اخلاق منتظر در غیبت امام زمان (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۶ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۲۱:۳۵

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.

اخلاق منتظر در غیبت امام زمان عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی رفتار و کردار منتظر واقعی می‌پردازد. این مقاله ۱۸ صفحه‌ای به قلم سید علی موسوی نگاشته شده و در فصلنامه پژوهش‌های اخلاقی (شماره ۲۹، پاییز ۱۳۹۶) منتشر گشته است^[۱].

نویسنده این مقاله می‌نویسد:« اخلاق بیان کننده صفت‌هایی است که انسان باید در خود ایجاد کند تا رفتارهای ارادی صادر شده از او همگی نیکو و پسندیده باشد و صفت‌های بد را از خود دور سازد. در واقع اخلاق همان فضیلت‌ها و رذیلت‌ها و راه‌های ایجاد فضیلت و مبارزه با رذیلت‌ها است و به‌طور کلی اخلاق شامل اعمال خوب و بد و وظایف و فضایل و رذایل می‌‌شود. اخلاق و وظایف منتظران واقعی در زمان غیبت، دوری از اعمال زشت و ناپسند و آراسته شدن به فضیلت‌های امام غایب(ع) و پیاده شدن عملی آن‌ها در زندگی فردی و اجتماعی است. هر کس دوست دارد از یاران حضرت قائم باشد باید منتظر باشد و در عین حال به پرهیزکاری و اخلاق نیکو رفتار نماید.
ما سعی می‌‌نماییم در این مقاله در سه محور:

کارهای خوب و بد که منتظر واقعی آن را انجام یا ترک نماید از قبیل ثبات قدم و اعتقاد راسخ، جداسازی انسان‌های خالص از غیر خالص، وارث بودن منتظران بر روی زمین، رفتار متقابل امام غایب و منتظران، رفتارهای دینی منتظران واقعی.
کارهای واجب و حرام که منتظر واقعی آن‌ها را باید انجام یا ترک کند شامل انتظار فرج و عدم یاس، تمسک به ریسمان ولایت اهل بیت(ع)، امر به معروف و نهی از منکر.
صفات اخلاقی منتظران که به فضایل متصف و از صفات رذیله دوری نمایند مانند تحمل و استقامت منتظر، برتری در ایمان، داشتن عقل و فهم و معرفت و موارد دیگر به اخلاق منتظران واقعی در زمان غیبت امام زمان(ع) بپردازیم» ^[۱]

{{فهرست مقاله | فهرست =

کارهای خوب و بد منتظر واقعی

در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.