عمرو بن ضبیعه تمیمی در تاریخ اسلامی

مقدمه

«اَلسَّلاَمُ عَلَى عَمْرِو بْنِ ضُبَيْعَةَ اَلضُّبَعِيِّ»^[۱]؛

عمرو بن ضبیعة بن قیس بن ثعلبه ضبعی تیمی از اصحاب امام حسین (ع)^[۲] و از شهیدان کربلاست^[۳]. مامقانی بدون ذکر هیچ دلیلی می‌‌نویسد: نوشته‌اند که او رسول خدا (ص) را نیز درک کرده است^[۴].

عمرو، سوارکار ماهری بود و در جنگ‌ها و غزوات به شجاعت و دلاوری شهرت داشت. وی به همراه سپاه ابن سعد از کوفه خارج شد و به کربلا آمد، ولی سرانجام به خود آمد و همراه شماری دیگر از لشکریان عمر بن سعد به کاروان امام حسین (ع) پیوست.

علت پیوستن او به امام آن بود که دید سپاه کوفه نه شرایط امام را می‌‌پذیرد و نه اجازه می‌‌دهند که آنان به وطن خود بازگردند. از این رو از سپاه عمرسعد، فاصله گرفت و خود را به امام حسین رساند (ع) در روز عاشورا با جمع زیادی از یاران امام (ع) در حمله نخست به شهادت رسید^[۵].

در فضیلت او همین بس که در زیارت ناحیه بر او سلام و درود فرستاده شده است.^[۶]

↑ زیارت ناحیه مقدسه، بحار الأنوار، ج۴۵، ص۷۲.
↑ رجال طوسی، ص۷۷.
↑ تسمیة من قتل، ش۴۲.
↑ تنقیح المقال، ج۲، ص۳۳۲.
↑ تنقیح المقال، ج۲، ص۳۳۲ و نیز ر. ک: قاموس الرجال، ج۸، ص۱۱۰؛ أعیان الشیعه، ج۱، ص۶۱۱، و در مناقب ابن‌شهرآشوب، ج۴، ص۱۱۳، نام پدر او را مشیعة آورده است «عمرو بن مشیعة» و احتمال دارد اشتباه از نساخ باشد و صحیح آن «ضبیعه» است، چنانچه در زیارت ناحیه هم ضبیعه آمده است.
↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام حسین، ص:۵۳۱.