محرم در معارف و سیره حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
نام نخستین ماه از ماه‌های [[دوازده‌گانه]] قمری. علّت نام‌گذاری این ماه به [[محرّم]] | محرّم نام نخستین ماه از ماه‌های [[دوازده‌گانه]] قمری است. علّت نام‌گذاری این ماه به [[محرّم]] آن بوده که در ایّام [[جاهلیّت]]، [[جنگ]] در این ماه را [[حرام]] می‌دانستند و روز اوّل [[محرّم]] را اوّل سال قمری قرار می‌دادند. امّا [[بنی امیّه]] با ریختن [[خون]] [[سید الشهدا]] در این ماه و پدید آوردن [[حادثۀ کربلا]]، [[احترام]] [[ماه حرام]] را نگه نداشتند. [[امام رضا]]{{ع}} فرمود: "در [[جاهلیّت]]، [[حرمت]] این ماه نگاه داشته می‌شد و در آن نمی‌جنگیدند؛ ولی در این ماه، خون‌های ما را ریختند و [[حرمت]] ما را شکستند و [[فرزندان]] و [[زنان]] ما را [[اسیر]] کردند و خیمه‌ها را [[آتش]] زدند و [[غارت]] کردند و [[حرمت]] [[پیامبر]] را دربارۀ ذرّیه‌اش رعایت نکردند"<ref>{{متن حدیث|إِنَّ الْمُحَرَّمَ شَهْرٌ كَانَ أَهْلُ الْجَاهِلِيَّةِ يُحَرِّمُونَ الْقِتَالَ فِيهِ فَاسْتُحِلَّتْ فِيهِ دِمَاؤُنَا وَ هُتِكَتْ فِيهِ حُرْمَتُنَا وَ سُبِيَتْ فِيهِ ذَرَارِيُّنَا وَ نِسَاؤٌنَا وَ أُضْرِمَتِ النِّيرَانُ فِي مَضَارِبِنَا وَ انْتُهِبَ مَا فِيهَا مِنْ ثِقَلِنَا وَ لَمْ يُتْرَكْ لِرَسُولِ اللَّهِ حُرْمَةٌ فِي أَمْرِنَا}}؛ مناقب، ابن شهر آشوب، ج۴، ص۸۶.</ref>. | ||
در دوّم ماه [[محرّم]] الحرام سال ۶۱ [[هجری]]، کاروان [[ابا عبدالله]]{{ع}} وارد [[کربلا]] شد و اردو زد. | ==وقایع دهه اول محرم== | ||
در دوّم ماه [[محرّم]] الحرام سال ۶۱ [[هجری]]، کاروان [[ابا عبدالله]]{{ع}} وارد [[کربلا]] شد و اردو زد. به تدریج بر [[سپاه]] [[کوفیان]] که آن حضرت را محاصره کرده بودند افزوده شد. روز نهم ماه [[محرم]] “تاسوعا” نام دارد و روز دهم آن “عاشورا”، روز [[شهادت]] [[سید الشهدا]] و [[یاران]] و فرزندانش در کربلاست. | |||
از آنجا که ماه [[محرّم]]، یادآور [[حادثۀ کربلا]] و عاشوراست، فرا رسیدن آن [[دل‌ها]] را پر از [[غم]] می‌سازد و [[پیروان]] و شیفتگان [[امام حسین]]{{ع}}، از اوّل [[محرم]]، محافل و مجالسی را سیاهپوش کرده، به یاد آن [[امام]] [[شهید]] به [[عزاداری]] می‌پردازند. [[محرم]] همچون [[عاشورا]]، رمز احیای خاطرۀ حماسه‌های کربلاست و نقش این ماه در [[حفظ]] دستاورد‌های [[نهضت حسینی]] مهمّ است و در این ماه، سراسر کشورها و شهر‌های [[شیعه]] نشین، به یاد [[شهیدان کربلا]] [[اشک]] می‌ریزند و از عاشوراییان درس می‌گیرند. [[امام خمینی]] فرموده است: “محرّم، ماه [[نهضت]] بزرگ [[سید]] [[شهیدان]] و [[سرور]] [[اولیاء]] خداست که با [[قیام]] خود در مقابل [[طاغوت]]، [[تعلیم]] [[سازندگی]] و کوبندگی به [[بشر]] داد و [[راه]] فنای [[ظالم]] و شکستن [[ستمکار]] را به فدایی دادن و فدایی شدن دانست”<ref>صحیفه نور، ج۲، ص۱۱.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۳۶.</ref>. | از آنجا که ماه [[محرّم]]، یادآور [[حادثۀ کربلا]] و عاشوراست، فرا رسیدن آن [[دل‌ها]] را پر از [[غم]] می‌سازد و [[پیروان]] و شیفتگان [[امام حسین]]{{ع}}، از اوّل [[محرم]]، محافل و مجالسی را سیاهپوش کرده، به یاد آن [[امام]] [[شهید]] به [[عزاداری]] می‌پردازند. [[محرم]] همچون [[عاشورا]]، رمز احیای خاطرۀ حماسه‌های کربلاست و نقش این ماه در [[حفظ]] دستاورد‌های [[نهضت حسینی]] مهمّ است و در این ماه، سراسر کشورها و شهر‌های [[شیعه]] نشین، به یاد [[شهیدان کربلا]] [[اشک]] می‌ریزند و از عاشوراییان درس می‌گیرند. [[امام خمینی]] فرموده است: “محرّم، ماه [[نهضت]] بزرگ [[سید]] [[شهیدان]] و [[سرور]] [[اولیاء]] خداست که با [[قیام]] خود در مقابل [[طاغوت]]، [[تعلیم]] [[سازندگی]] و کوبندگی به [[بشر]] داد و [[راه]] فنای [[ظالم]] و شکستن [[ستمکار]] را به فدایی دادن و فدایی شدن دانست”<ref>صحیفه نور، ج۲، ص۱۱.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۳۶.</ref>. | ||
نسخهٔ ۷ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۱۰
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام حسین (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
محرّم نام نخستین ماه از ماه‌های دوازده‌گانه قمری است. علّت نام‌گذاری این ماه به محرّم آن بوده که در ایّام جاهلیّت، جنگ در این ماه را حرام می‌دانستند و روز اوّل محرّم را اوّل سال قمری قرار می‌دادند. امّا بنی امیّه با ریختن خون سید الشهدا در این ماه و پدید آوردن حادثۀ کربلا، احترام ماه حرام را نگه نداشتند. امام رضا(ع) فرمود: "در جاهلیّت، حرمت این ماه نگاه داشته می‌شد و در آن نمی‌جنگیدند؛ ولی در این ماه، خون‌های ما را ریختند و حرمت ما را شکستند و فرزندان و زنان ما را اسیر کردند و خیمه‌ها را آتش زدند و غارت کردند و حرمت پیامبر را دربارۀ ذرّیه‌اش رعایت نکردند"[۱].
وقایع دهه اول محرم
در دوّم ماه محرّم الحرام سال ۶۱ هجری، کاروان ابا عبدالله(ع) وارد کربلا شد و اردو زد. به تدریج بر سپاه کوفیان که آن حضرت را محاصره کرده بودند افزوده شد. روز نهم ماه محرم “تاسوعا” نام دارد و روز دهم آن “عاشورا”، روز شهادت سید الشهدا و یاران و فرزندانش در کربلاست.
از آنجا که ماه محرّم، یادآور حادثۀ کربلا و عاشوراست، فرا رسیدن آن دل‌ها را پر از غم می‌سازد و پیروان و شیفتگان امام حسین(ع)، از اوّل محرم، محافل و مجالسی را سیاهپوش کرده، به یاد آن امام شهید به عزاداری می‌پردازند. محرم همچون عاشورا، رمز احیای خاطرۀ حماسه‌های کربلاست و نقش این ماه در حفظ دستاورد‌های نهضت حسینی مهمّ است و در این ماه، سراسر کشورها و شهر‌های شیعه نشین، به یاد شهیدان کربلا اشک می‌ریزند و از عاشوراییان درس می‌گیرند. امام خمینی فرموده است: “محرّم، ماه نهضت بزرگ سید شهیدان و سرور اولیاء خداست که با قیام خود در مقابل طاغوت، تعلیم سازندگی و کوبندگی به بشر داد و راه فنای ظالم و شکستن ستمکار را به فدایی دادن و فدایی شدن دانست”[۲].[۳].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ «إِنَّ الْمُحَرَّمَ شَهْرٌ كَانَ أَهْلُ الْجَاهِلِيَّةِ يُحَرِّمُونَ الْقِتَالَ فِيهِ فَاسْتُحِلَّتْ فِيهِ دِمَاؤُنَا وَ هُتِكَتْ فِيهِ حُرْمَتُنَا وَ سُبِيَتْ فِيهِ ذَرَارِيُّنَا وَ نِسَاؤٌنَا وَ أُضْرِمَتِ النِّيرَانُ فِي مَضَارِبِنَا وَ انْتُهِبَ مَا فِيهَا مِنْ ثِقَلِنَا وَ لَمْ يُتْرَكْ لِرَسُولِ اللَّهِ حُرْمَةٌ فِي أَمْرِنَا»؛ مناقب، ابن شهر آشوب، ج۴، ص۸۶.
- ↑ صحیفه نور، ج۲، ص۱۱.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۴۳۶.