ابراهیم بن مهزیار اهوازی: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۱) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[ابراهیم بن مهزیار اهوازی در تراجم و رجال]] - [[ابراهیم بن مهزیار اهوازی در معارف مهدویت]]| پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[ابراهیم بن مهزیار اهوازی در تراجم و رجال]] - [[ابراهیم بن مهزیار اهوازی در معارف مهدویت]]| پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[ابواسحاق ابراهیم بن مهزیار اهوازی]]. درباره وی اطلاعات زیادی در دست نیست. گفته‌اند که نیاکانش [[اهل]] دورق از روستاهای [[خوزستان]] بودند و پدرش مهزیار، نخست [[مسیحی]] بود و سپس [[اسلام]] آورد.<ref>رجال النجاشی ۲/۷۴ ـ ۷۵.</ref> اما اینکه خود وی در چه زمانی متولد شد و دوران [[زندگی]] علمی‌اش را چگونه سپری کرد، مطالب چندانی به دست نیامد. [[شیخ طوسی]] وی را در شمار [[اصحاب امام جواد]] و [[امام هادی]]{{ع}} به شمار آورده است،<ref>رجال الطوسی ۳۹۹ و ۴۱۰.</ref> اما [[شیخ صدوق]] [[روایت]] مفصّلی از [[ابراهیم]] نقل کرده که حکایت از [[دیدار]] وی با [[امام مهدی]]{{ع}}دارد.<ref>کمال الدین و تمام النعمه ۲/۴۴۵ ـ ۴۵۲.</ref> [[رجال]] و [[فقهای امامیه]] از این گونه [[روایات]] چنین استفاده کرده‌اند که وی از [[اصحاب امام زمان]] بوده و نزد آن [[حضرت]] [[مقام]] و منزلتی داشته است.<ref>منتهی المقال ۱/۲۰۶ مجمع الرجال ۱/۷۴.</ref> [[طبرسی]] نیز از آن چنین [[استنباط]] کرده که او از سفیران آن حضرت بوده است.<ref>اعلام الوری ۲/۲۵۹.</ref> به هر حال ابراهیم از خیران [[خادم]] و برادرش [[علی بن مهزیار]] روایاتی را نقل کرده و افرادی همچون پسرش محمد، [[حماد بن عبدالله قندری]] و [[سعد بن عبدالله]] از وی روایت کرده‌اند.<ref>اختیار معرفة الرجال ۵۷۴، ۵۷۷ و۶۴۶.</ref> رجال شناسان [[امامیه]] او را فردی [[ممدوح]]<ref>رجال ابن داوود ۱۹.</ref> و [[ثقه]] دانسته‌اند.<ref>تنقیح المقال ۱/۳۷.</ref> [[سال]] [[وفات]] وی معلوم نیست، اما با توجه به [[وکالت]] وی از امام مهدی{{ع}} می‌‌توان درگذشت او را در نیمه دوم [[قرن سوم]] دانست. کتاب البشارات اثر اوست.<ref>رجال النجاشی ۱/۸۹.</ref><ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۶۷-۶۸.</ref> | [[ابواسحاق ابراهیم بن مهزیار اهوازی]]. درباره وی اطلاعات زیادی در دست نیست. گفته‌اند که نیاکانش [[اهل]] دورق از روستاهای [[خوزستان]] بودند و پدرش مهزیار، نخست [[مسیحی]] بود و سپس [[اسلام]] آورد.<ref>رجال النجاشی ۲/۷۴ ـ ۷۵.</ref> اما اینکه خود وی در چه زمانی متولد شد و دوران [[زندگی]] علمی‌اش را چگونه سپری کرد، مطالب چندانی به دست نیامد. [[شیخ طوسی]] وی را در شمار [[اصحاب امام جواد]] و [[امام هادی]]{{ع}} به شمار آورده است،<ref>رجال الطوسی ۳۹۹ و ۴۱۰.</ref> اما [[شیخ صدوق]] [[روایت]] مفصّلی از [[ابراهیم]] نقل کرده که حکایت از [[دیدار]] وی با [[امام مهدی]]{{ع}}دارد.<ref>کمال الدین و تمام النعمه ۲/۴۴۵ ـ ۴۵۲.</ref> [[رجال]] و [[فقهای امامیه]] از این گونه [[روایات]] چنین استفاده کرده‌اند که وی از [[اصحاب امام زمان]] بوده و نزد آن [[حضرت]] [[مقام]] و منزلتی داشته است.<ref>منتهی المقال ۱/۲۰۶ مجمع الرجال ۱/۷۴.</ref> [[طبرسی]] نیز از آن چنین [[استنباط]] کرده که او از سفیران آن حضرت بوده است.<ref>اعلام الوری ۲/۲۵۹.</ref> به هر حال ابراهیم از خیران [[خادم]] و برادرش [[علی بن مهزیار]] روایاتی را نقل کرده و افرادی همچون پسرش محمد، [[حماد بن عبدالله قندری]] و [[سعد بن عبدالله]] از وی روایت کرده‌اند.<ref>اختیار معرفة الرجال ۵۷۴، ۵۷۷ و۶۴۶.</ref> رجال شناسان [[امامیه]] او را فردی [[ممدوح]]<ref>رجال ابن داوود ۱۹.</ref> و [[ثقه]] دانسته‌اند.<ref>تنقیح المقال ۱/۳۷.</ref> [[سال]] [[وفات]] وی معلوم نیست، اما با توجه به [[وکالت]] وی از امام مهدی{{ع}} می‌‌توان درگذشت او را در نیمه دوم [[قرن سوم]] دانست. کتاب البشارات اثر اوست.<ref>رجال النجاشی ۱/۸۹.</ref><ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۶۷-۶۸.</ref> | ||
==جستارهای وابسته== | == جستارهای وابسته == | ||
* [[علی بن مهزیار اهوازی]] (برادر) | * [[علی بن مهزیار اهوازی]] (برادر) | ||
* [[محمد بن ابراهیم بن مهزیار اهوازی]] (فرزند) | * [[محمد بن ابراهیم بن مهزیار اهوازی]] (فرزند) | ||
نسخهٔ ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۸
ابراهیم بن مهزیار اهوازی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ابراهیم بن مهزیار اهوازی در تراجم و رجال - ابراهیم بن مهزیار اهوازی در معارف مهدویت - پرسش مرتبط نداردمقدمه
ابواسحاق ابراهیم بن مهزیار اهوازی. درباره وی اطلاعات زیادی در دست نیست. گفته‌اند که نیاکانش اهل دورق از روستاهای خوزستان بودند و پدرش مهزیار، نخست مسیحی بود و سپس اسلام آورد.[۱] اما اینکه خود وی در چه زمانی متولد شد و دوران زندگی علمی‌اش را چگونه سپری کرد، مطالب چندانی به دست نیامد. شیخ طوسی وی را در شمار اصحاب امام جواد و امام هادی(ع) به شمار آورده است،[۲] اما شیخ صدوق روایت مفصّلی از ابراهیم نقل کرده که حکایت از دیدار وی با امام مهدی(ع)دارد.[۳] رجال و فقهای امامیه از این گونه روایات چنین استفاده کرده‌اند که وی از اصحاب امام زمان بوده و نزد آن حضرت مقام و منزلتی داشته است.[۴] طبرسی نیز از آن چنین استنباط کرده که او از سفیران آن حضرت بوده است.[۵] به هر حال ابراهیم از خیران خادم و برادرش علی بن مهزیار روایاتی را نقل کرده و افرادی همچون پسرش محمد، حماد بن عبدالله قندری و سعد بن عبدالله از وی روایت کرده‌اند.[۶] رجال شناسان امامیه او را فردی ممدوح[۷] و ثقه دانسته‌اند.[۸] سال وفات وی معلوم نیست، اما با توجه به وکالت وی از امام مهدی(ع) می‌‌توان درگذشت او را در نیمه دوم قرن سوم دانست. کتاب البشارات اثر اوست.[۹][۱۰]
جستارهای وابسته
- علی بن مهزیار اهوازی (برادر)
- محمد بن ابراهیم بن مهزیار اهوازی (فرزند)
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ رجال النجاشی ۲/۷۴ ـ ۷۵.
- ↑ رجال الطوسی ۳۹۹ و ۴۱۰.
- ↑ کمال الدین و تمام النعمه ۲/۴۴۵ ـ ۴۵۲.
- ↑ منتهی المقال ۱/۲۰۶ مجمع الرجال ۱/۷۴.
- ↑ اعلام الوری ۲/۲۵۹.
- ↑ اختیار معرفة الرجال ۵۷۴، ۵۷۷ و۶۴۶.
- ↑ رجال ابن داوود ۱۹.
- ↑ تنقیح المقال ۱/۳۷.
- ↑ رجال النجاشی ۱/۸۹.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۶۷-۶۸.