ملأ در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) |
||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
ملأ پر - از مفاهیم [[سیاسی]] و [[اجتماعی]] است که در [[قرآن]] از آن یاد شده است. ملأ، به کسانی گفته میشد که نقش مشاورت در [[امور سیاسی]] و عمومی را عهدهدار بودند<ref>ر.ک: اهل حل و عقد.</ref>؛ جز آنکه این مفهوم در قرآن، بیشتر بار منفی داشته و بر [[مستکبرین]] و چهرههای مسلطی اطلاق میشود که به صورت [[اقلیت]]، [[اکثریت]] تودههای [[مردم]] را به [[استثمار]] میکشند<ref>{{متن قرآن|وَانْطَلَقَ الْمَلَأُ مِنْهُمْ أَنِ امْشُوا وَاصْبِرُوا عَلَى آلِهَتِكُمْ إِنَّ هَذَا لَشَيْءٌ يُرَادُ}} «و سرکردگان آنان راه افتادند (و به همراهان خود گفتند): بروید و در (پرستش) خدایان خود شکیبا باشید که این چیزی است که (از شما) میخواهند» سوره ص، آیه ۶.</ref>. اصطلاح "ملأ [[قریش]]" به معنای اشراف قریش بکار رفته است<ref>المفصل فی تاریخ العرب قبل الاسلام، ج۵، ص۲۳۶.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژهنامه فقه سیاسی (کتاب)|واژهنامه فقه سیاسی]]، ص ۱۷۰.</ref>. | ملأ پر - از مفاهیم [[سیاسی]] و [[اجتماعی]] است که در [[قرآن]] از آن یاد شده است. ملأ، به کسانی گفته میشد که نقش مشاورت در [[امور سیاسی]] و عمومی را عهدهدار بودند<ref>ر.ک: اهل حل و عقد.</ref>؛ جز آنکه این مفهوم در قرآن، بیشتر بار منفی داشته و بر [[مستکبرین]] و چهرههای مسلطی اطلاق میشود که به صورت [[اقلیت]]، [[اکثریت]] تودههای [[مردم]] را به [[استثمار]] میکشند<ref>{{متن قرآن|وَانْطَلَقَ الْمَلَأُ مِنْهُمْ أَنِ امْشُوا وَاصْبِرُوا عَلَى آلِهَتِكُمْ إِنَّ هَذَا لَشَيْءٌ يُرَادُ}} «و سرکردگان آنان راه افتادند (و به همراهان خود گفتند): بروید و در (پرستش) خدایان خود شکیبا باشید که این چیزی است که (از شما) میخواهند» سوره ص، آیه ۶.</ref>. اصطلاح "ملأ [[قریش]]" به معنای اشراف قریش بکار رفته است<ref>المفصل فی تاریخ العرب قبل الاسلام، ج۵، ص۲۳۶.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژهنامه فقه سیاسی (کتاب)|واژهنامه فقه سیاسی]]، ص ۱۷۰.</ref>. | ||
==ملأ در فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم== | |||
اشراف<ref>ابنفارس، معجم مقاییس اللغة، ج۵، ص۳۴۶.</ref>، [[خواص]] [[قوم]]<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱۱، ص۱۵۶.</ref>، بزرگان<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژهنامه، ص۷۱۸.</ref>، [[جماعت]] [[مشاور]] و سخنگو<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۸، ص۳۴۶.</ref> و جماعت [[همرأی]] و همعقیده<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۷۷۶.</ref>. | |||
{{متن قرآن|قَالَتْ يَا أَيُّهَا الْمَلَأُ أَفْتُونِي فِي أَمْرِي}}<ref>«(آنگاه) گفت: ای سرکردگان! در کار، به من نظر دهید که من هیچ کاری را تا گواهم نبودهاید به پایان نبردهام» سوره نمل، آیه ۳۲.</ref>. | |||
در [[قرآن کریم]] در مورد کار ویژه "ملأ" به عنوان [[مشاوران]] [[حاکم]] آیاتی وارد شده است: {{متن قرآن|قَالَتْ يَا أَيُّهَا الْمَلَأُ أَفْتُونِي فِي أَمْرِي}}<ref>«(آنگاه) گفت: ای سرکردگان! در کار، به من نظر دهید که من هیچ کاری را تا گواهم نبودهاید به پایان نبردهام» سوره نمل، آیه ۳۲.</ref>. "ملأ"، به معنای قدرتمندان [[سیاسی]] و [[نخبگان]] حاکم، تأثیر و [[نفوذ]] بالایی در جریان [[مبارزه]] با [[نهضت]] و [[دعوت انبیا]] داشتهاند<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۹، ص۲۹۲.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۹۱.</ref> | |||
==منابع== | ==منابع== |
نسخهٔ ۱۴ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۵:۵۵
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل ملأ (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
ملأ پر - از مفاهیم سیاسی و اجتماعی است که در قرآن از آن یاد شده است. ملأ، به کسانی گفته میشد که نقش مشاورت در امور سیاسی و عمومی را عهدهدار بودند[۱]؛ جز آنکه این مفهوم در قرآن، بیشتر بار منفی داشته و بر مستکبرین و چهرههای مسلطی اطلاق میشود که به صورت اقلیت، اکثریت تودههای مردم را به استثمار میکشند[۲]. اصطلاح "ملأ قریش" به معنای اشراف قریش بکار رفته است[۳][۴].
ملأ در فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم
اشراف[۵]، خواص قوم[۶]، بزرگان[۷]، جماعت مشاور و سخنگو[۸] و جماعت همرأی و همعقیده[۹].
﴿قَالَتْ يَا أَيُّهَا الْمَلَأُ أَفْتُونِي فِي أَمْرِي﴾[۱۰].
در قرآن کریم در مورد کار ویژه "ملأ" به عنوان مشاوران حاکم آیاتی وارد شده است: ﴿قَالَتْ يَا أَيُّهَا الْمَلَأُ أَفْتُونِي فِي أَمْرِي﴾[۱۱]. "ملأ"، به معنای قدرتمندان سیاسی و نخبگان حاکم، تأثیر و نفوذ بالایی در جریان مبارزه با نهضت و دعوت انبیا داشتهاند[۱۲].[۱۳]
منابع
پانویس
- ↑ ر.ک: اهل حل و عقد.
- ↑ ﴿وَانْطَلَقَ الْمَلَأُ مِنْهُمْ أَنِ امْشُوا وَاصْبِرُوا عَلَى آلِهَتِكُمْ إِنَّ هَذَا لَشَيْءٌ يُرَادُ﴾ «و سرکردگان آنان راه افتادند (و به همراهان خود گفتند): بروید و در (پرستش) خدایان خود شکیبا باشید که این چیزی است که (از شما) میخواهند» سوره ص، آیه ۶.
- ↑ المفصل فی تاریخ العرب قبل الاسلام، ج۵، ص۲۳۶.
- ↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژهنامه فقه سیاسی، ص ۱۷۰.
- ↑ ابنفارس، معجم مقاییس اللغة، ج۵، ص۳۴۶.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱۱، ص۱۵۶.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژهنامه، ص۷۱۸.
- ↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۸، ص۳۴۶.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۷۷۶.
- ↑ «(آنگاه) گفت: ای سرکردگان! در کار، به من نظر دهید که من هیچ کاری را تا گواهم نبودهاید به پایان نبردهام» سوره نمل، آیه ۳۲.
- ↑ «(آنگاه) گفت: ای سرکردگان! در کار، به من نظر دهید که من هیچ کاری را تا گواهم نبودهاید به پایان نبردهام» سوره نمل، آیه ۳۲.
- ↑ وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۹، ص۲۹۲.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۹۱.