اسید بن یعمر بن وهیب خزاعی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-== پانویس == {{پانویس}} {{ +== پانویس == {{پانویس}} {{)) |
جز (جایگزینی متن - ':2.jpg' به ':IM009658.jpg') |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده: | # [[پرونده:IM009658.jpg|22px]] [[حسین مرادی‌نسب|مرادی‌نسب، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|'''مقاله «اسید بن یعمر بن وهیب خزاعی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
نسخهٔ ۲۶ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۴۰
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
مشهور به «نعیت»[۱] که نامش را اَسد نیز گفته‌اند[۲]. اما برخی همان اسید را درست دانسته‌اند[۳]. نعیت به معنای مرد بزرگوار و نیکو سابقه است و دو شاعر را به این لقب خوانده‌اند: یکی نعیت بن عمرو یشکری و دیگری «اسید بن یعمر»[۴].
اَسید شاعری از اهل حجاز در زمان رسول خدا(ص) بود[۵]. به گفته ابن حجر[۶]، ابوبشر اَمدی و مرزبانی در معجم الشعراء گفته‌اند اسید در فتح مکه اشعاری سرود و در آن از اینکه رسول خدا(ص) پس از ترک مکه، برخی از خزاعیان را در مکه گذاشت، سخن گفت. دو بیت نخست شعر وی چنین است:
| خطونا وَرَاءِ الْمُسْلِمِينَ بجحفل | ذوي عَضَدَ مِنْ خَيْلُنَا ورماح | |
| على كُلِّ ورهاء الْقِتَالِ طمرة | إذا كَانَ يَوْمُ ذُو وَ غَيِّ وشياح .[۷] |
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ ابن ماکولا، ج۱، ص۵۶؛ ابن حجر، ج۱، ص۲۳۶.
- ↑ ابن حجر، ج۱، ص۲۰۷.
- ↑ ابن ماکولا، ج۱، ص۳۳۶.
- ↑ زبیدی، ج۱، ص۵۹۲.
- ↑ ابن ماکولا، ج۱، ص۵۶.
- ↑ ابن حجر، ج۶، ص۳۵۹.
- ↑ مرادی‌نسب، حسین، مقاله «اسید بن یعمر بن وهیب خزاعی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۸۳.