ایثار در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\'\'\'\[\[(.*)\]\]\'\'\'(.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\sn...) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
| موضوع مرتبط = ایثار | | موضوع مرتبط = ایثار | ||
| عنوان مدخل = [[ایثار]] | | عنوان مدخل = [[ایثار]] | ||
| مداخل مرتبط = [[ایثار در قرآن]] - [[ایثار در حدیث]] - [[ایثار در | | مداخل مرتبط = [[ایثار در قرآن]] - [[ایثار در حدیث]] - [[ایثار در معارف و سیره حسینی]] - [[ایثار در معارف و سیره نبوی]] - [[ایثار در معارف و سیره فاطمی]] - [[ایثار در جامعه‌شناسی اسلامی]] | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:فضایل اخلاقی]] | ||
[[رده:مدخل]] | [[رده:مدخل]] | ||
نسخهٔ ۲۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۴۰
این مدخل زیرشاخهٔ بحث ایثار است. ایثار از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ایثار در قرآن - ایثار در حدیث - ایثار در معارف و سیره حسینی - ایثار در معارف و سیره نبوی - ایثار در معارف و سیره فاطمی - ایثار در جامعه‌شناسی اسلامی - پرسش مرتبط نداردکلمات قصار پیرامون ایثار
در غررالحکم و دررالکلم در «باب الایثار»، سخنانی از مولای موحدان، امیرمؤمنان، علی(ع) به اقتصار بیان شده که در اینجا به نقل برخی از آنها می‌پردازیم:
- «الْإِيثَارُ فَضِيلَةٌ الِاحْتِكَارُ رَذِيلَةٌ»: مردم را بر خود مقدم‌داشتن، فضیلت است، حبس مال، رذیلت و پستی است.
- «الإیثار أشرف الإحسان»: ایثار و دیگران را بر خود برگزیدن، برترین احسان است.
- «الْإِيثَارُ شِيمَةُ الْأَبْرَارِ»: ایثار، خصلت نیکوکاران است.
- «الْإِيثَارُ غَايَةُ الْإِحْسَانِ»: بخشش در صورت نیاز به آن، نهایت نیکویی است.
- «الْإِيثَارُ أَشْرَفُ الْكَرَمِ»: ایثار، شریف‌ترین جود و بخشش است.
- «الْإِيثَارُ أَعْلَى الْإِحْسَانِ»: ایثار، برترین احسان است.
- «الْإِيثَارُ أَعْلَى الْمَكَارِمِ»: ایثار، برترین صفات نیک است.
- «الْإِيثَارُ أَفْضَلُ عِبَادَةٍ وَ أَجَلُّ سِيَادَةٍ»: جود و بخشش با احتیاج، برترین عبادت و بزرگ‌ترین (نیکوترین) سیادت و بزرگی است.
- «الْإِيثَارُ عَلَى مَرَاتِبِ الْكَرَمِ وَ أَفْضَلُ الشِّيَمِ»: ایثار، بالاترین مرتبه‌های شرافت، و افزون‌ترین خصلت‌ها است.
- «الْإِيثَارُ أَحْسَنُ الْإِحْسَانِ وَ أَعْلَى مَرَاتِبِ الْإِيمَانِ»: دیگران را بر خود مقدم‌داشتن، بهترین نیکویی، و بلندترین پایه‌های ایمان است.
- «الْإِيثَارُ سَجِيَّةُ الْأَبْرَارِ وَ شِيمَةُ الْأَخْيَارِ»: ایثار، خوی نیکوکاران و شیوه افراد نیک است.
- «أَفْضَلُ السَّخَاءِ الْإِيثَارُ»: افزون‌ترین بخشش، ایثار است.
- «أَحْسَنُ الْكَرَمِ الْإِيثَارُ»: نیکوترین بزرگی، دیگران را بر خود مقدم‌داشتن است.
- «بِالْإِيثَارِ يُسْتَرَقُ الْأَحْرَارُ»: به وسیله جود و بخشش آزادگان، به بندگی کشیده خواهند شد.
- «بِالْإِيثَارِ يُسْتَحَقُ اسْمُ الْكَرَمِ»: به سبب ایثار، استحقاق نام کرم حاصل می‌گردد (یعنی به کسی باید کریم گفت که ایثارگر باشد).
- «بِالْإِيثَارِ عَلَى نَفْسِكَ تَمْلِكُ الرِّقَابَ»: به واسطه ایثار و برگزیدن دیگران بر خود، گردن‌ها را مالک می‌شوی؛ یعنی فرمان‌فرما خواهی شد و دیگران مطیع تو خواهند گردید.
- «خَيْرُ الْمَكَارِمِ الْإِيثَارُ»: بهترین بزرگی و جوانمردی، دیگران را بر خود برگزیدن است. ۱۸. «عند الإیثار علی النفس، تبین جواهر الکرماء»: هنگام برگزیدن دیگران بر خود گوهرهای کریمان آشکار می‌گردد.
- «غَايَةُ الْمَكَارِمِ الْإِيثَارُ»: نهایت بزرگی، دیگران را بر خود ترجیح‌دادن است.
- «كَفَى بِالْإِيثَارِ مَكْرُمَةً»: برای بزرگواری، ایثار کفایت می‌کند.
- «مِنْ شِيَمِ الْأَبْرَارِ حَمْلُ النُّفُوسِ عَلَى الْإِيثَارِ»: از خصلت‌های نیکوکاران، وادار نمودن نفس‌ها بر بخشش، و تقدّم دیگران بر خویشتن است.
- «مِنْ أَحْسَنِ الْإِحْسَانِ الْإِيثَارُ»: از نیکویی‌ترین نیکویی‌ها، ترجیح دیگران بر خود است.
- «مِنْ أَفْضَلِ الِاخْتِيَارِ التَّحَلِّي بِالْإِيثَارِ»: از افزون‌ترین برگزیدن، زینت‌یافتن به ایثار است.
- «لَا تَكْمُلُ الْمَكَارِمُ إِلَّا بِالْعَفَافِ وَ الْإِيثَارِ»: بزرگواری‌ها به کمال نخواهد رسید، مگر با پارسایی و ایثار.[۱]
منابع
پانویس
- ↑ امامی، عبدالنبی، فرهنگ قرآن ج۱، ص ۲۶۱.