قدامة بن مظعون قرشی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\n\n\n +\n\n)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== * +==منابع== {{منابع}} * )) |
||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
{{منابع}} | |||
* [[پرونده:1100358.jpg|22px]] [[ابوالحسن اسماعیلی|اسماعیلی، ابوالحسن]]، [[قدامة بن مظعون (مقاله)|مقاله « قدامة بن مظعون»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۷ (کتاب)|'''دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۷''']] | * [[پرونده:1100358.jpg|22px]] [[ابوالحسن اسماعیلی|اسماعیلی، ابوالحسن]]، [[قدامة بن مظعون (مقاله)|مقاله « قدامة بن مظعون»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۷ (کتاب)|'''دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۷''']] | ||
نسخهٔ ۱۶ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۰:۱۸
مقدمه
قدامة بن مظعون قرشی جمحی، کنیه‌اش ابوعمرو بود و برخی نیز کنیه‌اش را ابوعمر نامیده‌اند[۱]، برادرش عثمان بن مظعون و همسرش صفیة بنت خطاب بود[۲]. او مردی بلند قد و گندمگون بود[۳] در جنگ بدر[۴] و احد و خندق و دیگر جنگ‌ها همراه پیامبر(ص) بود [۵].
وی از برادرش عثمان روایت نقل کرده و کسانی همچون عبدالله بن عمر و عبد الله بن عامر بن ربیعه از وی روایت نقل کرده‌اند. مادرش غزه دختر حویرث بن عنبس است. فرزندان قدامه بدین شرح است؛ عمر و فاطمه که مادرشان هند دختر ولید بن عتبة بن ربیعة است، عایشه که مادرش فاطمه دختر ابو سفیان بن حارث از قبیله خزاعه است، و حفصه که مادرش کنیزی بوده است، و رمله که مادرش صفیه دختر خطاب و خواهر عمر بن خطاب بوده است[۶].
او از کسانی بود که در مکه به دین اسلام مشرف شد[۷] و دوبار مهاجرت کرد، یکبار به همراه برادرانش عثمان و عبدالله به حبشه، و بار دیگر به مدینه مهاجرت کرد[۸].[۹]
قدامة بن مظعون و نزول آیات
قدامه بن مظعون و عمر
سرانجام قدامه
جستارهای وابسته
- عثمان بن مظعون (برادر)
منابع
پانویس
- ↑ الاستیعاب، ابن عبد البر، ج۳، ص۱۲۷۷.
- ↑ اسد الغابة، ابن اثیر، ج۴، ص۹۴.
- ↑ اعلام النبلاء، ذهبی، ج۱، ص۱۶۱.
- ↑ رجال الطوسی، شیخ طوسی، ص۴۵.
- ↑ اسد الغابه، این اثیر، ج۴، ص۹۴.
- ↑ الطبقات الکبری، ابن سعد، ج۳، ص۴۰۱.
- ↑ السیرة النبویه، ابن هشام، ج۱، ص۲۵۳؛ الاصابه، ابن حجر، ج۵، ص۳۲۳.
- ↑ السیرة النبویه، ابن هشام، ج۱، ص۳۲۷؛ الاستیعاب، ابن عبد البر، ج۳، ص۱۲۷۷.
- ↑ اسماعیلی، ابوالحسن، مقاله « قدامة بن مظعون»، دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم، ج۷، ص ۳۵-۳۶.