بشر بن معاویه

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

بشر بن معاویه در تاریخ اسلامی - بشر بن معاویه در تراجم و رجال - بشر بن معاویه در حدیث

مقدمه

بشر بن معاویه اهل حجاز و از طایفه بنی کلاب بن عامر است. در سال نهم هجرت سه نفر از قبیله بنی بگاء به حضور پیامبر(ص) آمدند که عبارتند از: معاویه بن ثور بن عبادة بن بکاء، که در آن هنگام صد ساله بود، پسرش بشر و فجیع بن عبدالله بن جندح بن بشربن بکاء، و عبد عمرو بکایی هم که همان اصم است همراهشان بود.

بشر می‌گوید: وقتی که با پدرم به قصد دیدار پیامبر اسلام(ص) حرکت کردیم، پدرم به من دستور داد وقتی که به حضور پیامبر(ص) رسیدی این سه جمله را بدون آنکه چیزی از آن کم یا زیاد کنی بگو: "سلام بر تو‌ ای پیامبر خدا! من آمده‌ام تا بر شما سلام کنم و مسلمان شوم و شما هم برای من دعا کند"؛ من هم این سه جمله را گفتم. پس پیامبر(ص) دستی بر سر من کشید و درباره من به برکت یافتن دعا فرمود و چند رأس بز خاکی رنگ نیز به من بخشد. محمد، فرزند بشر، این لطف و محبت پیامبر(ص) را نسبت به پدر خود به شعر آورده است:

پدر من، آن کسی است که پیامبر دست بر سرش کشید و برایش دعای خیر و برکت فرمود.

موقعی که به حضور ایشان رسید، پیامبر(ص) بزهای چاق و شکم بزرگ و پرشیری به او عطا کرد.

که در اول شب و موقع صبح، ظرف‌های بزرگ قبیله را پر از شیر می‌کردند.

آنکه بخشش کرد، مرد مبارکی است و آنکه به او بخشش شد، نیز مبارک شد؛ تا زنده‌ام درود من بر او باد.

چه بسا خشکسالی پیش می‌آمد و مردم به سختی می‌افتادند ولی خاندان بنی بکاء در نعمت و آسایش بودند.

نقل شده، در صورت بشر، در جایی که پیامبر دست کشیده بودند نور سفیدی بود و او دست بر چیزی (دردی) نمی‌گذاشت مگر این که خوب می‌شد.

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

• خورشیدی، علی، مقاله «بشر بن معاویه»، دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۴

پانویس

{