ابراهیم بن محمد همدانی در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == == منابع ==' به '== منابع ==') |
(←مقدمه) |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
'''ابراهیم بن محمد همدانی''' از [[وکلای ناحیه مقدسه]] و از [[خواص صحابه ائمه اطهار]]{{عم}} است. در اواخر [[قرن دوم]] و اوائل [[قرن سوم]] می‌زیست. در موارد متعددی که نام او نقل شده است، همه‌جا وی را مردی [[موثق]] خوانده‌اند. همچنین [[فرزندان]] و احفاد وی [[علی بن ابراهیم]]، [[محمد بن ابراهیم]]، [[محمد بن علی بن ابراهیم]] و [[قاسم بن محمد بن علی بن ابراهیم]]، همه از [[خواص اصحاب ائمه]]{{عم}} و وکلای ناحیه مقدسه بوده‌اند. نسبت او به [[شهر همدان]] در [[ایران]] است؛ نه «[[قبیله همدان|همدان]]» که نام قبیله‌ای است در [[یمن]] و جنوب [[عربستان]]<ref>معارف و معاریف، ج ۱، ص۱۹۲. </ref>. وی چهل مرتبه به [[حج]] مشرف شده است. با [[امام رضا]]، [[امام جواد]]، [[امام هادی]] و [[امام عسکری]]{{عم}} هم‌عصر بوده و از طرف امام جواد{{ع}} [[وکالت]] داشته و در یکی از [[نامه‌های امام جواد]]{{ع}} به او آمده است: «به دوستانم در همدان [[نامه]] نوشتم و در آن نامه به آنان دستور دادم که از تو [[پیروی]] کنند و به آنها [[تذکر]] دادم که جز تو من نماینده‌ای در همدان ندارم». بدون اینکه از [[امام عصر]]{{ع}} درباره او سؤالی بشود، توقیعی در [[وثاقت]] و مورد [[اطمینان]] بودن او صادر شده است، و این بدان جهت بوده است که وی از بزرگان [[شیعه]] بوده که در [[مدح]] بیشتر آنها از سوی [[ائمه اطهار]]{{عم}} مطالبی صادر شده است<ref>آخرین امید، داود الهامی، ص۱۲۰. </ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۴.</ref>. | |||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۹ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۴۴
مقدمه
ابراهیم بن محمد همدانی از وکلای ناحیه مقدسه و از خواص صحابه ائمه اطهار(ع) است. در اواخر قرن دوم و اوائل قرن سوم می‌زیست. در موارد متعددی که نام او نقل شده است، همه‌جا وی را مردی موثق خوانده‌اند. همچنین فرزندان و احفاد وی علی بن ابراهیم، محمد بن ابراهیم، محمد بن علی بن ابراهیم و قاسم بن محمد بن علی بن ابراهیم، همه از خواص اصحاب ائمه(ع) و وکلای ناحیه مقدسه بوده‌اند. نسبت او به شهر همدان در ایران است؛ نه «همدان» که نام قبیله‌ای است در یمن و جنوب عربستان[۱]. وی چهل مرتبه به حج مشرف شده است. با امام رضا، امام جواد، امام هادی و امام عسکری(ع) هم‌عصر بوده و از طرف امام جواد(ع) وکالت داشته و در یکی از نامه‌های امام جواد(ع) به او آمده است: «به دوستانم در همدان نامه نوشتم و در آن نامه به آنان دستور دادم که از تو پیروی کنند و به آنها تذکر دادم که جز تو من نماینده‌ای در همدان ندارم». بدون اینکه از امام عصر(ع) درباره او سؤالی بشود، توقیعی در وثاقت و مورد اطمینان بودن او صادر شده است، و این بدان جهت بوده است که وی از بزرگان شیعه بوده که در مدح بیشتر آنها از سوی ائمه اطهار(ع) مطالبی صادر شده است[۲][۳].
منابع
پانویس
- ↑ معارف و معاریف، ج ۱، ص۱۹۲.
- ↑ آخرین امید، داود الهامی، ص۱۲۰.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۴.