بحث:کمیل بن زیاد نخعی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «==مقدمه== اهل یمن و از قبیلۀ نخع و از اصحاب سرّ امام علی|امیرالمؤمنین...» ایجاد کرد) |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
[[اهل | [[اهل یمن]] و از قبیلۀ [[نخع]] و از [[اصحاب]] سرّ [[امام علی|امیرالمؤمنین]] و مردی [[شجاع]] و [[زاهد]] بود. در [[کوفه]] می‌زیست، سخنان [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} با او که در [[نهج البلاغه]] آمده است مشهور است و [[دعای کمیل]]، از تعلیمات [[حضرت]] به اوست. وی در زمان [[حجاج]] بن [[یوسف]] ثقفی دستگیر شد و به [[شهادت]] رسید<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۷۵.</ref>. | ||
کمَیل بن زیاد بن نُهَیک نَخَعی [[کوفی]] از [[یاران امام علی]] و [[امام حسن]]{{عم}} است. او را از افراد مورد [[اطمینان]] [[امام علی]]{{ع}} برشمرده و در توصیف او گفته‌اند: [[شجاع]]، دلیر، [[زاهد]] و [[عابد]] بود. او از [[پیش‌گامان]] [[شورش]] [[کوفیان]] علیه [[عثمان]] بود و [[عثمان]]، او را با عده‌ای دیگر به [[شام]]، [[تبعید]] کرد. در [[جنگ]] [[صِفین]]، شرکت جست و از طرف [[امام علی]]{{ع}} فرماندار "[[هیت]]" شد که به خاطر عملکرد ضعیفش، مورد [[عتاب]] [[حضرت]] قرار گرفت. [[کمیل]]، سخنان [[زیبایی]] از [[امام علی]]{{ع}} [[نقل]] کرده است که از آن جمله، دعای مشهور [[کمیل]] است. [[کمیل]]- که او را جزو هشت [[عابد]] مشهور [[کوفه]] دانسته‌اند- در سال ۸۲ [[هجری]] به دست حَجاج به [[شهادت]] رسید. | کمَیل بن زیاد بن نُهَیک نَخَعی [[کوفی]] از [[یاران امام علی]] و [[امام حسن]]{{عم}} است. او را از افراد مورد [[اطمینان]] [[امام علی]]{{ع}} برشمرده و در توصیف او گفته‌اند: [[شجاع]]، دلیر، [[زاهد]] و [[عابد]] بود. او از [[پیش‌گامان]] [[شورش]] [[کوفیان]] علیه [[عثمان]] بود و [[عثمان]]، او را با عده‌ای دیگر به [[شام]]، [[تبعید]] کرد. در [[جنگ]] [[صِفین]]، شرکت جست و از طرف [[امام علی]]{{ع}} فرماندار "[[هیت]]" شد که به خاطر عملکرد ضعیفش، مورد [[عتاب]] [[حضرت]] قرار گرفت. [[کمیل]]، سخنان [[زیبایی]] از [[امام علی]]{{ع}} [[نقل]] کرده است که از آن جمله، دعای مشهور [[کمیل]] است. [[کمیل]]- که او را جزو هشت [[عابد]] مشهور [[کوفه]] دانسته‌اند- در سال ۸۲ [[هجری]] به دست حَجاج به [[شهادت]] رسید. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۰۵
مقدمه
اهل یمن و از قبیلۀ نخع و از اصحاب سرّ امیرالمؤمنین و مردی شجاع و زاهد بود. در کوفه می‌زیست، سخنان حضرت علی(ع) با او که در نهج البلاغه آمده است مشهور است و دعای کمیل، از تعلیمات حضرت به اوست. وی در زمان حجاج بن یوسف ثقفی دستگیر شد و به شهادت رسید[۱].
کمَیل بن زیاد بن نُهَیک نَخَعی کوفی از یاران امام علی و امام حسن(ع) است. او را از افراد مورد اطمینان امام علی(ع) برشمرده و در توصیف او گفته‌اند: شجاع، دلیر، زاهد و عابد بود. او از پیش‌گامان شورش کوفیان علیه عثمان بود و عثمان، او را با عده‌ای دیگر به شام، تبعید کرد. در جنگ صِفین، شرکت جست و از طرف امام علی(ع) فرماندار "هیت" شد که به خاطر عملکرد ضعیفش، مورد عتاب حضرت قرار گرفت. کمیل، سخنان زیبایی از امام علی(ع) نقل کرده است که از آن جمله، دعای مشهور کمیل است. کمیل- که او را جزو هشت عابد مشهور کوفه دانسته‌اند- در سال ۸۲ هجری به دست حَجاج به شهادت رسید.
در جریان قیام امام حسین(ع) و قیام توابین و قیام مختار، یادی از او نشده است[۲].
پانویس
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۷۵.
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین، ص ۸۵۱.