مقاتل بن مقاتل بلخی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '</div> <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">' به '</div>')
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{امامت}}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[مقاتل بن مقاتل بلخی در تراجم و رجال]] - [[مقاتل بن مقاتل بلخی در تاریخ اسلامی]] - [[مقاتل بن مقاتل بلخی در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط  = }}
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[مقاتل بن مقاتل بلخی در تراجم و رجال]] - [[مقاتل بن مقاتل بلخی در تاریخ اسلامی]] - [[مقاتل بن مقاتل بلخی در معارف و سیره رضوی]]</div>


==مقدمه==
==مقدمه==

نسخهٔ ‏۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۰:۳۰

مقدمه

از اصحاب امام رضا(ع) می‌باشد. او در ابتدا به مذهب واقفی بود. حسین بن عمر بن یزید، پیرامون ایمان آوردن مقاتل به امامت امام رضا(ع) روایت کرده است که: «مقاتل بن مقاتل، در کوفه بر امامت امام رضا(ع) ایمان آورده بود. به او گفتم: در قبول امامت علی بن موسی عجله کردی؛ گفت: درباره امامت امام رضا(ع) برهان و علمی است. به خدمت امام رضا(ع) رسیدم و عرض کردم: آیا پدرت درگذشت؟ امام(ع) فرمودند: آری به خدا، و من در درجه‌ای هستم که رسول خدا(ص) و امیرالمؤمنین(ع) بودند، و چه کسی از من خوشبخت‌تر بود به بودن پدرم از من؟ سپس فرمودند: خدای تبارک و تعالی می‌گوید: ﴿وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ * أُولَئِكَ الْمُقَرَّبُونَ[۱]. امام(ع) فرمودند: دوستت چه کار کرد؟ گفتم: چه کسی؟ فرمودند: مقاتل بن مقاتل؛ آنکه صورت کشیده و ریش‌های بلند و بینی خمیده‌ای دارد. اضافه کرد: من او را ندیده‎ام و بر من وارد نشده است، ولی او امر مرا تصدیق کرد. حضرت او را سفارش نمود. از حضور امام(ع) مرخص شدم و وقتی با مقاتل رو به رو شدم به او گفتم: بشارتی برای تو دارم، می‌خواهی برایت بگویم تا صد بار خدا را ستایش کنی؟ به او خبر دادم آنچه را که امام(ع) درباره او گفته بود»[۲].[۳]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. «و پیشتازان پیشتاز * آنانند که نزدیکان (به خداوند) اند» سوره واقعه، آیه ۱۰-۱۱.
  2. معجم رجال حدیث، ج۱۸، ص۳۱۲-۳۱۳.
  3. محمدی، حسین، رضانامه ص ۷۱۸.