آمرزش در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{ولایت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233)...» ایجاد کرد) |
|||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
#[[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمودند: "در [[روز قیامت]] فریادی از داخل [[عرش]] [[حضرت | #[[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمودند: "در [[روز قیامت]] فریادی از داخل [[عرش]] [[حضرت حق]] به گوش آید که: هرکس ثوابش بر عهده من است برخیزد!. در این هنگام تنها کسانی که دیگران را بخشیده‌اند، برخواهند خاست"<ref>{{متن حدیث| عَنِ الصَّادِقِ{{ع}}: أَنَّ النَّبِيَّ{{صل}} قَالَ يُنَادِي مُنَادٍ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مِنْ بُطْنَانِ الْعَرْشِ أَلَا فَلْيَقُمْ كُلُّ مَنْ أَجْرُهُ عَلَيَّ فَلَا يَقُومُ إِلَّا مَنْ عَفَا عَنْ أَخِيهِ الْحَدِيثَ بِطُولِهِ}}؛ بحارالأنوار، ج۶۸، ص۴۰۳.</ref>؛ | ||
#[[امام سجاد]]{{ع}} فرمودند: "[[دوست]] ندارم که با [[ذلّت]] [[نفس]] خود، شتران سرخ مو - که [[ارزش]] بسیاری داشته‌اند- را به‌دست آورم؛ و هیچ جرعه‌ای نیاشامیدم که نزد من گواراتر باشد از جرعه غیظی که فروخوردم، و آنکه به خشمم آورده بود را بخشیدم" <ref>{{متن حدیث| عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} قَالَ كَانَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ{{ع}} يَقُولُ مَا أُحِبُّ أَنَّ لِي بِذُلِّ نَفْسِي حُمْرَ النَّعَمِ وَ مَا تَجَرَّعْتُ جُرْعَةً أَحَبَّ إِلَيَّ مِنْ جُرْعَةِ غَيْظٍ لَا أُكَافِي بِهَا صَاحِبَهَا}}؛ اصول کافی، ج۲، ص۱۰۹.</ref>؛ | #[[امام سجاد]]{{ع}} فرمودند: "[[دوست]] ندارم که با [[ذلّت]] [[نفس]] خود، شتران سرخ مو - که [[ارزش]] بسیاری داشته‌اند- را به‌دست آورم؛ و هیچ جرعه‌ای نیاشامیدم که نزد من گواراتر باشد از جرعه غیظی که فروخوردم، و آنکه به خشمم آورده بود را بخشیدم" <ref>{{متن حدیث| عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} قَالَ كَانَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ{{ع}} يَقُولُ مَا أُحِبُّ أَنَّ لِي بِذُلِّ نَفْسِي حُمْرَ النَّعَمِ وَ مَا تَجَرَّعْتُ جُرْعَةً أَحَبَّ إِلَيَّ مِنْ جُرْعَةِ غَيْظٍ لَا أُكَافِي بِهَا صَاحِبَهَا}}؛ اصول کافی، ج۲، ص۱۰۹.</ref>؛ | ||
#[[امام صادق]]{{ع}} فرمودند: "ما خاندانی هستیم که روش‌مان بخشیدن کسانی است که به ما [[ظلم]] کرده‌اند" <ref>{{متن حدیث| عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} قَالَ: إِنَّا أَهْلُ بَيْتٍ مُرُوَّتُنَا الْعَفْوُ عَمَّنْ ظَلَمَنَا}}؛ بحارالأنوار، ج۶۸، ص۴۱۴.</ref>؛ | #[[امام صادق]]{{ع}} فرمودند: "ما خاندانی هستیم که روش‌مان بخشیدن کسانی است که به ما [[ظلم]] کرده‌اند" <ref>{{متن حدیث| عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} قَالَ: إِنَّا أَهْلُ بَيْتٍ مُرُوَّتُنَا الْعَفْوُ عَمَّنْ ظَلَمَنَا}}؛ بحارالأنوار، ج۶۸، ص۴۱۴.</ref>؛ | ||
نسخهٔ ۲۸ فوریهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۵:۳۲
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل آمرزش (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- پیامبر اکرم(ص) فرمودند: "در روز قیامت فریادی از داخل عرش حضرت حق به گوش آید که: هرکس ثوابش بر عهده من است برخیزد!. در این هنگام تنها کسانی که دیگران را بخشیده‌اند، برخواهند خاست"[۱]؛
- امام سجاد(ع) فرمودند: "دوست ندارم که با ذلّت نفس خود، شتران سرخ مو - که ارزش بسیاری داشته‌اند- را به‌دست آورم؛ و هیچ جرعه‌ای نیاشامیدم که نزد من گواراتر باشد از جرعه غیظی که فروخوردم، و آنکه به خشمم آورده بود را بخشیدم" [۲]؛
- امام صادق(ع) فرمودند: "ما خاندانی هستیم که روش‌مان بخشیدن کسانی است که به ما ظلم کرده‌اند" [۳]؛
- امام رضا(ع) در تفسیر آیه ﴿فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِيلَ﴾[۴] فرمودند: مراد آن است که بدون آنکه عتاب و درشتی کند، ببخشاید" [۵]؛
- ابوحمزه ثمالی گوید: شنیدم که امام سجاد(ع) می‌فرمودند: "چون روز قیامت در رسد، خداوند تمامی مردم روزگاران را در مکانی واحد جمع می‌کند؛ آنگاه کسی ندا در می‌دهد که: بزرگواران کجا هستند؟ در این حال برخی از مردم بر می‌خیزند. پس ملائکه آنان را در میان گرفته می‌گویند: بزرگواری شما چه بود؟می‌گویند: روش ما چنین بود که هر کس با ما قطع ارتباط نمود ما با او ارتباط برقرار ساختیم، و هرکس ما را محروم ساخت ما به او بخشش کردیم، و هر کس که به ما ظلم کرد ما او را بخشیدیم. حضرت فرمودند: در این حال فرشتگان می‌گویند: راست می‌گوئید، داخل بهشت شوید" [۶][۷].
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ « عَنِ الصَّادِقِ(ع): أَنَّ النَّبِيَّ(ص) قَالَ يُنَادِي مُنَادٍ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مِنْ بُطْنَانِ الْعَرْشِ أَلَا فَلْيَقُمْ كُلُّ مَنْ أَجْرُهُ عَلَيَّ فَلَا يَقُومُ إِلَّا مَنْ عَفَا عَنْ أَخِيهِ الْحَدِيثَ بِطُولِهِ»؛ بحارالأنوار، ج۶۸، ص۴۰۳.
- ↑ « عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ كَانَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ(ع) يَقُولُ مَا أُحِبُّ أَنَّ لِي بِذُلِّ نَفْسِي حُمْرَ النَّعَمِ وَ مَا تَجَرَّعْتُ جُرْعَةً أَحَبَّ إِلَيَّ مِنْ جُرْعَةِ غَيْظٍ لَا أُكَافِي بِهَا صَاحِبَهَا»؛ اصول کافی، ج۲، ص۱۰۹.
- ↑ « عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ: إِنَّا أَهْلُ بَيْتٍ مُرُوَّتُنَا الْعَفْوُ عَمَّنْ ظَلَمَنَا»؛ بحارالأنوار، ج۶۸، ص۴۱۴.
- ↑ «پس (از آنان) با گذشتی نیکو درگذر» سوره حجر، آیه ۸۵.
- ↑ « عَنِ الرِّضَا(ع) فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِيلَ قَالَ الْعَفْوُ مِنْ غَيْرِ عِتَابٍ»؛ بحارالأنوار، ج۶۸، ص۴۲۱.
- ↑ « عَنْ أَبِي حَمْزَةَ الثُّمَالِيِّ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ(ع) قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ جَمَعَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ فِي صَعِيدٍ وَاحِدٍ ثُمَّ يُنَادِي مُنَادٍ أَيْنَ أَهْلُ الْفَضْلِ؟ قَالَ فَيَقُومُ عُنُقٌ مِنَ النَّاسِ فَتَلَقَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ فَيَقُولُونَ وَ مَا كَانَ فَضْلُكُمْ؟ فَيَقُولُونَ كُنَّا نَصِلُ مَنْ قَطَعَنَا وَ نُعْطِي مَنْ حَرَمَنَا وَ نَعْفُو عَمَّنْ ظَلَمَنَا قَالَ فَيُقَالُ لَهُمْ صَدَقْتُمُ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۱۰۷.
- ↑ مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی، ج۲، ص ۱۴۲-۱۴۴.