اصحاب در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ ‏۳ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۸

مقدمه

اصحاب: یاران^[۱]، معاشران، ملازمان دائمی^[۲]. اصل آن "صحب" به معنای مقاربت و نزدیکی^[۳] و معاشرت مداوم (در طول زندگی)^[۴].
﴿فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذَنُوبًا مِثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَابِهِمْ﴾^[۵].
این اصطلاح گاهی با امور مادی می‌آید، مانند: اصحاب السفینة، اصحاب القریه، اصحاب کهف، اصحاب الفیل؛ گاهی با امور معنوی، نظیر: اصحاب المیمنه، اصحاب المشئمه، اصحاب الصراط السوی؛ گاهی در امور اخروی استعمال می‌شود: اصحاب النار، اصحاب الجحیم، اصحاب الجنة^[۶].
"صَحابی" یا "صحابه" اصطلاح خاص در مورد "اصحاب رسول الله" است که در مورد مصداق آن اختلاف نظر وجود دارد. عام ترین تعریف از این اصطلاح چنین است: فردی است که حضرت رسول(ص) را در حال مسلمانی دیده باشد؛ گرچه از آن حضرت روایت و حدیثی نقل نکرده و هم‌صحبت او نشده باشد^[۷].
عده‌ای از اهل سنت قایل به عصمت صحابی رسول الله نیز شده‌اند. مذاهب مختلف اسلامی از سیره و برداشت صحابی از قرآن کریم و سیره رسول الله(ص)، تأثیرات فراوانی پذیرفته‌اند^[۸]^[۹].

منابع

نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم

پانویس

↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۰۹.
↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۷۵.
↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۳۳۵.
↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۱۹۳.
↑ «و به یقین کسانی را که ستم ورزیدند از عذاب بهره‌ای است همانند بهره یارانشان» سوره ذاریات، آیه ۵۹.
↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج‌۶، ص۱۹۵-۱۹۶.
↑ احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۲، ص۳۷۰.
↑ عبدالجواد یاسین، السلطة فی الاسلام.
↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۹۹.

[1] بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۰۹.

[2] حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۷۵.

[3] ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۳۳۵.

[4] حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۱۹۳.

[5] «و به یقین کسانی را که ستم ورزیدند از عذاب بهره‌ای است همانند بهره یارانشان» سوره ذاریات، آیه ۵۹.

[6] حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج‌۶، ص۱۹۵-۱۹۶.

[7] احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۲، ص۳۷۰.

[8] عبدالجواد یاسین، السلطة فی الاسلام.

[9] نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۹۹.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

@@ خط ۸: / خط ۸: @@
 ==مقدمه==
-*[[اصحاب]]: [[یاران]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۰۹.</ref>، معاشران، ملازمان دائمی<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۷۵.</ref>. اصل آن "صحب" به معنای مقاربت و نزدیکی<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۳۳۵.</ref> و [[معاشرت]] مداوم (در طول [[زندگی]])<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۱۹۳.</ref>.
+* [[اصحاب]]: [[یاران]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۰۹.</ref>، معاشران، ملازمان دائمی<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۷۵.</ref>. اصل آن "صحب" به معنای مقاربت و نزدیکی<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۳۳۵.</ref> و [[معاشرت]] مداوم (در طول [[زندگی]])<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۱۹۳.</ref>.
 *{{متن قرآن|فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذَنُوبًا مِثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَابِهِمْ}}<ref>«و به یقین کسانی را که ستم ورزیدند از عذاب بهره‌ای است همانند بهره یارانشان» سوره ذاریات، آیه ۵۹.</ref>.
 *این اصطلاح گاهی با [[امور مادی]] می‌آید، مانند: [[اصحاب السفینة]]، [[اصحاب القریه]]، [[اصحاب کهف]]، [[اصحاب الفیل]]؛ گاهی با [[امور معنوی]]، نظیر: [[اصحاب المیمنه]]، [[اصحاب المشئمه]]، [[اصحاب الصراط السوی]]؛ گاهی در [[امور اخروی]] استعمال می‌شود: [[اصحاب النار]]، [[اصحاب الجحیم]]، [[اصحاب الجنة]]<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج‌۶، ص۱۹۵-۱۹۶.</ref>.