محمد بن اشعث بن قیس کندی: تفاوت میان نسخه‌ها
(←مقدمه) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
محمد بن اشعث از هواداران [[ابن زیاد]]. "طوعه" نیز [[کنیز]] او بود که [[مسلم بن عقیل]] را در دوران [[تنهایی]] و [[غربت]] [[کوفه]] در خانۀ خود [[پناه]] داد. پسر طوعه که خبر شد، به [[اشعث]] خبر داد. او هم به [[ابن زیاد]] گزارش داد و [[خانه]] را برای [[دستگیری]] [[مسلم]]، محاصره کردند<ref>مروج الذهب، ج۳، ص۵۸.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۳۷.</ref>. | |||
محمد بن اشعث بن قیس کندی، [[برادر]] تنیِ [[قیس بن اشعث کندی]]، یکی از نقش آفرینان [[حادثه کربلا]] و از فرآهم آورندگان زمینه‌های حوادث [[عاشورا]] و جزو نویسندگان [[نامه]] به [[یزید]] است که خواستار اقدامات جدّی‌تر بر ضدّ [[نهضت امام حسین]]{{ع}} شدند. او [[فرمانده]] نیروهایی بود که [[مسلم بن عقیل]] را دستگیر کردند. | |||
وی در [[روز عاشورا]]، [[فضیلت]] [[امام حسین]]{{ع}} و [[منزلت]] انتساب ایشان را به [[پیامبر]]{{صل}}، منکر شد و از این‌رو، [[امام]]{{ع}} نفرینش نمود که با [[ذلّت]] بمیرد. طبق برخی گزارش‌ها، در پی [[نفرین]] امام{{ع}}، همان [[روز]]، عقربی سیاه، او را نیش زد و با خواریِ تمام، مُرد. اما روایت‌هایی که [[شهرت]] بیشتری دارند، می‌گویند که [[مرگ]] وی، در دوران [[مختار ثقفی]] بوده است. او از [[کوفه]] گریخت و در [[بصره]] به مُصعَب پیوست و در [[نبرد]] مختار و مُصعَب، به دست مختار، کشته شد.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۷۵۹.</ref> | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| خط ۱۹: | خط ۲۱: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
{{قاتلان امام حسین}} | {{قاتلان امام حسین}} | ||
{{عاملان واقعه کربلا}} | {{عاملان واقعه کربلا}} | ||
نسخهٔ ۹ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۵۱
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
محمد بن اشعث از هواداران ابن زیاد. "طوعه" نیز کنیز او بود که مسلم بن عقیل را در دوران تنهایی و غربت کوفه در خانۀ خود پناه داد. پسر طوعه که خبر شد، به اشعث خبر داد. او هم به ابن زیاد گزارش داد و خانه را برای دستگیری مسلم، محاصره کردند[۱][۲].
محمد بن اشعث بن قیس کندی، برادر تنیِ قیس بن اشعث کندی، یکی از نقش آفرینان حادثه کربلا و از فرآهم آورندگان زمینه‌های حوادث عاشورا و جزو نویسندگان نامه به یزید است که خواستار اقدامات جدّی‌تر بر ضدّ نهضت امام حسین(ع) شدند. او فرمانده نیروهایی بود که مسلم بن عقیل را دستگیر کردند.
وی در روز عاشورا، فضیلت امام حسین(ع) و منزلت انتساب ایشان را به پیامبر(ص)، منکر شد و از این‌رو، امام(ع) نفرینش نمود که با ذلّت بمیرد. طبق برخی گزارش‌ها، در پی نفرین امام(ع)، همان روز، عقربی سیاه، او را نیش زد و با خواریِ تمام، مُرد. اما روایت‌هایی که شهرت بیشتری دارند، می‌گویند که مرگ وی، در دوران مختار ثقفی بوده است. او از کوفه گریخت و در بصره به مُصعَب پیوست و در نبرد مختار و مُصعَب، به دست مختار، کشته شد.[۳]
منابع
پانویس
- ↑ مروج الذهب، ج۳، ص۵۸.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۴۳۷.
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۷۵۹.