عمرو بن ضبیعه تمیمی در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - '</div> <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">' به '</div>') |
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\[\[(.*)\]\](.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\>\n\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\>\n\n' به '{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = $2 | عنوان مدخل = $4 | مداخل مرتبط = $6 | پرسش مرتبط = }} ') |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = عمرو بن ضبیعه تمیمی | |||
| عنوان مدخل = [[عمرو بن ضبیعه تمیمی]] | |||
| مداخل مرتبط = [[عمرو بن ضبیعه تمیمی در تاریخ اسلامی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | ==مقدمه== |
نسخهٔ ۱ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۴۳
مقدمه
«اَلسَّلاَمُ عَلَى عَمْرِو بْنِ ضُبَيْعَةَ اَلضُّبَعِيِّ»[۱]؛
عمرو بن ضبیعة بن قیس بن ثعلبه ضبعی تیمی از اصحاب امام حسین(ع)[۲] و از شهیدان کربلاست[۳]. مامقانی بدون ذکر هیچ دلیلی مینویسد: نوشتهاند که او رسول خدا(ص) را نیز درک کرده است[۴].
عمرو، سوارکار ماهری بود و در جنگها و غزوات به شجاعت و دلاوری شهرت داشت. وی به همراه سپاه ابن سعد از کوفه خارج شد و به کربلا آمد، ولی سرانجام به خود آمد و همراه شماری دیگر از لشکریان عمر بن سعد به کاروان امام حسین(ع) پیوست.
علت پیوستن او به امام آن بود که دید سپاه کوفه نه شرایط امام را میپذیرد و نه اجازه میدهند که آنان به وطن خود بازگردند. از این رو از سپاه عمرسعد، فاصله گرفت و خود را به امام حسین رساند(ع) در روز عاشورا با جمع زیادی از یاران امام(ع) در حمله نخست به شهادت رسید[۵].
در فضیلت او همین بس که در زیارت ناحیه بر او سلام و درود فرستاده شده است.[۶]
منابع
پانویس
- ↑ زیارت ناحیه مقدسه، بحار الأنوار، ج۴۵، ص۷۲.
- ↑ رجال طوسی، ص۷۷.
- ↑ تسمیة من قتل، ش۴۲.
- ↑ تنقیح المقال، ج۲، ص۳۳۲.
- ↑ تنقیح المقال، ج۲، ص۳۳۲ و نیز ر.ک: قاموس الرجال، ج۸، ص۱۱۰؛ أعیان الشیعه، ج۱، ص۶۱۱، و در مناقب ابن شهر آشوب، ج۴، ص۱۱۳، نام پدر او را مشیعة آورده است «عمرو بن مشیعة» و احتمال دارد اشتباه از نساخ باشد و صحیح آن «ضبیعه» است، چنانچه در زیارت ناحیه هم ضبیعه آمده است.
- ↑ ناظمزاده، سید اصغر، اصحاب امام حسین، ص:۵۳۱.