امیة بن عبدالله بن عمرو: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == == منابع ==' به '== منابع ==')
جز (جایگزینی متن - 'رده:صحابه' به 'رده:صحابه پیامبر')
خط ۲۳: خط ۲۳:
[[رده:مدخل]]
[[رده:مدخل]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:صحابه]]
[[رده:صحابه پیامبر]]

نسخهٔ ‏۱۵ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۵۹

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

از نوادگان عثمان بن عفان و برادر محمد بن عبدالله معروف به دیباج است [۱]. اگرچه ابن حزم وی را در شمار فرزندان عبدالله بن عمرو بن عثمان از بنی امیه نام نبرده[۲]، ولی ابن سعد[۳] در طبقه چهارم از تابعین اهل مدینه و ابن حبان[۴] در اتباع تابعین از او یاد کرده‌اند. بخاری[۵] نیز ضمن آنکه او را برادر محمد بن عبدالله قرشی دانسته، که ظاهرأ منظور همان محمد دیباج است، وی را حجازی خوانده است.

به گفته ابن اثیر[۶] و ابن حجر[۷]، تنها عبدان او را از صحابه شمرده و روایتی از وی درباره خطبه مشهور رسول خدا(ص) در فتح مکه نقل کرده است، اما به نظر ابوموسی [۸] این روایت از عبدالله بن دینار از عبدالله بن عمر بوده و روشن نیست چگونه این حدیث از امیة بن عبدالله بن عمرو نقل شده است[۹]. به نظر ابن حجر[۱۰] نیز بی‌تردید این روایت از عبدالله بن عمر نقل شده و أمیة بن عبدالله از اتباع تابعین است. ذهبی[۱۱] هم روایت مربوط به شرح حال امیه را ناتمام دانسته می‌گوید: از او در حدیثی مغلوط یاد شده است. گویا وی در یوم المُنتَهَب[۱۲] شرکت داشته و بنی طیء او را مجبور به فرار کرده‌اند[۱۳].

آنچه مسلم است اینکه با توجه به زمان مرگ امیه[۱۴] و فاصله شدن چند نسل بین او و رسول خدا(ص)، نمی‌توان وی را از صحابه دانست. مرگ او در مدینه و به دست ابوحمزه مختار ثقفی نقل شده[۱۵]، که قطعاً در این گزارش اشتباه یا تصحیف صورت گرفته است؛ چراکه نام ابو حمزه خارجی، مختار بن عوف ازدی است. به هر صورت، او از عکرمه[۱۶]، پدرش و عمر بن عبدالعزیز روایت نقل کرده و ابن ابی حاتم به نقل از پدرش می‌گوید: حدیث او قابل قبول است[۱۷].[۱۸]

منابع

پانویس

  1. ابن سعد، ج۵، ص۳۹۱.
  2. ر.ک: ابن حزم، ص۸۳.
  3. ابن سعد، ج۵، ص۳۹۱.
  4. ابن حبان، ج۶، ص۶۹.
  5. بخاری، ج۲، ص۹.
  6. ابن اثیر، ج۱، ص۲۸۱.
  7. ابن حجر، ج۱، ص۳۸۸.
  8. مدینی، محمد بن عمر، م ۵۸۱ و مؤلف ذیل معرفة الصحابه لابن منده.
  9. ابن اثیر، ج۱، ص۲۸۱.
  10. ابن حجر، ج۱، ص۳۸۸.
  11. ذهبی، ج۱، ص۲۹.
  12. از ایام قبیلة طیء، ر.ک: یاقوت حموی، ج۵، ص۲۰۷.
  13. ابن سعد، ج۵، ص۳۹۱.
  14. سال ۱۳۰، ر.ک: خلیفة بن خیاط، ص۳۱۵.
  15. سخاوی، ج۱، ص۱۹۵.
  16. مولای ابن عباس، ر.ک: مغلطای، ج۱، ص۸۹.
  17. ابن ابی حاتم، ج۲، ص۳۰۱ و ۳۰۲.
  18. خانجانی، قاسم، مقاله «امیة بن عبدالله بن عمرو»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۱۳۰-۱۳۱.