ینابیع المودة (کتاب): تفاوت میان نسخهها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
| موضوع = [[اهل بیت]] | | موضوع = [[اهل بیت]] | ||
| مذهب = اهل سنت | | مذهب = اهل سنت | ||
| ناشر = [[دار الاسوه (ناشر)|انتشارات دار الاسوه ]] | | ناشر = [[دار الاسوه (ناشر)|انتشارات دار الاسوه]] | ||
| به همت = | | به همت = | ||
| وابسته به = | | وابسته به = |
نسخهٔ ۶ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۰۷
ینابیع المودة لذوی القربی | |
---|---|
زبان | فارسی |
نویسنده | سید سلیمان بن ابراهیم قندوزی |
موضوع | اهل بیت |
مذهب | اهل سنت |
ناشر | [[:رده:انتشارات انتشارات دار الاسوه|انتشارات انتشارات دار الاسوه]][[رده:انتشارات انتشارات دار الاسوه]] |
محل نشر | قم، ایران |
سال نشر | ۱۳۷۵ ش |
تعداد جلد | ۴ |
فهرست جلدها | جلد اول، جلد دوم، جلد سوم، جلد چهارم |
شماره ملی | ۵۳۷۱۱۹ |
ینابیع المودة لذوی القربی، کتابی است که با زبان عربی به بررسی زندگانی اهل بیت، فضایل و ارزش مودت آنان بهخصوص حضرت علی(ع) میپردازد. پدیدآورندهٔ این اثر سید سلیمان بن ابراهیم قندوزی است و انتشارات دار الاسوه انتشار آن را به عهده داشته است.
دربارهٔ کتاب
در معرفی این کتاب آمده است: «کتاب حاضر حاوی احادیث نقل شده از منابع و متون حدیثی اهل سنت در صد باب، در منزلت، فضیلت و مقام اهل بیت پیامبر(ص) و جایگاه و مصادیق اهل بیت(ع) است. روایات این کتاب شامل همان مضامینی است که در متون و منابع حدیث شیعه هم نقل شده است از جمله در باره شرافت نیاکان پیامبر روایاتی آمده سپس احادیث معروفی چون حدیث کشتی نوح، حدیث ثقلین، حدیث غدیر، حدیث منزلت و حدیث سد الابواب در باره فضائل و مقامات امام علی(ع) گزارش شده است. برخی از احادیث مربوط به فضائل امام علی و اهل بیت در ذیل آیات و تفاسیر مورد استناد قرار گرفته. از جمله در ذیل آیه تطهیر، داستان و حدیث کسا در بیان منزلت پنج تن آل عبا مطرح گردیده است. در ادامه احادیثی در بیان دوست داشتن اهل بیت از منابع اهل سنت نقل شده است. در برخی ابواب کتاب، مدایح شافعی در باره اهل بیت مورد استشهاد قرار گرفته سپس به نقل از کتاب الصوعق المحرقه، مجموعهای از روایات در باره مقام و برتری دیگر امامان شیعه از حضرت سجاد تاامام مهدی(ع) گزارش شده است.».
فهرست کتاب
در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.
دربارهٔ پدیدآورنده
دریافت متن
پانویس
- ↑ تهامی، سید غلام رضا، فرهنگ اعلام تاریخ اسلام، ج۲، ص 1697.