تفسیر قمی (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
تفسیر قمی از جمله [[تفاسیر]] [[روایی]] است که همه [[سوره‌ها]] را شامل می‌شود؛ هر چند که تفسیر آن شامل همه [[آیات]] نشده بلکه [[تفسیر آیات]] به صورت گزینشی انجام گرفته است. نویسنده ابتدا بخشی از یک [[آیه]] را نقل می‌کند و سپس به تفسیر آن بر اساس [[روایات]] می‌پردازد. در این اثر روایاتی که بیانگر [[فضیلت]] سوره‌ها و قرائت آنها است نقل گردیده است. تفسیر [[سوره حمد]] و بقره آن، با روایاتی تفسیر شده که از علی بن ابراهیم نقل گردیده است ولی از [[سوره آل عمران]] تا پایان [[قرآن]]، بیشتر روایات [[ابوجارود]] و دیگران آورده شده است. | تفسیر قمی از جمله [[تفاسیر]] [[روایی]] است که همه [[سوره‌ها]] را شامل می‌شود؛ هر چند که تفسیر آن شامل همه [[آیات]] نشده بلکه [[تفسیر آیات]] به صورت گزینشی انجام گرفته است. نویسنده ابتدا بخشی از یک [[آیه]] را نقل می‌کند و سپس به تفسیر آن بر اساس [[روایات]] می‌پردازد. در این اثر روایاتی که بیانگر [[فضیلت]] سوره‌ها و قرائت آنها است نقل گردیده است. تفسیر [[سوره حمد]] و بقره آن، با روایاتی تفسیر شده که از علی بن ابراهیم نقل گردیده است ولی از [[سوره آل عمران]] تا پایان [[قرآن]]، بیشتر روایات [[ابوجارود]] و دیگران آورده شده است. | ||
در سراسر این [[تفسیر روایی]] علاوه بر [[نقل روایات]]، تأویلات فراوانی دیده می‌شود، [[تأویل]] اموری همچون [[غصب حق]] [[آل محمد]] و [[وعده خداوند]] بر [[یاری]] آنها و [[اخبار]] مربوط به [[رجعت]]. مثلاً در آغاز [[سوره بقره]] بر حسب روایتی که از [[امام صادق]]{{ع}} نقل نموده آیه {{متن قرآن|ذَلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَ فِيهِ}}<ref>«این (آن) کتاب (است که) هیچ تردیدی در آن نیست، رهنمودی برای پرهیزگاران است» سوره بقره، آیه ۲.</ref> به [[حضرت علی]]{{ع}} تأویل شده است. این‌گونه تأویلات در این کتاب که بخش قابل توجهی را تشکیل می‌دهد به تفاسیر متأخران مانند: | در سراسر این [[تفسیر روایی]] علاوه بر [[نقل روایات]]، تأویلات فراوانی دیده می‌شود، [[تأویل]] اموری همچون [[غصب حق]] [[آل محمد]] و [[وعده خداوند]] بر [[یاری]] آنها و [[اخبار]] مربوط به [[رجعت]]. مثلاً در آغاز [[سوره بقره]] بر حسب روایتی که از [[امام صادق]]{{ع}} نقل نموده آیه {{متن قرآن|ذَلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَ فِيهِ}}<ref>«این (آن) کتاب (است که) هیچ تردیدی در آن نیست، رهنمودی برای پرهیزگاران است» سوره بقره، آیه ۲.</ref> به [[حضرت علی]]{{ع}} تأویل شده است. این‌گونه تأویلات در این کتاب که بخش قابل توجهی را تشکیل می‌دهد به تفاسیر متأخران مانند: «[[تفسیر صافی (کتاب)|تفسیر الصافی]]، [[تفسیر کنز الدقائق (کتاب)|تفسیر کنز الدقائق]]»، «[[تفسیر نور الثقلین (کتاب)|تفسیر نور الثقلین]]» و «[[ البرهان فی تفسیر القرآن (کتاب)|البرهان]]»، نیز سرایت کرده است. | ||
در مقدمه این تفسیر مباحث [[ناسخ و منسوخ]]، [[محکم و متشابه]]، خاص و عام، مقدم و موخر، آنچه لفظش جمع ولی مصداقش مفرد و بالعکس و آنچه ماضی است ولی مراد از آن مستقبل است و بالعکس دیده می‌شود. در این [[تفسیر]] کوتاه در واقع نقل و شرح با هم درآمیخته و گاهی مرز مشخصی میان آنها دیده نمی‌شود. با این که ذوق [[تفسیری]] [[مفسر]] و دقت‌های ادبی و واژه‌شناسی دقیق او را نباید نادیده انگاشت ولی [[روایات]] [[سست]] و نامعقول و حتّی روایات دالّ بر [[تحریف]] هم؛ در این تفسیر جای گرفته است. از دیگر ویژگی‌های [[تفسیر روایی]] فوق، این است که شماری از روایات آن به صورت مستند و بقیه به‌گونه غیر مستند در آن نقل شده است. روایات [[اسرائیلیات]] هم به وفور در آن دیده می‌شود. ولی در مجموع هم روایات قابل قبول و هم توجیهات پذیرفته تفسیری در این اثر، کم نیست و به عنوان [[میراث]] مورد توجه [[شیعی]] باید بخش بخش آنها به صورت تحقیقی مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرد<ref>تفسیر القمی، علی بن ابراهیم قمی، به کوشش گروهی از محققان، قم، دارالحجه ۱۴۲۶ق.</ref>.<ref>[[محمد علی کوشا|کوشا، محمد علی]]، [[تفسیر قمی (مقاله)|مقاله «تفسیر قمی»]]، [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|دانشنامه معاصر قرآن کریم]].</ref> | در مقدمه این تفسیر مباحث [[ناسخ و منسوخ]]، [[محکم و متشابه]]، خاص و عام، مقدم و موخر، آنچه لفظش جمع ولی مصداقش مفرد و بالعکس و آنچه ماضی است ولی مراد از آن مستقبل است و بالعکس دیده می‌شود. در این [[تفسیر]] کوتاه در واقع نقل و شرح با هم درآمیخته و گاهی مرز مشخصی میان آنها دیده نمی‌شود. با این که ذوق [[تفسیری]] [[مفسر]] و دقت‌های ادبی و واژه‌شناسی دقیق او را نباید نادیده انگاشت ولی [[روایات]] [[سست]] و نامعقول و حتّی روایات دالّ بر [[تحریف]] هم؛ در این تفسیر جای گرفته است. از دیگر ویژگی‌های [[تفسیر روایی]] فوق، این است که شماری از روایات آن به صورت مستند و بقیه به‌گونه غیر مستند در آن نقل شده است. روایات [[اسرائیلیات]] هم به وفور در آن دیده می‌شود. ولی در مجموع هم روایات قابل قبول و هم توجیهات پذیرفته تفسیری در این اثر، کم نیست و به عنوان [[میراث]] مورد توجه [[شیعی]] باید بخش بخش آنها به صورت تحقیقی مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرد<ref>تفسیر القمی، علی بن ابراهیم قمی، به کوشش گروهی از محققان، قم، دارالحجه ۱۴۲۶ق.</ref>.<ref>[[محمد علی کوشا|کوشا، محمد علی]]، [[تفسیر قمی (مقاله)|مقاله «تفسیر قمی»]]، [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|دانشنامه معاصر قرآن کریم]].</ref> | ||
نسخهٔ ۸ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۳۹
| تفسیر قمی | |
|---|---|
 | |
| زبان | عربی |
| نویسنده | علی بن ابراهیم قمی |
| ناشر | [[:رده:انتشارات انتشارات دار الكتاب|انتشارات انتشارات دار الكتاب]][[رده:انتشارات انتشارات دار الكتاب]] |
| محل نشر | قم، ایران |
| سال نشر | ۱۴۰۴ق، ۱۹۸۴ م، ۱۳۶۳ ش |
تفسیر قمی کتابی است به زبان عربی که مشتمل بر تأویلات آیات قرآن می‌باشد. این کتاب اثر علی بن ابراهیم قمی است و انتشارات دار الكتاب انتشار آن را به عهده داشته است.[۱]
درباره کتاب
نام تفسیری روایی منسوب به ابوالحسن علی ابن ابراهیم قمی شیعه دوازده امامی، از بزرگان قرن سوم هجری است که به سال ۳۲۹ ق چشم از جهان فرو بسته و تاریخ تولد او معلوم نیست.
تفسیر قمی قدیمی‌ترین تفسیر روایی شیعه محسوب می‌شود که به صورت مختصر از سوره حمد تا ناس علاوه بر ذکر روایات تفسیری مطالبی تفسیرگونه نیز در آن بیان شده است.
علی بن ابراهیم از مشایخ بزرگ حدیث است که «نجاشی» او را به عنوان ثقه، ضابط، مورد اعتماد و راست عقیده وصف کرده است. مجموعه روایات او در «کتب اربعه» به ۷۱۴۰ حدیث می‌رسد که ۶۲۱۴ مورد آن از طریق پدرش می‌باشد[۲].
گفته‌اند که علی بن ابراهیم کتابی در تفسیر داشته است. ولی تفسیر موجود بنا به گفته حاج آقا بزرگ تهرانی «صاحب الذریعه» یکی از شاگردان علی بن ابراهیم به نام ابوالفضل عباس بن محمد - که نامش در مقدمه تفسیر هم آمده - روایاتی از «تفسیر ابوجارود» و روایت‌های متفرقه دیگر را با اصل تفسیر علی بن ابراهیم درهم آمیخته و مجموعه‌ای به نام «تفسیر قمی» کنونی را به وجود آورده است. در مواردی از این تفسیر عبارت رجوع کن به روایتی از «علی بن ابراهیم» یا رجوع کن به «تفسیر علی بن ابراهیم» دیده می‌شود که حاکی از خروج نویسنده از تفسیری به تفسیر دیگر است. مخصوصاً در تفسیر آیه ﴿إِذْ تُصْعِدُونَ وَلَا تَلْوُونَ عَلَى أَحَدٍ وَالرَّسُولُ يَدْعُوكُمْ فِي أُخْرَاكُمْ فَأَثَابَكُمْ غَمًّا بِغَمٍّ لِكَيْلَا تَحْزَنُوا عَلَى مَا فَاتَكُمْ وَلَا مَا أَصَابَكُمْ وَاللَّهُ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ﴾[۳] بعد از نقل روایتی از ابوجارود می‌نویسد: «رجوع شود به تفسیر علی بن ابراهیم».
علی بن ابراهیم حدود ۲۵ سال در زمان امام علی النقی (هادی)(ع) و تمام دوران امام حسن عسکری(ع) و بیش از نیمی از دوران غیبت صغری را درک کرده است.
بهترین دلیل بر عظمت مقام او گزارش روایت‌های او در کتاب الکافی کلینی است. کلینی از جمله شاگردان اوست. کلینی با این که روایات فراوانی از علی بن ابراهیم در الکافی نقل کرده اما حتّی یک روایت هم از «تفسیر قمی» در این کتاب بزرگ حدیثی به چشم نمی‌خورد و شیخ طوسی هم در «تفسیر تبیان» هیچ روایتی از این تفسیر نقل نکرده است و همین امر تا حدودی به تضعیف این اثر انجامیده است. عمده منابع این تفسیر، روایاتی است که مؤلّف آن، از کتاب‌های حدیثی دستنویس خود اخذ نموده و با توضیحاتی تفسیری در این مجموعه سامان داده است.
تفسیر قمی از جمله تفاسیر روایی است که همه سوره‌ها را شامل می‌شود؛ هر چند که تفسیر آن شامل همه آیات نشده بلکه تفسیر آیات به صورت گزینشی انجام گرفته است. نویسنده ابتدا بخشی از یک آیه را نقل می‌کند و سپس به تفسیر آن بر اساس روایات می‌پردازد. در این اثر روایاتی که بیانگر فضیلت سوره‌ها و قرائت آنها است نقل گردیده است. تفسیر سوره حمد و بقره آن، با روایاتی تفسیر شده که از علی بن ابراهیم نقل گردیده است ولی از سوره آل عمران تا پایان قرآن، بیشتر روایات ابوجارود و دیگران آورده شده است.
در سراسر این تفسیر روایی علاوه بر نقل روایات، تأویلات فراوانی دیده می‌شود، تأویل اموری همچون غصب حق آل محمد و وعده خداوند بر یاری آنها و اخبار مربوط به رجعت. مثلاً در آغاز سوره بقره بر حسب روایتی که از امام صادق(ع) نقل نموده آیه ﴿ذَلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَ فِيهِ﴾[۴] به حضرت علی(ع) تأویل شده است. این‌گونه تأویلات در این کتاب که بخش قابل توجهی را تشکیل می‌دهد به تفاسیر متأخران مانند: «تفسیر الصافی، تفسیر کنز الدقائق»، «تفسیر نور الثقلین» و «البرهان»، نیز سرایت کرده است.
در مقدمه این تفسیر مباحث ناسخ و منسوخ، محکم و متشابه، خاص و عام، مقدم و موخر، آنچه لفظش جمع ولی مصداقش مفرد و بالعکس و آنچه ماضی است ولی مراد از آن مستقبل است و بالعکس دیده می‌شود. در این تفسیر کوتاه در واقع نقل و شرح با هم درآمیخته و گاهی مرز مشخصی میان آنها دیده نمی‌شود. با این که ذوق تفسیری مفسر و دقت‌های ادبی و واژه‌شناسی دقیق او را نباید نادیده انگاشت ولی روایات سست و نامعقول و حتّی روایات دالّ بر تحریف هم؛ در این تفسیر جای گرفته است. از دیگر ویژگی‌های تفسیر روایی فوق، این است که شماری از روایات آن به صورت مستند و بقیه به‌گونه غیر مستند در آن نقل شده است. روایات اسرائیلیات هم به وفور در آن دیده می‌شود. ولی در مجموع هم روایات قابل قبول و هم توجیهات پذیرفته تفسیری در این اثر، کم نیست و به عنوان میراث مورد توجه شیعی باید بخش بخش آنها به صورت تحقیقی مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرد[۵].[۶]
فهرست کتاب
در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.
درباره پدیدآورنده
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
ابوالحسن علی بن ابراهیم بن هاشم قمی محمدی از محدثان مشهور شیعی است که نامش در سند بیش از ۷۱۴۰ روایت آمده است. [۷] او از محدثانی همچون پدرش ابراهیم، احمد برقی و ابن عقده روایت کرده است. افرادی همانند ثقه الاسلام کلینی، ابومحمد حسن بن حمزه علوی و محمد بن علی ماجیلویه از محضرش بهره برده و از وی روایت نقل کرده‌اند. [۸]
او محدث، مفسر، فقیه و اخباری بوده و در کتب رجالی شیعه وی را مورد اعتماد و صحیح المذهب دانسته‌اند. [۹] او از راویانی هست که تألیفات فراوانی دارد. وی در اواسط عمر نابینا شد و تاریخ درگذشت وی نامعلوم است؛ ولی حمزه بن قاسم در سال ۳۰۷ هجری از وی روایت نقل کرده است. [۱۰]
تألیفات او عبارت‌اند از: المناقب، اختیارالقرآن، قرب الاسناد، [۱۱] الناسخ والمنسوخ، التفسیر، الشرائع، الحیض، التوحید والشرک، فضائل امیرالمؤمنین (ع)، المغازی، الانبیا، رسالة فی معنا هشام ویونس، جوابات مسائل سأله عنها محمّد بن بلال معروف به المشذر[۱۲].[۱۳]
جستارهای وابسته
- ابراهیم بن هاشم قمی (پدر)
- تفسیر قمی
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ کتابخانه مدرسه فقاهت
- ↑ معجم رجال الحدیث، ج۱۱، ص۱۹۴.
- ↑ «یاد کنید هنگامی را که (در احد) به بالا می‌گریختید و به کسی (جز خود) توجهی نمی‌کردید و پیامبر شما را از پی فرا می‌خواند آنگاه (خداوند) شما را با اندوهی از پی اندوهی کیفر داد تا بر آنچه از دست دادید یا بر سرتان آمد اندوه مخورید و خداوند از آنچه انجام می‌دهید آگاه است» سوره آل عمران، آیه ۱۵۳.
- ↑ «این (آن) کتاب (است که) هیچ تردیدی در آن نیست، رهنمودی برای پرهیزگاران است» سوره بقره، آیه ۲.
- ↑ تفسیر القمی، علی بن ابراهیم قمی، به کوشش گروهی از محققان، قم، دارالحجه ۱۴۲۶ق.
- ↑ کوشا، محمد علی، مقاله «تفسیر قمی»، دانشنامه معاصر قرآن کریم.
- ↑ معجم رجال الحدیث، ج ۱۱، ص ۱۹۳ ـ ۲۱۰.
- ↑ جامع الرواة، ج ۱، ص ۵۴۵.
- ↑ الفهرست (الطوسی)، ص ۸۹.
- ↑ تنقیح المقال، ج ۲، ص ۲۶۰.
- ↑ الفهرست (الندیم)، ص ۲۷۷.
- ↑ رجال (النجاشی)، ج ۲، ص ۸۶.
- ↑ فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۲ ص۳۰۳.
پانویس
دریافت متن
پیوند به بیرون
- علی بن ابراهیم قمی
- اعلام
- منبعشناسى دانشنامه مجازی امامت و ولایت به زبان عربی
- کتابشناسی دانشنامه مجازی امامت و ولایت به زبان عربی
- کتاب‌های علی بن ابراهیم قمی
- آثار علی بن ابراهیم قمی
- کتابشناسی امامت با تعداد صفحات بیش از ۳۰۰
- کتابشناسی کتاب‌های امامت منتشرشده در ۱۳۶۳
- کتابشناسی کتاب‌های امامت انتشارات دار الكتاب