انذار در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
* [[انذار]]: [[تخویف]] و [[ترسیدن]]<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۵، ص۴۱۴.</ref>، [[ترساندن]] به گفتار <ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱۲، ص۷۵.</ref>، اِخبار به امر خوفناک<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۷۹۷.</ref> و هشدار دادن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۲۰.</ref> در مقابل [[تبشیر]] و [[بشارت]] دادن<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱۲، ص۷۵.</ref>. | * [[انذار]]: [[تخویف]] و [[ترسیدن]]<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۵، ص۴۱۴.</ref>، [[ترساندن]] به گفتار <ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱۲، ص۷۵.</ref>، اِخبار به امر خوفناک<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۷۹۷.</ref> و هشدار دادن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۲۰.</ref> در مقابل [[تبشیر]] و [[بشارت]] دادن<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱۲، ص۷۵.</ref>. | ||
*{{متن قرآن|فَلَوْلَا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طَائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ وَلِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ}}<ref>«اما چرا از هر گروه ایشان دسته‌ای رهسپار نمی‌گردند تا دین آگاه شوند و چون نزد قوم خود باز آمدند آنها را بیم دهند» سوره توبه، آیه ۱۲۲.</ref>. | *{{متن قرآن|فَلَوْلَا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طَائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ وَلِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ}}<ref>«اما چرا از هر گروه ایشان دسته‌ای رهسپار نمی‌گردند تا دین آگاه شوند و چون نزد قوم خود باز آمدند آنها را بیم دهند» سوره توبه، آیه ۱۲۲.</ref>. | ||
*از [[صفات]] [[انبیای الهی]]، [[بشیر]] و نذیر است که [[مؤمنان]] با این [[دعوت]] دوگانه در [[خوف و رجا]] [[زندگی]] می‌کنند. [[خوف]] از [[جهنم]] و [[غضب الهی]] آنان را از [[طغیان]] باز می‌دارد و [[امید]] به [[ثواب]] و وصول به [[رضوان]] [[الهی]] و [[بهشت]]، آنان را به [[عمل صالح]] [[تشویق]] و [[تحریض]] می‌نماید. | * از [[صفات]] [[انبیای الهی]]، [[بشیر]] و نذیر است که [[مؤمنان]] با این [[دعوت]] دوگانه در [[خوف و رجا]] [[زندگی]] می‌کنند. [[خوف]] از [[جهنم]] و [[غضب الهی]] آنان را از [[طغیان]] باز می‌دارد و [[امید]] به [[ثواب]] و وصول به [[رضوان]] [[الهی]] و [[بهشت]]، آنان را به [[عمل صالح]] [[تشویق]] و [[تحریض]] می‌نماید. | ||
* [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|فَلَوْلَا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طَائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ وَلِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ}} به [[فقها]] و [[عالمان دین]]، [[وظیفه]] و [[مسئولیت]] [[پیامبران]] را که [[انذار]] [[مردم]] بوده، واگذار کرده است. | * [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|فَلَوْلَا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طَائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ وَلِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ}} به [[فقها]] و [[عالمان دین]]، [[وظیفه]] و [[مسئولیت]] [[پیامبران]] را که [[انذار]] [[مردم]] بوده، واگذار کرده است. | ||
*از جنبه [[دنیایی]] [[قوانین]] و مقررات جزایی، [[انذار]] [[مردم]] برای دور نگه‌داشتن آنها از [[خطا]]، [[تجاوز]] و [[طغیان]] است<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۱۲۶.</ref>. | * از جنبه [[دنیایی]] [[قوانین]] و مقررات جزایی، [[انذار]] [[مردم]] برای دور نگه‌داشتن آنها از [[خطا]]، [[تجاوز]] و [[طغیان]] است<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۱۲۶.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۳۳
این مدخل زیرشاخهٔ بحث انذار است. انذار از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: انذار در قرآن - انذار در حدیث - انذار در کلام اسلامی - انذار در فلسفه اسلامی - انذار در عرفان اسلامی - انذار در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- انذار: تخویف و ترسیدن[۱]، ترساندن به گفتار [۲]، اِخبار به امر خوفناک[۳] و هشدار دادن[۴] در مقابل تبشیر و بشارت دادن[۵].
- ﴿فَلَوْلَا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طَائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ وَلِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ﴾[۶].
- از صفات انبیای الهی، بشیر و نذیر است که مؤمنان با این دعوت دوگانه در خوف و رجا زندگی می‌کنند. خوف از جهنم و غضب الهی آنان را از طغیان باز می‌دارد و امید به ثواب و وصول به رضوان الهی و بهشت، آنان را به عمل صالح تشویق و تحریض می‌نماید.
- آیه شریفه ﴿فَلَوْلَا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طَائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ وَلِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ﴾ به فقها و عالمان دین، وظیفه و مسئولیت پیامبران را که انذار مردم بوده، واگذار کرده است.
- از جنبه دنیایی قوانین و مقررات جزایی، انذار مردم برای دور نگه‌داشتن آنها از خطا، تجاوز و طغیان است[۷].
منابع
پانویس
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۵، ص۴۱۴.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱۲، ص۷۵.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۷۹۷.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۲۰.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱۲، ص۷۵.
- ↑ «اما چرا از هر گروه ایشان دسته‌ای رهسپار نمی‌گردند تا دین آگاه شوند و چون نزد قوم خود باز آمدند آنها را بیم دهند» سوره توبه، آیه ۱۲۲.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۱۲۶.