حسن بن شاذان واسطی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85...» ایجاد کرد)
 
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +))
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{امامت}}
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[حسن بن شاذان واسطی در تراجم و رجال]] - [[حسن بن شاذان واسطی در تاریخ اسلامی]] - [[حسن بن شاذان واسطی در معارف و سیره رضوی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[حسن بن شاذان واسطی در تراجم و رجال]] - [[حسن بن شاذان واسطی در تاریخ اسلامی]] - [[حسن بن شاذان واسطی در معارف و سیره رضوی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">



نسخهٔ ‏۱۰ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۲:۴۸

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

از اصحاب امام رضا(ع) بود. او می‌گوید: «به ابی الحسن الرضا(ع) از جفای اهل واسط، و از مخالفت آنها با من و گروهی عثمانی که مرا آزار می‌دادند شکایت کردم. امام(ع) به خط خود برای من نوشتند: خدای تبارک و تعالی برای اولیای ما پیمان بر صبر گرفته است در دولت باطل. پس به حکم پروردگارت صبر کن، که اگر آقای مردم قیام کرد خواهند گفت: ﴿يَا وَيْلَنَا مَنْ بَعَثَنَا مِنْ مَرْقَدِنَا هَذَا مَا وَعَدَ الرَّحْمَنُ وَصَدَقَ الْمُرْسَلُونَ[۱][۲].[۳]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. «وای بر ما چه کسی ما را از خوابگاه‌هامان برانگیخت؟ این همان است که (خداوند) بخشنده وعده کرده است و پیامبران درست گفته‌اند» سوره یس، آیه ۵۲.
  2. معجم رجال الحدیث، ج۴، ص۳۵۷.
  3. محمدی، حسین، رضانامه ص۲۴۱.