ضروری مذهب در فقه اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-</div>\n<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> +</div>))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\n{{امامت}} +{{امامت}}))
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{امامت}}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[ضروری مذهب]]''' است. "'''[[ضروری مذهب]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[ضروری مذهب]]''' است. "'''[[ضروری مذهب]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>

نسخهٔ ‏۲۵ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۹:۲۴

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث ضروری مذهب است. "ضروری مذهب" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل ضروری مذهب (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

لغت‌شناسی

ضروری: بدیهی/ لازم؛ هر آنچه چاره‌ای از آن نیست(اضطرار).

ضروری به معنای نخست، مقابل نظری در کلمات فقها با اضافه به دین و مذهب به کار رفته است[۱].

مراد از ضروری دین آن بخش از آموزه‌های دینی ـ اعم از اصول و فروع ـ است که ثبوت آن در دین مسلم و بدیهی است و نیازی به استدلال ندارد و هر مسلمانی ـ اعم از خواص و عوام ـ آن را می‌داند، مانند معاد، وجوب نماز، روزه و حج.

مراد از ضروری مذهب اصول و فروع بدیهی و مسلم شیعه دوازده امامی است، از قبیل امامت امامان معصوم(ع)، مشروعیت متعه (ازدواج موقت) و حرمت قیاس[۲]. از احکام آن در باب‌های طهارت، شهادات و حدودسخن گفته‌اند.

ضروری دین

ضروری مذهب

منکر ضروری مذهب، مانند منکر امامت امامان معصوم(ع)، یا غیر شیعه دوازده امامی است و یا شیعه است. در فرض نخست در اینکه انکار آن موجب کفر و ارتداد وی می‌شود یا نه، اختلاف است. قول نخست به مشهور قدما نسبت داده شده است[۳] و قول دوم را به مشهور ـ مطلقا اعم از قدما و متأخران ـ نسبت داده‌اند[۴].

در فرض دوم (منکر، شیعه باشد) به تصریح برخی انکار ضروری مذهب، همچون متعه یا وجود امام زمان(ع)، موجب ارتداد و کفر می‌شود[۵].[۶]

انكار امر ضروری‌ دین‌ موجب‌ ارتداد شناخته‌ شده‌ است‌، اما تحقق ارتداد به‌ انكار ضروریِ مذهب‌ مورد اختلاف‌ است‌[۷]. شهید ثانی‌ مخالفت‌ با اجماع‌ را مصداق‌ انكار ضروریات‌ نمی‌داند، مگر مخالفت‌ با اجماع‌ بر مسأله‌ای‌ كه‌ از ضروریات‌ دین‌ به‌شمار آید و نیز اجماع‌ مورد نظر می‌باید توسط اهل‌ حل‌ و عقد از مسلمانان‌ تحقق‌ یافته‌ باشد[۸]. از طرف‌ دیگر، صاحب‌ جواهر نظریۀ صاحب‌ كشف‌ اللثام‌ را مبنی‌ بر اینكه‌ مسألۀ مورد انكار بر طبق‌ اعتقاد منكر باید از ضروریات‌ دین‌ محسوب‌ گردد و سپس‌ انكار نماید والا انكار به‌حساب‌ نمی‌آید، مورد نقد قرار داده‌ است‌ و اعتقاد منكر را دخیل‌ در تحقق‌ عنوان‌ ضروری‌ دین‌ نمی‌داند[۹].

منابع

جستارهای وابسته

پانویس

  1. الحدائق الناضرة، ج۱۱، ص:۱۴؛ الحاشیة علی مدارک الاحکام، ج۱، ص:۳۰۷ و ۳۲۴.
  2. مصابیح الظلام، ج۱، ص:۵۳؛ نتائج الافکار، ص:۱۷۹.
  3. الحدائق الناضرة، ج۵، ص:۱۷۵.
  4. جواهر الکلام، ج۶، ص:۶۰.
  5. مصباح الهدی، ج۱، ص:۳۹۰.
  6. ر. ک. هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۵، صفحه ۱۴۴-۱۴۶.
  7. خوانساری‌، محمدباقر، مناهج‌ المعارف‌، به كوشش‌ احمد روضاتی‌، تهران‌، ۱۳۵۱ش‌، ص ۸۲۰؛ نجفی، محمد حسن‌، جواهر الكلام‌، به كوشش‌ محمود قوچانی‌، بیروت‌، ۱۹۸۱م‌، ج ۴۱ ص ۶۰۲.
  8. شهید ثانی‌، محمد، الروضة البهیة فی‌ شرح‌ اللمعة الدمشقیة، به‌كوشش‌ محمد كلانتر، بیروت‌، ۱۴۰۳ق‌/ ۱۹۸۳م‌، ج۹، ص ۳۳۵.
  9. نجفی، محمد حسن‌، جواهر الكلام‌، به‌كوشش‌ محمود قوچانی‌، بیروت‌، ۱۹۸۱م‌، ج ۴۱ ص ۶۰۱.