حَذَر در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\'\'\'\[\[(.*)\]\]\'\'\'(.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\sn...) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = حَذَر | | موضوع مرتبط = حَذَر | ||
| خط ۸: | خط ۷: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*[[حَذَر]]؛ برحذر بودن، [[بیمناکی]]، پروا داشتن و [[ترسیدن]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۴۵.</ref>. چون این کلمه به معنای اجتناب کردن از چیز خوفناک و مهلک آمده، اخص از "[[خوف]]" <ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۴۴۲.</ref> است، زیرا [[خوف]] حالتی [[نفسانی]] است که گاهی بدون علت به وجود می‌آید. | * [[حَذَر]]؛ برحذر بودن، [[بیمناکی]]، پروا داشتن و [[ترسیدن]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۴۵.</ref>. چون این کلمه به معنای اجتناب کردن از چیز خوفناک و مهلک آمده، اخص از "[[خوف]]" <ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۴۴۲.</ref> است، زیرا [[خوف]] حالتی [[نفسانی]] است که گاهی بدون علت به وجود می‌آید. | ||
*{{متن قرآن|فَلْيَحْذَرِ الَّذِينَ يُخَالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ أَنْ تُصِيبَهُمْ فِتْنَةٌ}}<ref>«کسانی که از فرمان وی سرمی‌پیچند از اینکه به آنان آزمونی یا عذابی دردناک رسد باید بپرهیزند» سوره نور، آیه۶۳.</ref>. | *{{متن قرآن|فَلْيَحْذَرِ الَّذِينَ يُخَالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ أَنْ تُصِيبَهُمْ فِتْنَةٌ}}<ref>«کسانی که از فرمان وی سرمی‌پیچند از اینکه به آنان آزمونی یا عذابی دردناک رسد باید بپرهیزند» سوره نور، آیه۶۳.</ref>. | ||
*[[انذار]] و [[تبشیر]] ([[وعد و وعید]]) دو اصل مهم [[تبلیغ]] و [[دعوت]] هستند، که در [[قرآن کریم]] به‌روشنی قابل ملاحظه‌اند. | * [[انذار]] و [[تبشیر]] ([[وعد و وعید]]) دو اصل مهم [[تبلیغ]] و [[دعوت]] هستند، که در [[قرآن کریم]] به‌روشنی قابل ملاحظه‌اند. | ||
*[[خدای تعالی]] در [[قرآن]] بارها [[بندگان]] را از [[مخالفت]] با خود برحذر داشته و بر مراعات [[حدود الهی]] [[دعوت]] کرده است<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۲۱۹.</ref>. | * [[خدای تعالی]] در [[قرآن]] بارها [[بندگان]] را از [[مخالفت]] با خود برحذر داشته و بر مراعات [[حدود الهی]] [[دعوت]] کرده است<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۲۱۹.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۱۸
این مدخل زیرشاخهٔ بحث حَذَر است. حَذَر از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: حَذَر در قرآن - حَذَر در حدیث - حَذَر در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- حَذَر؛ برحذر بودن، بیمناکی، پروا داشتن و ترسیدن[۱]. چون این کلمه به معنای اجتناب کردن از چیز خوفناک و مهلک آمده، اخص از "خوف" [۲] است، زیرا خوف حالتی نفسانی است که گاهی بدون علت به وجود می‌آید.
- ﴿فَلْيَحْذَرِ الَّذِينَ يُخَالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ أَنْ تُصِيبَهُمْ فِتْنَةٌ﴾[۳].
- انذار و تبشیر (وعد و وعید) دو اصل مهم تبلیغ و دعوت هستند، که در قرآن کریم به‌روشنی قابل ملاحظه‌اند.
- خدای تعالی در قرآن بارها بندگان را از مخالفت با خود برحذر داشته و بر مراعات حدود الهی دعوت کرده است[۴].
منابع
پانویس
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۴۵.
- ↑ احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۴۴۲.
- ↑ «کسانی که از فرمان وی سرمی‌پیچند از اینکه به آنان آزمونی یا عذابی دردناک رسد باید بپرهیزند» سوره نور، آیه۶۳.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۲۱۹.