مسور بن مخزمه زهری: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233)...» ایجاد کرد) |
جز (جایگزینی متن - 'یاران باوفای امیرالمؤمنین' به 'یاران باوفای امیرالمؤمنین') |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
[[مسور بن مخرمه زهری]] کنیه‌اش [[ابو عبدالرحمان]]، از [[اصحاب رسول خدا]]{{صل}} و از [[یاران | [[مسور بن مخرمه زهری]] کنیه‌اش [[ابو عبدالرحمان]]، از [[اصحاب رسول خدا]]{{صل}} و از [[یاران باوفای امیرالمؤمنین]]{{ع}} بود<ref>رجال طوسی، ص۲۷، ش۱۰ و ص۵۸، ش۱۷.</ref>. وی پس از دو سال از [[هجرت]] در [[مکه]] به [[دنیا]] آمد و بعد از [[مرگ]] پدرش که از [[اصحاب رسول خدا]]{{صل}} بود، به سال هشت [[هجری]] در سن شش سالگی به [[مدینه]] آمد و در زمرۀ [[علما]] و فقهای عصر خویش گردید. وی در شورای [[خلافت عثمان]]، با دایی خود "[[عبدالرحمان بن عوف]]" همراه بود، اما در [[دل]] از علاقه‌مندان و محبّین [[حضرت علی]]{{ع}} بود لذا پس از [[قتل عثمان]] با آن [[حضرت]] [[بیعت]] کرد<ref>ر.ک: اسدالغابه، ج۴، ص۳۶۵؛ الاصابه، ج۶، ص۱۱۹؛ تهذیب التهذیب، ج۸ ص۱۷۷؛ سیر اعلام النبلاء، ج۴، ص۴۸۱؛ بحار الانوار، ج۴۵، ص۶۴.</ref>. | ||
طبق [[نقل]] برخی از مؤرخان، [[مسور بن مخرمه زهری]] نامه‌ای از [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} برای [[معاویه]] برد <ref>رجال طوسی، ص۵۸، ش۱۷؛ تقریب التهذیب، ج۲، ص۲۵۶.</ref>. مضمون [[نامه]] [[امام]]{{ع}} [[تسلیم]] [[معاویه]] به [[بیعت]] بود، اما [[معاویه]] نه تنها [[بیعت]] نکرد بلکه نامه‌ای به [[زبیر]] نوشت و اعلام کرد حاضر است با [[زبیر]] و [[طلحه]] [[بیعت]] کند به شرط آن‌که [[مردم مدینه]] را به [[خونخواهی عثمان]] و [[دشمنی با علی]]{{ع}} فرا خوانند. و متأسفانه [[طلحه]] و [[زبیر]]، از طرح [[معاویه]] استقبال کردند و در نهایت [[جنگ جمل]] را به [[راه]] انداختند<ref>شرح ابن ابی الحدید، ج۱، ص۲۳۱؛ نهج البلاغه، نامه ۷۵.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۱۳۰۰.</ref> | طبق [[نقل]] برخی از مؤرخان، [[مسور بن مخرمه زهری]] نامه‌ای از [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} برای [[معاویه]] برد <ref>رجال طوسی، ص۵۸، ش۱۷؛ تقریب التهذیب، ج۲، ص۲۵۶.</ref>. مضمون [[نامه]] [[امام]]{{ع}} [[تسلیم]] [[معاویه]] به [[بیعت]] بود، اما [[معاویه]] نه تنها [[بیعت]] نکرد بلکه نامه‌ای به [[زبیر]] نوشت و اعلام کرد حاضر است با [[زبیر]] و [[طلحه]] [[بیعت]] کند به شرط آن‌که [[مردم مدینه]] را به [[خونخواهی عثمان]] و [[دشمنی با علی]]{{ع}} فرا خوانند. و متأسفانه [[طلحه]] و [[زبیر]]، از طرح [[معاویه]] استقبال کردند و در نهایت [[جنگ جمل]] را به [[راه]] انداختند<ref>شرح ابن ابی الحدید، ج۱، ص۲۳۱؛ نهج البلاغه، نامه ۷۵.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۱۳۰۰.</ref> | ||
نسخهٔ ۶ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۳۸
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
مسور بن مخرمه زهری کنیه‌اش ابو عبدالرحمان، از اصحاب رسول خدا(ص) و از یاران باوفای امیرالمؤمنین(ع) بود[۱]. وی پس از دو سال از هجرت در مکه به دنیا آمد و بعد از مرگ پدرش که از اصحاب رسول خدا(ص) بود، به سال هشت هجری در سن شش سالگی به مدینه آمد و در زمرۀ علما و فقهای عصر خویش گردید. وی در شورای خلافت عثمان، با دایی خود "عبدالرحمان بن عوف" همراه بود، اما در دل از علاقه‌مندان و محبّین حضرت علی(ع) بود لذا پس از قتل عثمان با آن حضرت بیعت کرد[۲].
طبق نقل برخی از مؤرخان، مسور بن مخرمه زهری نامه‌ای از امیرالمؤمنین(ع) برای معاویه برد [۳]. مضمون نامه امام(ع) تسلیم معاویه به بیعت بود، اما معاویه نه تنها بیعت نکرد بلکه نامه‌ای به زبیر نوشت و اعلام کرد حاضر است با زبیر و طلحه بیعت کند به شرط آن‌که مردم مدینه را به خونخواهی عثمان و دشمنی با علی(ع) فرا خوانند. و متأسفانه طلحه و زبیر، از طرح معاویه استقبال کردند و در نهایت جنگ جمل را به راه انداختند[۴].[۵]
وفات مسور بن مخرمه زهری
مسور بن مخرمه زهری پس از شهادت امیرالمؤمنین(ع) به مکه رفت و در آنجا اقامت گزید و تا حکومت یزید بن معاویه در مکه بود ولی با یزید بیعت نکرد و سرانجام بعد از واقعۀ حره، وی در حجر اسماعیل و در حال نماز بود که سنگی از منجنیقی که سربازان یزید برای تخریب کعبه نصب کرده بودند، پرتاب شد و به مسور اصابت کرد و همین امر موجب بیماری وی شد و پس از پنج روز همان روزی که یزید بن معاویه هلاک شد، به سال ۶۴ هجری مسور بن مخرمه زهری هم درگذشت و او به هنگام وفات ۶۲ سال داشت[۶].[۷]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ رجال طوسی، ص۲۷، ش۱۰ و ص۵۸، ش۱۷.
- ↑ ر.ک: اسدالغابه، ج۴، ص۳۶۵؛ الاصابه، ج۶، ص۱۱۹؛ تهذیب التهذیب، ج۸ ص۱۷۷؛ سیر اعلام النبلاء، ج۴، ص۴۸۱؛ بحار الانوار، ج۴۵، ص۶۴.
- ↑ رجال طوسی، ص۵۸، ش۱۷؛ تقریب التهذیب، ج۲، ص۲۵۶.
- ↑ شرح ابن ابی الحدید، ج۱، ص۲۳۱؛ نهج البلاغه، نامه ۷۵.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۳۰۰.
- ↑ شرح ابن ابی الحدید، ج۱، ص۲۳۱؛ اسدالغابه، ج۴، ص۳۷۵.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۳۰۰-۱۳۰۱.