شهر پرشکوه وبا عظمتی برای عیسی {{ع}} دوباره آشکار می شود واین شهر مخفی، پدیدار می‌گردد</ref> پرده بر می‌دارد وکاخی را که [[حضرت سلیمان]] پیش از مرگش ساخت، آشکار می‌سازد. حضرت، دارائی‌های کاخ را گردآوری می‌کند وآن را بین مسلمانان تقسیم می‌نماید وتابوتی را - که خداوند به"ارمیا" دستور انداختن آن را در دریای طبرستان داده بود - خارج می‌سازد. آن چه را که خاندان [[حضرت موسی]] و [[حضرت هارون]] به یادگار گذشته‌اند، در آن تابوت موجود است و نیز الواح و عصای [[حضرت موسی]] و قبای [[حضرت هارون]] وده صاع از غذایی که بر بنی اسرائیل فرودمی‌آمد ومرغ‌های بریانی که بنی اسرائیل، برای آیندگان خود ذخیره کرده‌اند، درآن می‌باشد. آن گاه به کمک آن تابوت شهرها را می‌گشاید؛ همان‌گونه که پیش از او نیز چنین کردند"<ref>غایة المرام، ص ۶۹۷؛ حلیة الابرار، ج ۲، ص ۶۲۰؛ الشیعة والرجعه، ج ۱، ص ۱۳۶؛ ر.ک: ابن طاووس، ملاحم، ص ۶۶؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۴۸۹، ۵۴۱</ref></ref>. ینابیع المودّه، این مطلب را با اندکی تغییر به [[حضرت مهدی]]{{ع}} نسبت می‌دهد و می‌گوید "[[حضرت مهدی]]{{ع}} از غاری در سرزمین انطاکیه، کتاب‌هایی را بیرون می‌آورد و کتاب زبور داود را از دریاچه طبرستان بیرون می‌آورد. در آن کتاب، یادگارهای خاندان [[حضرت موسی]] و [[حضرت هارون]] موجود است وفرشتگان آن را بر دوش می‌کشند والواح وعصای [[حضرت موسی]]{{ع}} در آن است"<ref>ینابیع المودّه، ص ۴۰۱؛ ابن حمّاد، فتن، ص ۹۸؛ متقی هندی، برهان، ص ۱۵۷؛ ابن طاووس، ملاحم، ص ۶۷</ref>»<ref>[[نجم‌الدین طبسی|طبسی؛ نجم‌الدین]]، [[چشم اندازی به حکومت مهدی (کتاب)|چشم اندازی به حکومت مهدی]]، ص ۸۶ -۹۰.</ref>. | ::::#'''[[تابوت حضرت موسی]]{{ع}}''' در کتاب غایة المرام به نقل از [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]{{صل}} آمده است: "به هنگام ظهور [[امام مهدی|حضرت قائم]]{{ع}}، [[حضرت عیسی]]{{ع}} فرود می‌آید و کتاب‌ها را از انطاکیه گردآوری می‌کند. خداوند برای او، از چهره {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن| إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ}}﴾}}<ref>اشاره به این آیه شریفه است: (إرَم ذاتِ العِماد الَّتی لَمْ یخلَق مثلها فی البِلاد؛ ای رسول خدا! آیا ندیدی که خدای تو مردم شهر ارَم را که صاحب قدرت وعظمت بودند، چگونه کیفر داد؟ در صورتی که مانند آن شهر در استحکام وبزرگی در جهان نبود). سوره فجر، آیه: ۸. مقصود این حدیث آن است که چنین شهر پرشکوه وبا عظمتی برای عیسی {{ع}} دوباره آشکار می شود واین شهر مخفی، پدیدار می‌گردد</ref> پرده بر می‌دارد وکاخی را که [[حضرت سلیمان]] پیش از مرگش ساخت، آشکار می‌سازد. حضرت، دارائی‌های کاخ را گردآوری می‌کند وآن را بین مسلمانان تقسیم می‌نماید وتابوتی را - که خداوند به"ارمیا" دستور انداختن آن را در دریای طبرستان داده بود - خارج می‌سازد. آن چه را که خاندان [[حضرت موسی]] و [[حضرت هارون]] به یادگار گذشته‌اند، در آن تابوت موجود است و نیز الواح و عصای [[حضرت موسی]] و قبای [[حضرت هارون]] وده صاع از غذایی که بر بنی اسرائیل فرودمی‌آمد ومرغ‌های بریانی که بنی اسرائیل، برای آیندگان خود ذخیره کرده‌اند، درآن می‌باشد. آن گاه به کمک آن تابوت شهرها را می‌گشاید؛ همان‌گونه که پیش از او نیز چنین کردند"<ref>غایة المرام، ص ۶۹۷؛ حلیة الابرار، ج ۲، ص ۶۲۰؛ الشیعة والرجعه، ج ۱، ص ۱۳۶؛ ر.ک: ابن طاووس، ملاحم، ص ۶۶؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۴۸۹، ۵۴۱</ref></ref>. ینابیع المودّه، این مطلب را با اندکی تغییر به [[حضرت مهدی]]{{ع}} نسبت می‌دهد و می‌گوید "[[حضرت مهدی]]{{ع}} از غاری در سرزمین انطاکیه، کتاب‌هایی را بیرون می‌آورد و کتاب زبور داود را از دریاچه طبرستان بیرون می‌آورد. در آن کتاب، یادگارهای خاندان [[حضرت موسی]] و [[حضرت هارون]] موجود است وفرشتگان آن را بر دوش می‌کشند والواح وعصای [[حضرت موسی]]{{ع}} در آن است"<ref>ینابیع المودّه، ص ۴۰۱؛ ابن حمّاد، فتن، ص ۹۸؛ متقی هندی، برهان، ص ۱۵۷؛ ابن طاووس، ملاحم، ص ۶۷</ref>»<ref>[[نجم‌الدین طبسی|طبسی؛ نجم‌الدین]]، [[چشم اندازی به حکومت مهدی (کتاب)|چشم اندازی به حکومت مهدی]]، ص ۸۶ -۹۰.</ref>. | ||
==پاسخ‌های دیگر== | |||
{{یادآوری پاسخ}} | |||
{{جمع شدن|۱. حجت الاسلام و المسلمین سلیمیان؛}} | |||
[[پرونده:136863.JPG|بندانگشتی|right|100px|[[خدامراد سلیمیان]]]] | |||
::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[خدامراد سلیمیان]]'''، در کتاب ''«[[درسنامه مهدویت (کتاب)|درسنامه مهدویت]]»'' در این‌باره گفته است: | |||
:::::*«از آنجایی که آخرین ذخیره الهی و موعود منجی، راه ناتمام پیامبران و اولیای الهی را به پایان می‌رساند، خداوند همه امدادهای غیبی را که در اختیار آنان قرار داده بود؛ برای [[حضرت مهدی]] {{ع}} نیز قرار خواهد داد. [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]] {{صل}} در این‌باره می‌فرماید: "[[قائم]] [[اهل بیت]] من...، به یاری الهی تأیید می‌شود"<ref>{{عربی|اندازه=150%|"قَائِمُ أَهْلِ بَيْتِي...يُؤَيَّدُ بِنَصْرِ اللَّهِ..."}}؛ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۱، ص۲۵۷، ح۲.</ref>؛ برخی از این امدادها از این قرارند: | |||
::::#'''فرشتگان:''' از نیروهای غیبی که به یاری آخرین حجت خداوند و یاران او می‌آیند، "فرشتگان الهی" هستند. [[عبدالرحمن بن کثیر]] روایت کرده است: [[امام صادق]] {{ع}} درباره این آیه که: {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|أَتَى أَمْرُ اللَّهِ فَلاَ تَسْتَعْجِلُوهُ}}﴾}}<ref>هان امر خدا در رسید، پس در آن شتاب مکنید؛ سورهنحل، آیه ۱.</ref>؛فرمود: "آن امر ما است، خدای عز و جل امر فرموده که در مورد آن شتاب نشود تا آنکه خداوند او را با سه [لشکر] یاری فرماید که عبارتند از: فرشتگان، مؤمنان و هراس"<ref>{{عربی|اندازه=120%|"هُوَ أَمْرُنَا أَمْرُ اللَّهِ لَا يُسْتَعْجَلُ بِهِ يُؤَيِّدُهُ ثَلَاثَةُ أَجْنَادٍ الْمَلَائِكَةُ وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ الرُّعْب"}}؛ محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص ۱۹۸، ح۹.</ref>؛ در روایتی از [[امام صادق]] {{ع}} که به طور مفصل به چگونگی حضور و نقش فرشتگان در قیام [[حضرت مهدی]] {{ع}} اشاره شده است. [[ابان بن تغلب]] نقل شده است: شنیدم [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرمود: "گویی قائم را می‌بینم بر نجف کوفه که جامه‌ای از استبرق به تن دارد و زره رسول خدا {{صل}} را می‌پوشد. چون آن را پوشید به تن او، از هم باز و گشاد می‌شود تا اندازه بدن آن حضرت گردد. سپس سوار بر اسبی سیاه و سفید می‌شود که میان دو چشمش، سفیدی مشخص و آشکاری است. پرچم [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} با اوست. عرض کردم: پرچم اکنون موجود و پنهان است یا برای او آورده می‌شود؟ فرمود: جبرئیل آن را برای آن حضرت می‌آورد، دسته آن از عمودهای عرش خدا، و سایه آن از نصرت خداوند است. با آن پرچم بر چیزی فرود نمی‌آید، مگر اینکه خداوند آن را نابود می‌سازد. همراه با آن نه هزار فرشته فرود می‌آیند و نیز ۳۱۳ فرشته. عرض کردم: فدایت گردم! آیا همه این فرشتگان همراه هستند؟ فرمود: آری، آنان همان فرشتگانی‌اند که با نوح در کشتی بودند و همان فرشتگانی‌اند که وقتی ابراهیم به آتش افکنده شد، همراه او بودند، و همان‌هایی‌اند که وقتی دریا برای موسی شکافته شد همراه او بودند، و همان هائی‌اند هستند که وقتی خداوند، عیسی را به سوی خویش به آسمان برد همراه او بودند، و چهار هزار فرشته نشان دار هستند که با [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} همراه بودند، و ۳۱۳ فرشته‌ای که در روز بدر، با آن حضرت بودند، و همراه با آنان چهار هزار فرشته‌ای هستند که به آسمان بالا رفتند تا اجازه جنگیدن در رکاب [[امام حسین|حسین]]{{ع}} را بگیرند؛ ولی وقتی به زمین بازگشتند که آن حضرت کشته شده بود! آنان در کنار قبر آن حضرت پریشان موی و غبار آلود ماندند و بر آن حضرت تا روز قیامت می‌گریند و آنان خروج [[قائم]]{{ع}} را انتظار می‌کشند<ref>محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص ۳۰۹، ح۴.</ref>. [[عیاشی]] از [[امام باقر]]{{ع}} نقل کرده که فرمود: "فرشتگانی که در جنگ بدر [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} را در زمین یاری کردند، از آن پس به آسمان نرفتند و پس از این نیز نخواهند رفت تا آنکه یاری کنند صاحب این امر را و آنان پنج هزار تن هستند"<ref>{{عربی|اندازه=120%|" إِنَّ الْمَلَائِكَةَ الَّذِينَ نَصَرُوا مُحَمَّداً ص يَوْمَ بَدْرٍ فِي الْأَرْضِ مَا صَعِدُوا بَعْدُ وَ لَا يَصْعَدُونَ حَتَّى يَنْصُرُوا صَاحِبَ هَذَا الْأَمْرِ وَ هُمْ خَمْسَةُ آلَافٍ"}}؛ تفسیر عیاشی، ج۱، ص۱۹۷.</ref>؛ [[پیامبر خاتم|پیامبر گرامی]] اسلام {{صل}} در روایتی، به نقل از خداوند در شب معراج چنین می‌گوید: "و با لشکریان خود او (مهدی) را یاری می‌کنم و با فرشتگانم به او مدد می‌رسانم، تا آنکه دعوتم را آشکار کند"<ref>{{عربی|اندازه=120%|"وَ لَأَنْصُرَنَّهُ بِجُنْدِي وَ لَأُمِدَّنَّهُ بِمَلَائِكَتِي حَتَّى يُعْلِنَ دَعْوَتِي "}}؛ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۱، ص۲۵۴، ح۴.</ref>. | |||
::::#'''ترس در دل دشمنان:''' خدای متعال، در قیام جهانی [[حضرت مهدی]] {{ع}}، ترس و دلهره را بر دل کافران، مشرکان و ستمگران حق ستیز افکنده، قدرت تصمیم گیری و دشمنی را از آنان سلب می‌کند. در روایاتی گفته شده که او، {{عربی|اندازه=150%|"مَنْصُورٌ بِالرعْبِ وَ مُؤَیدٌ بِالنصْرِ"}} است؛ یعنی هنگام [[ظهور]]، هراس از وی، در دل قدرتمندان می‌افتد و نیروهای غیبی و نادیدنی، به کمک او و یارانش می‌شتابند. البته این امر، منافاتی با لزوم حضور مردم در صحنه ندارد و مردم باید آن حضرت را تا رسیدن به اهداف متعالی‌اش یاری کنند. [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "انقلاب مهدی را سه سپاه یاری می‌کنند و در پیروزی او شرکت دارند: سپاهی از فرشتگان، سپاهی از مؤمنان و سپاهی از رعب و وحشت"<ref>نعمانی، الغیبه، ص۱۹۸، ح۹، ص۲۴۳، ح۴۳.</ref>. [[محمد بن مسلم ثقفی]] از [[امام باقر]]{{ع}} نقل می‌کند که فرمود: "[[قائم]] ما به افتادن ترس در دل دشمنان، یاری شده است"<ref>{{عربی|اندازه=120%|"الْقَائِمُ مِنَّا مَنْصُورٌ بِالرُّعْبِ "}}؛ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج ۱، ص ۳۳۰، ح ۱۶.</ref>. | |||
::::#'''نیروهای طبیعت:''' بعضی از [[امدادهای غیبی]] الهی، تسخیر نیروها و امکانات طبیعی است که خداوند پیامبران خود را به آن مجهز کرده است؛ همانند: بادها، طوفان‌ها، ابرها و... که در [[قرآن]] از آنها یاد شده است<ref>سوره انبیا، آیه۸۱؛ سوره احزاب، آیه ۹.</ref>. در روایاتی، عوامل طبیعی، از جمله [[امدادهای غیبی]] برای یاری آخرین حجت الهی ذکر شده است. [[پیامبر خاتم|رسول گرامی اسلام]] {{صل}} در حدیث معراج به نقل از خداوند چنین فرموده است: "و باد را مسخر او می‌کنم و گردنکشان سخت را رام او می‌سازم"<ref> {{عربی|اندازه=120%|" وَ لَأُسَخِّرَنَّ لَهُ الرِّيَاحَ وَ لَأُذَلِّلَنَّ لَهُ الرِّقَابَ الصِّعَابَ "}}؛ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۱، ص۲۵۴، باب۲۳، ح۴.</ref>. بنابراین [[حضرت مهدی]] {{ع}}، افزون بر بهره‌مندی از یاران و اصحاب، به دلیل عظمت قیام جهانی خود، به اذن و اراده الهی، از [[امدادهای غیبی]] نیز استفاده می‌کند. | |||
::::#'''طِی الاَرْض:''' یکی از امدادهای الهی در عصر [[ظهور]] آن است که زمین، برای آن حضرت و یارانش در هم نوردیده شود. در روایاتی چند از چگونگی طی مسافت آن حضرت و یارانش به "طی الارض" تعبیر شده است. [[امام رضا]]{{ع}} می‌فرماید: "او، کسی است که زمین برایش درنوردیده می‌شود"<ref> {{عربی|اندازه=120%|"وَ هُوَ الَّذِي تُطْوَى لَهُ الْأَرْضُ وَ يَذِلُّ لَهُ كُلُّ صَعْب"}}صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۳۷۱، ح۵.</ref>؛ | |||
::::#'''میراث‌های پیامبران {{ع}}:''' از روایات استفاده می‌شود افزون بر امدادهای یاد شده، [[حضرت مهدی]] {{ع}} هنگام [[ظهور]]، برخی میراث‌های پیامبران گذشته را نیز همراه خواهد داشت. [[امام علی]]{{ع}} فرمود: [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} می‌فرماید: "[[امام مهدی|مهدی]] از فرزندان من است، برای او [[غیبت]] و حیرتی خواهد بود که مردم در آن گمراه شوند. او ذخیره پیامبران را می‌آورد و زمین را پر از عدل و داد می‌کند؛ همان گونه که پر از ظلم و جور شده باشد"<ref> {{عربی|اندازه=120%|" الْمَهْدِيُّ مِنْ وُلْدِي تَكُونُ لَهُ غَيْبَةٌ وَ حَيْرَةٌ تَضِلُّ فِيهَا الْأُمَمُ يَأْتِي بِذَخِيرَةِ الْأَنْبِيَاءِ ع فَيَمْلَؤُهَا عَدْلًا وَ قِسْطاً كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً"}}؛ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۱، ص ۲۸۷، ح ۵.</ref>؛ درباره اینکه این امور به چه هدفی نزد حضرت جمع شده است، سخن روشنی در دست نیست؛ ولی با توجه به اینکه نقش [[حضرت مهدی]] {{ع}}، ادامه فعالیت همه انبیا و اولیا است و او خواسته آنان را محقق خواهد ساخت؛ می‌توان نتیجه گرفت که تمام ابزار آنان در اختیار وی قرار خواهد گرفت. دیگر اینکه آن حضرت وظیفه دارد پیروان همه ادیان را به دین راستین الهی (اسلام) دعوت کند و این میراث‌ها، نشانه‌هایی از برحق بودن آن حضرت است. از این‌رو همان گونه که در روایات، زنده ماندن [[حضرت مسیح]]{{ع}}، عامل هدایت مسیحیان و برگرداندن ایشان به پیروی از [[حضرت مهدی]] {{ع}} معرفی شده است؛ می‌توان میراث‌های دیگر [[پیامبران]]{{ع}} را ابزاری برای اتمام حجت بر آنان دانست. بعضی از این میراث‌ها، عبارت است از: "پیراهن"<ref>نعمانی، الغیبه، ص۳۵۰، ج۴۲.</ref>، "عمامه"<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۸، ص۲۲۴، ح۲۸۵.</ref>، "زره"<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۸، ص۲۲۴، ح۲۸۵.</ref>، "سلاح"<ref>نعمانی، الغیبه، ص۳۴۹، ح۴۰؛محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۸، ص۲۲۴، ح۲۸۵؛ متقی هندی، کنز العمال، ح۳۹۶۷۳.</ref>، و "پرچم [[پیامبر خاتم|پیامبر گرامی]] اسلام {{صل}}"<ref>نعمانی، الغیبه، ۳۴۳، ح۲۸ و ۴۳۵، ح۱.</ref>، "سنگ"<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۲۳۱، ح۳.</ref> و "عصای حضرت موسی {{ع}}"<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۲۳۱، ح۱؛ نعمانی، الغیبه، ص۲۳۸، ح۲۸، صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۳۷۶، ح۷.</ref> و "طشتی که وی در آن قربانی می‌کرد"<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۲۳۲، ح۱.</ref> و "انگشتری [[حضرت سلیمان]]{{ع}}"<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۲۳۱، ح۱. نعمانی، الغیبه، ص۳۴۳، ح۲۷.</ref>. به هر حال هدف [[حضرت مهدی]] {{ع}} و قیام ایشان، در برگیرنده تمامی اهداف پیامبران بزرگ است. از این‌رو در آن هنگامه عظیم، او با در اختیار گرفتن میراث پیامبران بزرگ {{ع}}، هدف خود را که در واقع هدف جمیع آنان بوده است تحقق می‌بخشد و پیروان ادیان را، سوی خود دعوت می‌کند»<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۳ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ج۳، ص ۲۲۶ - ۲۳۱.</ref>. | |||
{{پایان جمع شدن}} | |||
==پرسش‌های وابسته== | ==پرسش‌های وابسته== | ||
نسخهٔ ۶ مارس ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۲۵
| امدادهای غیبی امام مهدی چیست؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
| مدخل اصلی | مهدویت |
امدادهای غیبی امام مهدی(ع) چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
عبارت‌های دیگری از این پرسش
پاسخ نخست
- آیت الله نجم‌الدین طبسی در کتاب «چشم اندازی به حکومت مهدی» در اين‌باره گفته است:
- «هر چند در روایات بسیاری، جنگ‌های پس از ظهور حضرت مهدی(ع) به نیروهای رزمی‌ای نسبت داده شده است که از سراسر جهان به یاری حضرت می‌شتابند، امّا پیروز شدن بر تمام جهان، با توجّه به پیشرفت علم وصنایع نظامی قبل از ظهور حضرت، کاری دشوار ومحال است؛ مگر به رهبری شخصی که از سوی خداوند یاری می‌شود، انجام گیرد. امدادهای الهی گاهی در قدرتی است که خداوند به حضرت داده است وبا انجام کراماتی، حضرت مشکلات را از سر راه برمی‌دارد ویا به وسیله رعب وترسی است که خداوند در دل دشمن ایجاد می‌کند ویا این که خداوند ملائکه را به یاری حضرت می‌فرستد. در برخی از روایات سخن از نیروهایی است که دارای خصوصیات فرشتگان هستند و منتظر ظهور حضرتند تا او را یاری کنند و از تابوت واشیایی که در آن است نیز به عنوان وسیله‌ای دیگر برای نصرت ویاری حضرت مهدی(ع) نام برده شده است. به برخی از این روایات اشاره می‌کنیم:
- رعب و ترس، سلاح امام: امام صادق(ع) می‌فرماید: "قائم ما اهل بیت با ترس و رعب یاری می‌شود"[۱]. نیز می‌فرماید: "خداوند، حضرت قائم(ع) را با سه لشکر یاری می‌دهد: فرشتگان، مؤمنان و رعب (ترس انداختن در دل دشمن)"[۲]. امام باقر(ع) در این زمینه می‌فرماید: "ترس ووحشت - از قدرت مهدی(ع) - پیشاپیش سپاهیانش به فاصله یک ماه واز پشت سر آنها به فاصله یک ماه درحرکت است"[۳]. هم چنین آن حضرت می‌فرماید: "ترس ورعب در پیشاپیش پرچم حضرت مهدی(ع) به فاصله یک ماه واز پشت سر نیز به فاصله یک ماه واز سمت راست به فاصله یک ماه واز سمت چپ نیز به فاصله یک ماه در حرکت است"[۴]. از این روایات استفاده می‌شود که وقتی حضرت مهدی(ع) جایی را قصد کند، دشمن پیشاپیش دچار ترس ووحشت شده، توان رویارویی وایستادگی در برابر سپاهیان حضرت را از دست می‌دهد. هم چنین وقتی لشکریان از جایی حرکت می‌کنند، کسی جرأت شورش ندارد؛ زیرا دشمن از لشکریان حضرت دچار وحشت می‌شود. این تفسیر وتوجیه با ظاهر بعضی از روایاتی که پیش تر گفته شد، منافات دارد.
- فرشتگان و جنیان: حضرت علی(ع) می‌فرماید: "... خداوند، حضرت مهدی(ع) را با فرشتگان، جن و شیعیان مخلص یاری می‌کند"[۵] ابان بن تغلب می‌گوید: امام صادق(ع) فرمود: "گویا هم اکنون، حضرت قائم(ع) را در پشت شهر نجف می‌بینم؛ هنگامی‌که بر آن نقطه از جهان دست یافته است. او بر اسبی سیاه که خال‌های سفیدی دارد ومیان چشمانش پاره‌ای سفیدی می‌درخشد، سوار می‌شود (وشهرهای جهان را می‌گشاید). هیچ شهری در جهان بر جای نمی‌ماند، جز آن که مردمش می‌پندارند، مهدی(ع) در میان آنان ودر شهرشان می‌باشد. آن گاه که او پرچم رسول خدا(ص) را به اهتزاز درآورد، سیزده هزار وسیزده فرشته - که سال‌ها منتظر ظهورش بوده اند - به زیر پرچمش گرد می‌آیند (وآماده نبرد می‌شوند). همان فرشتگانی که با نوح پیامبر در کشتی، با ابراهیم خلیل در آتش وبا عیسی هنگام عروج به آسمان، همراه بودند. هم چنین چهار هزار فرشته به یاری حضرت می‌شتابند؛ آن فرشتگانی که بر سرزمین کربلا فرود آمده بودند تا در رکاب حسین(ع) بجنگند؛ ولی اذن این کار را نیافتند وبه آسمان رفتند وچون با اذن جهاد بازگشتند، امام حسین(ع) را شهید یافتند ودر اندوه از دست دادن این فیض بزرگ، همواره ناراحت واندوهگینند وتا روز رستاخیز، گرداگرد ضریح امام حسین(ع) می‌چرخند واشک می‌ریزند"[۶]. امام باقر(ع) می‌فرماید: "گویا هم اکنون حضرت قائم(ع) و یارانش را می‌بینم... که فرشته جبرئیل در سمت راست مهدی(ع) و میکائیل در سمت چپ آن حضرت حرکت می‌کنند وترس ووحشت، پیشاپیش سپاهیانش وپشت سر آنان به فاصله یک ماه در حرکت است وخداوند، او را با پنج هزار فرشته آسمانی یاری می‌رساند"[۷]. نیز آن حضرت می‌فرماید: "فرشتگانی که در جنگ بدر به پیامبر(ص) یاری دادند، هنوز به آسمان بازنگشته اند تا این که حضرت صاحب الامر(ع) را یاری رسانند وتعدادشان پنج هزار فرشته می‌باشد"[۸]. امام صادق(ع) می‌فرماید: "برای حضرت قائم(ع) نُه هزار وسی صد وسیزده فرشته فرود می‌آید؛ آنان همان فرشتگانی هستند که همراه حضرت عیسی(ع) بوده‌اند؛ هنگامی که خداوند او را به آسمان برد"[۹] ک: نعمانی، غیبة، ص ۳۱۱</ref>. علی(ع) می‌فرماید: "حضرت مهدی(ع) با سه هزار فرشته یاری می‌شود؛ آنان بر چهره وپشت دشمنان می‌کوبند"[۱۰]. در تفسیر آیه شریفه ﴿
أَتَى أَمْرُ اللَّهِ فَلاَ تَسْتَعْجِلُوهُ 
﴾[۱۱]؛ امام صادق(ع) می‌فرماید: "این أمرالله، امر ماست؛ یعنی خداوند برای قیام مهدی فرمان داده است که برای آن شتاب نکنیم؛ زیرا خداوند، صاحب امر ما را با سه لشکر از فرشتگان، مؤمنان ورعب پشتیبانی می‌کند وما به حقمان می‌رسیم"[۱۲]. حضرت رضا(ع) می‌فرماید: "هنگامی که حضرت قائم(ع) قیام کند، خداوند به فرشتگان دستور می‌دهد تا بر مؤمنان سلام دهند ودر مجالس آنان شرکت کنند واگر یکی از مؤمنان با حضرت کاری داشت، امام(ع) برخی از فرشتگان را مأمور می‌کند که آن شخص را به دوش گیرند ونزدش بیاورند وهرگاه نیازش برطرف شد، او را به جایگاه نخستینش بازگردانند. برخی از مؤمنان بر روی ابرها حرکت می‌کنند وبرخی دیگر به همراه فرشتگان در آسمان پرواز می‌کنند وگروهی دیگر به همراه فرشتگان راه می‌روند وگروهی نیز بر فرشتگان سبقت می‌گیرند. برخی از مؤمنان را فرشتگان به عنوان قاضی قرار می‌دهند ومؤمن نزد خداوند با ارزش تر از فرشته است؛ به گونه‌ای که برخی از مؤمنان را حضرت بر صد هزار فرشته به عنوان قاضی می‌گمارد"[۱۳]. شاید قضاوت این مؤمنان در میان فرشتگان برای رفع اختلاف آنان در مسائل علمی و موضوعات باشد و این گونه اختلافات با عصمت فرشتگان منافاتی ندارد. - فرشتگان زمین: محمد بن مسلم می‌گوید: از امام صادق(ع) درباره میراث علم واندازه آن پرسیدم؟ حضرت در پاسخ فرمود: "خداوند، دو شهر یکی در شرق زمین ودیگری در غرب آن دارد، در آن دو شهر گروهی سکونت دارند که نه ابلیس را می‌شناسند ونه از آفرینش او آگاهی دارند. هر چند مدّت یک بار با آنان دیدار می‌کنم. آنان درباره مسائل مورد نیاز خود وچگونگی دعا از ما می‌پرسند وما به آنان می‌آموزیم. هم چنین آنان درباره زمان ظهور حضرت قائم(ع) می‌پرسند. آنان عبادت وکوشش بسیاری در پرستش خداوند دارند. آن شهر درهایی دارد که بین هر یک از لنگه‌های آن صد فرسنگ فاصله است. آنان پرستش، تمجید، دعا وکوشش بسیاری دارند. اگر آنان را ببینید، کردار ورفتار خود را دربرابر آنان کوچک می‌شمارید. وقتی برخی از آنان به نماز می‌ایستند، یک ماه در حال سجده هستند. خوراک آنان ستایش خداست ولباسشان برگ ورخسارشان از نور می‌درخشد. اگر با یکی از ما (امامان) رو به رو شوند، گرداگرد او را می‌گیرند وخاک جای پای او را برمی‌دارند وبه آن تبرّک می‌جویند. در هنگام نماز، زاری وناله‌ای دارند که از صدای طوفان سهمگین تر است. گروهی از آنان - از روزی که به انتظار حضرت قائم(ع) بوده‌اند - هرگز سلاح خود را بر زمین نگذاشته اند ووضع آنان همین گونه بوده است. آنان همواره از خدا می‌خواهند که صاحب الامر(ع) را به آنان بنمایاند. هر یک از آنان، هزار سال زندگانی می‌کند وآثار فروتنی و پرستش وتقرّب به خداوند عزّوجل، در رخسار آنان آشکار است. وقتی نزد آنان نمی‌رویم، می‌پندارند ما از ایشان خشنود نیستیم وزمانی را که ما به دیدارشان می‌رویم، در نظر می‌گیرند ودر همان زمان به انتظار ما می‌نشینند و هرگز از کار خسته نمی‌شوند. همان گونه که به آنان آموختیم، قرآن می‌خوانند وپاره‌ای از قرائت‌ها که به آنان آموخته‌ایم، اگر بر مردم خوانده شود، آن را نمی‌پذیرند. مطالبی را که از قرآن می‌پرسند، وقتی پاسخ می‌دهیم، سینه‌ها (وفکر واندیشه) را برای گرفتن آن چه می‌شنوند، باز می‌کنند. برای ما از خداوند، طول عمر می‌خواهند تا ما را از دست ندهند. آنان می‌دانند، آن چه را از ما می‌آموزند، منّتی از خداوند بر آنان است. هنگامی‌که حضرت قائم قیام کند، آنان به همراه حضرت خواهند بود واز دیگر سپاهیان امام(ع) پیشی می‌گیرند واز خداوند می‌خواهند دینش را به وسیله آنان یاری نماید. اجتماع آنان متشکل از پیر وجوان است. اگر یک جوان، پیری را ببیند، به احترام او همانند غلام می‌نشیند وبدون اجازه اش ازجا برنمی‌خیزد. از راهی که خودشان بهتر می‌دانند، بر اندیشه‌های امام(ع) آگاه می‌شوند. اگر امام به آنان دستوری دهد، تا آخر بر آن پابرجا هستند؛ مگر این که حضرت خودش کار دیگری به آنان واگذار کند. اگر به جنگ مردم شرق وغرب روند، همگی را در لحظه‌ای نابود می‌کنند وهرگز اسلحه بر آنان تأثیر نمی‌کند. شمشیرها وسلاح هایی از آهن دارند؛ امّا آلیاژش غیر از آهن است. اگر با شمشیر بر کوهی بزنند، آن را دو نیم می‌کنند و از جا برمی‌دارند. امام(ع) این سپاهیان را به جنگ هند، دیلم، کرد، روم، بربر، فارس، جابرسا وجابلقا - دو شهر در شرق وغرب - می‌فرستد. بر هیچ یک از پیروان ادیان وارد نمی‌شوند، مگر آن که آنان را به اسلام دعوت می‌کنند وبه یکتاپرستی و نبوت پیامبر و ولایت ما اهل بیت می‌خوانند. پس هر کس اجابت کرد، او را رها می‌کنند وهر کس نپذیرفت، او را به قتل می‌رسانند؛ به گونه‌ای که در شرق وغرب زمین کسی نمی‌ماند، مگر آن که ایمان می‌آورد"[۱۴]. از چشم اندازی که درباره این سپاهیان آمده است، چنین فهمیده می‌شود که شاید آنان همان فرشتگانی باشند که در زمین بر جای مانده اند ومنتظر قیام حضرت قائم(ع) هستند.
- تابوت حضرت موسی(ع) در کتاب غایة المرام به نقل از پیامبر اکرم(ص) آمده است: "به هنگام ظهور حضرت قائم(ع)، حضرت عیسی(ع) فرود می‌آید و کتاب‌ها را از انطاکیه گردآوری می‌کند. خداوند برای او، از چهره ﴿ إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ﴾[۱۵] پرده بر می‌دارد وکاخی را که حضرت سلیمان پیش از مرگش ساخت، آشکار می‌سازد. حضرت، دارائی‌های کاخ را گردآوری می‌کند وآن را بین مسلمانان تقسیم می‌نماید وتابوتی را - که خداوند به"ارمیا" دستور انداختن آن را در دریای طبرستان داده بود - خارج می‌سازد. آن چه را که خاندان حضرت موسی و حضرت هارون به یادگار گذشته‌اند، در آن تابوت موجود است و نیز الواح و عصای حضرت موسی و قبای حضرت هارون وده صاع از غذایی که بر بنی اسرائیل فرودمی‌آمد ومرغ‌های بریانی که بنی اسرائیل، برای آیندگان خود ذخیره کرده‌اند، درآن می‌باشد. آن گاه به کمک آن تابوت شهرها را می‌گشاید؛ همان‌گونه که پیش از او نیز چنین کردند"[۱۶]</ref>. ینابیع المودّه، این مطلب را با اندکی تغییر به حضرت مهدی(ع) نسبت می‌دهد و می‌گوید "حضرت مهدی(ع) از غاری در سرزمین انطاکیه، کتاب‌هایی را بیرون می‌آورد و کتاب زبور داود را از دریاچه طبرستان بیرون می‌آورد. در آن کتاب، یادگارهای خاندان حضرت موسی و حضرت هارون موجود است وفرشتگان آن را بر دوش می‌کشند والواح وعصای حضرت موسی(ع) در آن است"[۱۷]»[۱۸].
پاسخ‌های دیگر
با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته می‌شود:
| ۱. حجت الاسلام و المسلمین سلیمیان؛ |
|---|
|
پرسش‌های وابسته
منبع‌شناسی جامع مهدویت
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ مستدرک الوسائل، ج ۱۲، ص ۳۳۵ وج ۱۴، ص ۳۵۴
- ↑ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۵۶
- ↑ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۴۳
- ↑ نعمانی، غیبة، ص ۳۰۸؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۶۱
- ↑ حصینی، الهدایه، ص ۳۱؛ ارشاد القلوب، ص ۲۸۶
- ↑ کمال الدین، ج ۲، ص ۶۷۲؛ نعمانی، غیبة، ص ۳۰۹؛ کامل الزیارات، ص ۱۲۰؛ العدد القویه، ص ۷۴؛ مستدرک الوسائل، ج ۱۰، ص ۲۴۵
- ↑ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۴۳؛ نورالثقلین، ج ۱، ص ۳۸۸؛ القول المختصر، ص ۲۱
- ↑ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۴۹؛ نورالثقلین، ج ۱۲، ص ۳۸۸؛ مستدرک الوسائل، ج ۲، ص ۴۴۸
- ↑ بحارالانوار، ج ۱۴، ص ۳۳۹؛ ر
- ↑ ابن حمّاد، فتن، ص ۱۰۱؛ شافعی، بیان، ص ۵۱۵؛ الحاوی للفتاوی، ج ۲، ص ۷۳؛ الصواعق المحرقه، ص ۱۶۷؛ کنزالعمّال، ج ۴، ص ۵۸۹؛ ابن طاووس، ملاحم، ص ۷۳؛ احقاق الحق، ج ۱۹، ص ۶۵۲
- ↑ امر خدا فرا رسید، پس درباره آن شتاب نکنید؛ سوره نحل، آیه:۱.
- ↑ تأویل الآیات الظاهرة، ج ۱، ص ۲۵۲؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۶۲؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۵۶
- ↑ دلائل الامامه، ص ۲۴۱؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۷۳
- ↑ بصائر الدرجات، ص ۱۴۴؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۲۳؛ تبصرة الولی، ص ۹۷؛ بحارالانوار، ج ۲۷، ص ۴۱ وج ۵۴، ص ۳۳۴
- ↑ اشاره به این آیه شریفه است: (إرَم ذاتِ العِماد الَّتی لَمْ یخلَق مثلها فی البِلاد؛ ای رسول خدا! آیا ندیدی که خدای تو مردم شهر ارَم را که صاحب قدرت وعظمت بودند، چگونه کیفر داد؟ در صورتی که مانند آن شهر در استحکام وبزرگی در جهان نبود). سوره فجر، آیه: ۸. مقصود این حدیث آن است که چنین شهر پرشکوه وبا عظمتی برای عیسی (ع) دوباره آشکار می شود واین شهر مخفی، پدیدار می‌گردد
- ↑ غایة المرام، ص ۶۹۷؛ حلیة الابرار، ج ۲، ص ۶۲۰؛ الشیعة والرجعه، ج ۱، ص ۱۳۶؛ ر.ک: ابن طاووس، ملاحم، ص ۶۶؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۴۸۹، ۵۴۱
- ↑ ینابیع المودّه، ص ۴۰۱؛ ابن حمّاد، فتن، ص ۹۸؛ متقی هندی، برهان، ص ۱۵۷؛ ابن طاووس، ملاحم، ص ۶۷
- ↑ طبسی؛ نجم‌الدین، چشم اندازی به حکومت مهدی، ص ۸۶ -۹۰.
- ↑ "قَائِمُ أَهْلِ بَيْتِي...يُؤَيَّدُ بِنَصْرِ اللَّهِ..."؛ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۱، ص۲۵۷، ح۲.
- ↑ هان امر خدا در رسید، پس در آن شتاب مکنید؛ سورهنحل، آیه ۱.
- ↑ "هُوَ أَمْرُنَا أَمْرُ اللَّهِ لَا يُسْتَعْجَلُ بِهِ يُؤَيِّدُهُ ثَلَاثَةُ أَجْنَادٍ الْمَلَائِكَةُ وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ الرُّعْب"؛ محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص ۱۹۸، ح۹.
- ↑ محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص ۳۰۹، ح۴.
- ↑ " إِنَّ الْمَلَائِكَةَ الَّذِينَ نَصَرُوا مُحَمَّداً ص يَوْمَ بَدْرٍ فِي الْأَرْضِ مَا صَعِدُوا بَعْدُ وَ لَا يَصْعَدُونَ حَتَّى يَنْصُرُوا صَاحِبَ هَذَا الْأَمْرِ وَ هُمْ خَمْسَةُ آلَافٍ"؛ تفسیر عیاشی، ج۱، ص۱۹۷.
- ↑ "وَ لَأَنْصُرَنَّهُ بِجُنْدِي وَ لَأُمِدَّنَّهُ بِمَلَائِكَتِي حَتَّى يُعْلِنَ دَعْوَتِي "؛ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۱، ص۲۵۴، ح۴.
- ↑ نعمانی، الغیبه، ص۱۹۸، ح۹، ص۲۴۳، ح۴۳.
- ↑ "الْقَائِمُ مِنَّا مَنْصُورٌ بِالرُّعْبِ "؛ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج ۱، ص ۳۳۰، ح ۱۶.
- ↑ سوره انبیا، آیه۸۱؛ سوره احزاب، آیه ۹.
- ↑ " وَ لَأُسَخِّرَنَّ لَهُ الرِّيَاحَ وَ لَأُذَلِّلَنَّ لَهُ الرِّقَابَ الصِّعَابَ "؛ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۱، ص۲۵۴، باب۲۳، ح۴.
- ↑ "وَ هُوَ الَّذِي تُطْوَى لَهُ الْأَرْضُ وَ يَذِلُّ لَهُ كُلُّ صَعْب"صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۳۷۱، ح۵.
- ↑ " الْمَهْدِيُّ مِنْ وُلْدِي تَكُونُ لَهُ غَيْبَةٌ وَ حَيْرَةٌ تَضِلُّ فِيهَا الْأُمَمُ يَأْتِي بِذَخِيرَةِ الْأَنْبِيَاءِ ع فَيَمْلَؤُهَا عَدْلًا وَ قِسْطاً كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً"؛ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۱، ص ۲۸۷، ح ۵.
- ↑ نعمانی، الغیبه، ص۳۵۰، ج۴۲.
- ↑ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۸، ص۲۲۴، ح۲۸۵.
- ↑ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۸، ص۲۲۴، ح۲۸۵.
- ↑ نعمانی، الغیبه، ص۳۴۹، ح۴۰؛محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۸، ص۲۲۴، ح۲۸۵؛ متقی هندی، کنز العمال، ح۳۹۶۷۳.
- ↑ نعمانی، الغیبه، ۳۴۳، ح۲۸ و ۴۳۵، ح۱.
- ↑ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۲۳۱، ح۳.
- ↑ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۲۳۱، ح۱؛ نعمانی، الغیبه، ص۲۳۸، ح۲۸، صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۳۷۶، ح۷.
- ↑ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۲۳۲، ح۱.
- ↑ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۲۳۱، ح۱. نعمانی، الغیبه، ص۳۴۳، ح۲۷.
- ↑ سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۳، ص ۲۲۶ - ۲۳۱.