یاران امام مهدی چگونه آزموده می‌شوند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== پاسخ نخست== | == پاسخ نخست== | ||
[[پرونده:11130.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[محمد جواد مروجی طبسی]]]] | |||
::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[محمد جواد مروجی طبسی]]'''، در کتاب ''«[[همراه با مهدی از مکه تا قدس (کتاب)|همراه با مهدی از مکه تا قدس]]»'' در این‌باره گفته است: | |||
::::::«[[امام محمد باقر]] {{ع}} درباره آزمایش یاران [[امام مهدی]] {{ع}} و به قتل رسیدن برخی از آنها توسط خود امام چنین فرموده است: [[امام مهدی]] قضاوتی می‌کند اما برخی از یارانش که در رکاب ایشان شمشیر زده‌اند، قضاوت آن حضرت را که داوری [[حضرت آدم]] {{ع}} بوده است، نادرست و ناپسند می‌انگارند. حضرت نیز آنها را پیش آورده گردنشان را می‌زند. بار دیگر قضاوتی می‌کند که دسته دیگری که پیش از آن در خدمت امام شمشیر زده‌اند، بر آن داوری که داوری حضرت داود {{ع}} بوده است، اعتراض می‌کنند. [[امام مهدی]] آنها را نیز فرا خوانده و گردن می‌زند. | |||
::::::سپس داوری سوم را آغاز می‌کند که همان داوری [[حضرت ابراهیم]] {{ع}} است. این بار نیز گروه دیگری ناخرسند می‌شوند که امام گردن آنها را هم می‌زند. اما پس از چهارمین داوری امام که قضاوت [[حضرت محمد مصطفی]] {{صل}} است، دیگر کسی با ایشان مخالفت نمی‌کند<ref>بحارالانوار، ۵۲، ۳۸۹.</ref>. ممکن است گفته شود با آن ذهنیتی که از یاران امام داریم این‌گونه مخالفت‌ها و نافرمانی‌ها از آنان نسبت به امام عصر، بعید به نظر می‌رسد. پاسخ می‌دهیم: یاران امام دو دسته هستند؛ دسته اول همان ۳۱۳ نفر هستند و در برابر فرمان‌های امام تسلیم‌اند و دسته دوم کسانی هستند که هنگام ظهور به امام می‌پیوندند و ممکن است این‌گونه مخالفت‌ها از دسته دوم باشد، اگر چه ممکن است دسته اول هم دست به چنین مخالفت‌هایی بزنند؛ چرا که آنها نه معصوم‌اند و نه از برنامه‌های امام اطلاع دقیقی دارند زیرا امام مأمور به واقع بوده و تا آن روز کسی به چنین دستوری عمل نمی‌کرده است، چنان‌چه از ماجرای بعد حقیقت امر روشن خواهد شد. | |||
::::::[[مفضل بن عمر]] از [[امام صادق]] {{ع}} روایت کرده که فرمود: گویا [[حضرت قائم]] {{ع}} را می‌نگرم که بر منبر کوفه نشسته و یارانش اطراف او را گرفته‌اند. آنان سیصد و سیزده مرد به شمار جنگاوران بدر و کسانی هستند که پرچم‌داران و حاکمان خدا روی زمین‌اند. در این هنگام [[امام مهدی]] {{ع}} نامه‌ای سربسته و مهر شده به مهری زرین را از قبای مبارکش بیرون می‌آورد. این، همان نامه و دستورالعملی است که از سوی پیامبر {{صل}} علاوه بر آنها می‌خواند. | |||
::::::یاران با شنیدن سخنان امام همانند گوسفندان بی‌زبان از هر سو پا به فرار می‌گذارند به طوری که جز وزیر و یازده نفر نقیب کسی نزد حضرت باقی نمی‌ماند درست به همان تعدادی که به همراه [[حضرت موسی]] {{ع}} باقی ماندند. آنان روی زمین به دنبال پناهگاه می‌گردند اما هرگز پناهی جز او پیدا نمی‌کنند و ناچار به سوی امام باز می‌گردند. | |||
::::::[[امام صادق]] {{ع}} اضافه می‌کند: به خدا سوگند من آن سخنی را که حضرتش به آنها می‌گوید و یاران به او کفر می‌ورزند می‌دانم<ref>کمال الدین، ۲، ۶۷۲.</ref>. ناگفته نماند که ممکن است این امتحان به منظور آماده‌سازی آنان برای مرحله جدیدی بوده باشد که درک و شنیدنش برای آنها تا آن حد سخت بوده است»<ref>[[همراه با مهدی از مکه تا قدس (کتاب)|همراه با مهدی از مکه تا قدس]] ص ۴۲.</ref>. | |||
==پاسخ‌های دیگر== | |||
{{یادآوری پاسخ}} | |||
{{جمع شدن|۱. آقای تونه‌ای (پژوهشگر معارف مهدویت)؛}} | |||
[[پرونده:13681078.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[مجتبی تونه‌ای]]]] | [[پرونده:13681078.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[مجتبی تونه‌ای]]]] | ||
::::::آقای '''[[مجتبی تونه‌ای]]'''، در کتاب ''«[[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]»'' در این‌باره گفته است: | ::::::آقای '''[[مجتبی تونه‌ای]]'''، در کتاب ''«[[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]»'' در این‌باره گفته است: | ||
| خط ۲۳: | خط ۳۳: | ||
::::::پاره‌ای آزمایش‌ها پیش از قیام صورت می‌گیرد و پاره‌ای پس از آن. طولانی شدن غیبت، فتنه‌ها، فریبندگی‌ها، افکار باطل، جاه و مقام، جلوه‌فروشان، محراب‌داران، دین به دنیا فروشان، عالم‌نمایان و. . . بسیاری از منتظران را از راه بازمی‌دارند. به میزان درجات ایمان و گذر از آزمون‌ها، منتظران متمایز می‌شوند و به میزان مایه‌های ایمانی، در یاری امام بر یکدیگر پیشی می‌جویند. به فرموده [[امام صادق]] {{ع}}: "در وقت ظهور، برخی یاران، شب در بستر ناپدید می‌شوند و فردای آن در مکه‌اند و گروهی روز در آسمان راه می‌سپارند. گفتم: فدایت شوم کدام یک ایمانشان بیشتر است؟ فرمود: آن‌که در آسمان حرکت می‌کند"<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۵۶. </ref>. | ::::::پاره‌ای آزمایش‌ها پیش از قیام صورت می‌گیرد و پاره‌ای پس از آن. طولانی شدن غیبت، فتنه‌ها، فریبندگی‌ها، افکار باطل، جاه و مقام، جلوه‌فروشان، محراب‌داران، دین به دنیا فروشان، عالم‌نمایان و. . . بسیاری از منتظران را از راه بازمی‌دارند. به میزان درجات ایمان و گذر از آزمون‌ها، منتظران متمایز می‌شوند و به میزان مایه‌های ایمانی، در یاری امام بر یکدیگر پیشی می‌جویند. به فرموده [[امام صادق]] {{ع}}: "در وقت ظهور، برخی یاران، شب در بستر ناپدید می‌شوند و فردای آن در مکه‌اند و گروهی روز در آسمان راه می‌سپارند. گفتم: فدایت شوم کدام یک ایمانشان بیشتر است؟ فرمود: آن‌که در آسمان حرکت می‌کند"<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۵۶. </ref>. | ||
::::::پس از گرد آمدن نیروها، ازمون‌ها سخت‌تر می‌شود. امام با آزمون‌های جسمی و روانی، باورها را به آزمایش می‌گذارد. از جمله، همانند طالوت که سپاهیانش را با تشنگی آزمود، یاران امام نیز با تشنگی امتحان خواهند شد<ref>غیبة نعمانى، ص ۳۱۶. </ref>. فراتر از آن، امام بی‌پروا به باورهای خرافی و عوامانه حمله می‌برد و معارف به دور از دسترس و پوشانده شده در غبار فراموشی را آشکار می‌سازد. در این تکان‌های فکری، صاحبان بصیرت و معرفت، تزلزلی به خود راه نداده و استوار برجای می‌مانند، ولی آنان که در باورهای خود ناخالصی دارند و اندیشه را از سرچشمه نگرفته‌اند و در حقانیت امام تردید کرده‌اند، از پیرامون حضرت پراکنده می‌شوند<ref>چشم‌به‌راه مهدى، ص ۳۷۱. </ref>. هنگام سخنرانی امام در [[مسجد کوفه]] و تخریب دیوار مسجد [[پیامبر خاتم|پیامبر]]، تفاوت‌های فکری و بینش همراهان به بوته آزمایش درمی‌آید و درجه و رتبه یاران در پیروی فرامین امام ارزیابی می‌شود<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۸۶. </ref>»<ref>[[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۴۲.</ref>. | ::::::پس از گرد آمدن نیروها، ازمون‌ها سخت‌تر می‌شود. امام با آزمون‌های جسمی و روانی، باورها را به آزمایش می‌گذارد. از جمله، همانند طالوت که سپاهیانش را با تشنگی آزمود، یاران امام نیز با تشنگی امتحان خواهند شد<ref>غیبة نعمانى، ص ۳۱۶. </ref>. فراتر از آن، امام بی‌پروا به باورهای خرافی و عوامانه حمله می‌برد و معارف به دور از دسترس و پوشانده شده در غبار فراموشی را آشکار می‌سازد. در این تکان‌های فکری، صاحبان بصیرت و معرفت، تزلزلی به خود راه نداده و استوار برجای می‌مانند، ولی آنان که در باورهای خود ناخالصی دارند و اندیشه را از سرچشمه نگرفته‌اند و در حقانیت امام تردید کرده‌اند، از پیرامون حضرت پراکنده می‌شوند<ref>چشم‌به‌راه مهدى، ص ۳۷۱. </ref>. هنگام سخنرانی امام در [[مسجد کوفه]] و تخریب دیوار مسجد [[پیامبر خاتم|پیامبر]]، تفاوت‌های فکری و بینش همراهان به بوته آزمایش درمی‌آید و درجه و رتبه یاران در پیروی فرامین امام ارزیابی می‌شود<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۸۶. </ref>»<ref>[[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۴۲.</ref>. | ||
{{پایان جمع شدن}} | |||
==پرسش‌های وابسته== | ==پرسش‌های وابسته== | ||
نسخهٔ ۱۶ آوریل ۲۰۱۹، ساعت ۰۸:۳۵
| یاران امام مهدی چگونه آزموده می‌شوند؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
| مدخل بالاتر | مهدویت / غیبت امام مهدی / عصر غیبت کبری |
| مدخل اصلی | آثار انتظار |
| مدخل وابسته | ؟ |
یاران امام مهدی چگونه آزموده می‌شوند؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
عبارت‌های دیگری از این پرسش
پاسخ نخست
- حجت الاسلام و المسلمین محمد جواد مروجی طبسی، در کتاب «همراه با مهدی از مکه تا قدس» در این‌باره گفته است:
- «امام محمد باقر (ع) درباره آزمایش یاران امام مهدی (ع) و به قتل رسیدن برخی از آنها توسط خود امام چنین فرموده است: امام مهدی قضاوتی می‌کند اما برخی از یارانش که در رکاب ایشان شمشیر زده‌اند، قضاوت آن حضرت را که داوری حضرت آدم (ع) بوده است، نادرست و ناپسند می‌انگارند. حضرت نیز آنها را پیش آورده گردنشان را می‌زند. بار دیگر قضاوتی می‌کند که دسته دیگری که پیش از آن در خدمت امام شمشیر زده‌اند، بر آن داوری که داوری حضرت داود (ع) بوده است، اعتراض می‌کنند. امام مهدی آنها را نیز فرا خوانده و گردن می‌زند.
- سپس داوری سوم را آغاز می‌کند که همان داوری حضرت ابراهیم (ع) است. این بار نیز گروه دیگری ناخرسند می‌شوند که امام گردن آنها را هم می‌زند. اما پس از چهارمین داوری امام که قضاوت حضرت محمد مصطفی (ص) است، دیگر کسی با ایشان مخالفت نمی‌کند[۱]. ممکن است گفته شود با آن ذهنیتی که از یاران امام داریم این‌گونه مخالفت‌ها و نافرمانی‌ها از آنان نسبت به امام عصر، بعید به نظر می‌رسد. پاسخ می‌دهیم: یاران امام دو دسته هستند؛ دسته اول همان ۳۱۳ نفر هستند و در برابر فرمان‌های امام تسلیم‌اند و دسته دوم کسانی هستند که هنگام ظهور به امام می‌پیوندند و ممکن است این‌گونه مخالفت‌ها از دسته دوم باشد، اگر چه ممکن است دسته اول هم دست به چنین مخالفت‌هایی بزنند؛ چرا که آنها نه معصوم‌اند و نه از برنامه‌های امام اطلاع دقیقی دارند زیرا امام مأمور به واقع بوده و تا آن روز کسی به چنین دستوری عمل نمی‌کرده است، چنان‌چه از ماجرای بعد حقیقت امر روشن خواهد شد.
- مفضل بن عمر از امام صادق (ع) روایت کرده که فرمود: گویا حضرت قائم (ع) را می‌نگرم که بر منبر کوفه نشسته و یارانش اطراف او را گرفته‌اند. آنان سیصد و سیزده مرد به شمار جنگاوران بدر و کسانی هستند که پرچم‌داران و حاکمان خدا روی زمین‌اند. در این هنگام امام مهدی (ع) نامه‌ای سربسته و مهر شده به مهری زرین را از قبای مبارکش بیرون می‌آورد. این، همان نامه و دستورالعملی است که از سوی پیامبر (ص) علاوه بر آنها می‌خواند.
- یاران با شنیدن سخنان امام همانند گوسفندان بی‌زبان از هر سو پا به فرار می‌گذارند به طوری که جز وزیر و یازده نفر نقیب کسی نزد حضرت باقی نمی‌ماند درست به همان تعدادی که به همراه حضرت موسی (ع) باقی ماندند. آنان روی زمین به دنبال پناهگاه می‌گردند اما هرگز پناهی جز او پیدا نمی‌کنند و ناچار به سوی امام باز می‌گردند.
- امام صادق (ع) اضافه می‌کند: به خدا سوگند من آن سخنی را که حضرتش به آنها می‌گوید و یاران به او کفر می‌ورزند می‌دانم[۲]. ناگفته نماند که ممکن است این امتحان به منظور آماده‌سازی آنان برای مرحله جدیدی بوده باشد که درک و شنیدنش برای آنها تا آن حد سخت بوده است»[۳].
پاسخ‌های دیگر
با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته می‌شود:
| ۱. آقای تونه‌ای (پژوهشگر معارف مهدویت)؛ |
|---|
|
پرسش‌های وابسته
منبع‌شناسی جامع مهدویت
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید: