عدالت اقتصادی در سیره معصوم: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]] ==منابع== +]] {{پایان مدخل‌های وابسته}} ==منابع==))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==))
خط ۱۳: خط ۱۳:
{{پایان مدخل‌های وابسته}}
{{پایان مدخل‌های وابسته}}


==منابع==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:1100519.jpg|22px]] [[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیره فرهنگی و اجتماعی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه (کتاب)|'''سیره فرهنگی و اجتماعی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه''']]
# [[پرونده:1100519.jpg|22px]] [[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیره فرهنگی و اجتماعی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه (کتاب)|'''سیره فرهنگی و اجتماعی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه''']]

نسخهٔ ‏۱۸ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۰:۱۱

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث عدالت اجتماعی است. "عدالت اقتصادی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل عدالت اقتصادی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

رسول خدا(ص) زمین خیبر را به یهود خیبر داد تا نصف درآمدش برای آنها باشد[۱]. وقتی زمان چیدن میوه‌ها رسید، رسول خدا(ص) عبدالله بن رواحه را برای دریافت سهم مسلمانان به خیبر فرستاد. عبدالله مقدار خرما را تخمین زد. آنان نزد پیامبر(ص) به شکایت آمدند و گفتند: او زیاد تخمین زده؛ یعنی ما پول بیشتری باید بدهیم. پیامبر(ص) شخصی را نزد عبدالله فرستاد و فرمود: اینها چه می‌گویند؟ عبدالله گفت: من مقدار خرما را تخمین زده‌ام؛ اگر خواستند، به مقداری که تخمین زده و برآورد کرده‌ام، بر می‌دارند و اگر خواستند، ما به همین مقدار، سهم آنها را بر می‌داریم (از آنها می‌خریم). مردی از یهودیان گفت: به عدل است که آسمان‌ها و زمین برافراشته است[۲]. این دو مورد نمونه‌ای از رفتار عدالت آمیز حاکم اسلامی با غیرمسلمانان است که باید در روابط با دیگران مورد توجه قرار گیرد.[۳]

جستارهای وابسته

پرسش مستقیم

منابع

پانویس

  1. محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۵، ص۲۶۸؛ شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ج۳، ص۲۳۹ و ۲۵۰؛ شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۷، ص۱۹۸.
  2. محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۵، ص۲۶۷؛ شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۷، ص۱۹۳.
  3. ذاکری، علی اکبر، سیره فرهنگی و اجتماعی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه، ص ۱۶۵.