پایگاه مردمی: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۱) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
==تقویت پایگاه مردمی== | ==تقویت پایگاه مردمی== | ||
یکی از اصول مهم در [[فرهنگ]] [[سیاسی]] [[مبارزاتی]] [[اسلام]] به ویژه [[مکتب تشیع]]، توجه به [[جامعه]] و [[مردم]] و تقویت پایگاه‌های مردمی در مسیر [[بسترسازی]] برای [[تشکیل حکومت اسلامی]] است. [[پیشوایان معصوم]] همواره می‌کوشیدند با افزایش [[بینش سیاسی]] و [[بصیرت]] [[اجتماعی]]، پیروانی [[مؤمن]]، [[معتقد]] و [[آگاه]] [[تربیت]] کرده و از این طریق [[حیات]] [[جامعه اسلامی]] را تداوم بخشند. پیشوایان معصوم در این [[هدف]] اگرچه [[خون]] دل‌های بسیار خوردند و سختی‌های بسیاری متحمل شدند، اما هرگز از تداوم این مسیر بازنایستادند. [[ائمه]]{{عم}} همواره به عنوان [[پناهگاه]] و ملجاء مردم در جامعه اسلامی به حساب می‌آمدند و برخلاف تمام [[عهدشکنی‌ها]]، عدم همراهی‌ها و مصیبت‌های بی‌شمار، هرگز از مردم روی‌گردان نبودند. چه بسا حمایت‌ها و دلگرمی‌های ائمه{{عم}} نسبت به مردم، سبب [[دلبستگی]] بیشتر آنان به [[اهل‌بیت]]{{عم}} و سر فرود نیاوردن در برابر [[حکومت جور]] شده و به مرور، پایگاه‌های مردمی در [[مخالفت]] با [[حاکمان جور]] تقویت می‌شد. [[اهل بیت]]{{عم}} با بهره‌گیری از [[آگاهی]] و [[دانش]] [[امامت]] خویش، پس از آگاه ساختن [[شیعیان]] از [[وظایف]] خود و خبردادن از [[اخبار]] [[آینده]]، آنان را به برچیده شدن بساط [[ستم]] [[امید]] می‌دادند. [[پیشوای معصوم]] در هر دوره‌ای، از میان مردم پیروانی خاص و [[برگزیده]] که [[محرم اسرار]] ایشان بودند، [[انتخاب]] کرده و این گروه را همچون پایگاهی مستحکم در میان مردم قرار می‌دادند و همواره به واسطه همین پایگاه مرکزی، [[ارتباط]] خود را تا داخل صفوف [[ملت]] تداوم می‌بخشیدند<ref>[[محمد ملک‌زاده|ملک‌زاده، محمد]]، [[سیره سیاسی معصومان در عصر حاکمیت جور (کتاب)|سیره سیاسی معصومان در عصر حاکمیت جور]]، ص ۱۲۰.</ref> | یکی از اصول مهم در [[فرهنگ]] [[سیاسی]] [[مبارزاتی]] [[اسلام]] به ویژه [[مکتب تشیع]]، توجه به [[جامعه]] و [[مردم]] و تقویت پایگاه‌های مردمی در مسیر [[بسترسازی]] برای [[تشکیل حکومت اسلامی]] است. [[پیشوایان معصوم]] همواره می‌کوشیدند با افزایش [[بینش سیاسی]] و [[بصیرت]] [[اجتماعی]]، پیروانی [[مؤمن]]، [[معتقد]] و [[آگاه]] [[تربیت]] کرده و از این طریق [[حیات]] [[جامعه اسلامی]] را تداوم بخشند. پیشوایان معصوم در این [[هدف]] اگرچه [[خون]] دل‌های بسیار خوردند و سختی‌های بسیاری متحمل شدند، اما هرگز از تداوم این مسیر بازنایستادند. [[ائمه]]{{عم}} همواره به عنوان [[پناهگاه]] و ملجاء مردم در جامعه اسلامی به حساب می‌آمدند و برخلاف تمام [[عهدشکنی‌ها]]، عدم همراهی‌ها و مصیبت‌های بی‌شمار، هرگز از مردم روی‌گردان نبودند. چه بسا حمایت‌ها و دلگرمی‌های ائمه{{عم}} نسبت به مردم، سبب [[دلبستگی]] بیشتر آنان به [[اهل‌بیت]]{{عم}} و سر فرود نیاوردن در برابر [[حکومت جور]] شده و به مرور، پایگاه‌های مردمی در [[مخالفت]] با [[حاکمان جور]] تقویت می‌شد. [[اهل بیت]]{{عم}} با بهره‌گیری از [[آگاهی]] و [[دانش]] [[امامت]] خویش، پس از آگاه ساختن [[شیعیان]] از [[وظایف]] خود و خبردادن از [[اخبار]] [[آینده]]، آنان را به برچیده شدن بساط [[ستم]] [[امید]] می‌دادند. [[پیشوای معصوم]] در هر دوره‌ای، از میان مردم پیروانی خاص و [[برگزیده]] که [[محرم اسرار]] ایشان بودند، [[انتخاب]] کرده و این گروه را همچون پایگاهی مستحکم در میان مردم قرار می‌دادند و همواره به واسطه همین پایگاه مرکزی، [[ارتباط]] خود را تا داخل صفوف [[ملت]] تداوم می‌بخشیدند<ref>[[محمد ملک‌زاده|ملک‌زاده، محمد]]، [[سیره سیاسی معصومان در عصر حاکمیت جور (کتاب)|سیره سیاسی معصومان در عصر حاکمیت جور]]، ص ۱۲۰.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۴: | ||
[[رده:پایگاه مردمی]] | [[رده:پایگاه مردمی]] | ||
نسخهٔ ۱ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۲:۵۷
پایگاه مردمی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: پایگاه مردمی در حدیث - پایگاه مردمی در اخلاق اسلامی - پایگاه مردمی در تاریخ اسلامی - پرسش‌های مرتبطتقویت پایگاه مردمی
یکی از اصول مهم در فرهنگ سیاسی مبارزاتی اسلام به ویژه مکتب تشیع، توجه به جامعه و مردم و تقویت پایگاه‌های مردمی در مسیر بسترسازی برای تشکیل حکومت اسلامی است. پیشوایان معصوم همواره می‌کوشیدند با افزایش بینش سیاسی و بصیرت اجتماعی، پیروانی مؤمن، معتقد و آگاه تربیت کرده و از این طریق حیات جامعه اسلامی را تداوم بخشند. پیشوایان معصوم در این هدف اگرچه خون دل‌های بسیار خوردند و سختی‌های بسیاری متحمل شدند، اما هرگز از تداوم این مسیر بازنایستادند. ائمه(ع) همواره به عنوان پناهگاه و ملجاء مردم در جامعه اسلامی به حساب می‌آمدند و برخلاف تمام عهدشکنی‌ها، عدم همراهی‌ها و مصیبت‌های بی‌شمار، هرگز از مردم روی‌گردان نبودند. چه بسا حمایت‌ها و دلگرمی‌های ائمه(ع) نسبت به مردم، سبب دلبستگی بیشتر آنان به اهل‌بیت(ع) و سر فرود نیاوردن در برابر حکومت جور شده و به مرور، پایگاه‌های مردمی در مخالفت با حاکمان جور تقویت می‌شد. اهل بیت(ع) با بهره‌گیری از آگاهی و دانش امامت خویش، پس از آگاه ساختن شیعیان از وظایف خود و خبردادن از اخبار آینده، آنان را به برچیده شدن بساط ستم امید می‌دادند. پیشوای معصوم در هر دوره‌ای، از میان مردم پیروانی خاص و برگزیده که محرم اسرار ایشان بودند، انتخاب کرده و این گروه را همچون پایگاهی مستحکم در میان مردم قرار می‌دادند و همواره به واسطه همین پایگاه مرکزی، ارتباط خود را تا داخل صفوف ملت تداوم می‌بخشیدند[۱]
