لعنت و برائت: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۱۴

مقدمه

اسلام، دین تولّی و تبرّی است، در کنار محبت و دوستی با خاندان پیامبر و مودّت نسبت به آنان و سلام و درود، در زیارتنامه‌ها نسبت به اولیاء خدا، عنصر برائت و بیزاری و نفرت و نفرین نسبت به ظالمان و دشمنان حق است. بی تفاوت نبودن در برابر جنایتکاران و همسویی با رسول خدا، ایجاب می‌کند که یک شیعۀ عاشورایی نسبت به ستمگران، بغض و عداوت و تبرّی داشته باشد و کسانی را که قرآن لعن کرده است، مورد لعن قرار دهد. لعن، نشان اوج تنفّر و انزجار از چهره‌های ملعون است. در لعنت‌ها و برائت‌هایی که در زیارت‌نامۀ شهدا و ائمّه آمده، با بیان زشتی‌ها، فسادها، تحریف‌ها، ستم‌ها، گردنکشی‌ها، صف آرایی در مقابل جناح حق، نپذیرفتن طاعت ائمّه و مخالفت با رهبران الهی آمیخته است و لعن آنان، طرد نمایندگان این خطّ در همیشه و همه جای تاریخ است.

در حادثۀ کربلا، کسانی در قتل دست داشتند، کسانی هم راضیان، ساکتان، هتک حرمت کنندگان، زمینه‌سازان، فرمانبرداران بوده‌اند و همه ملعون و مطرودند، و نیز آنان که حسین بن علی (ع) را خوار کردند و ندایش را شنیدند و پاسخ ندادند. در فراز دیگری پایه‌گذاران ظلم به اهل بیت، کنارزنندگان اهل بیت از جایگاه اصلی‌شان، قاتلان اهل بیت، زمینه‌سازان آن قتل، پیروان و هواداران قاتلان، لعنت شده‌اند: «اسْرَجَتْ وَ الْجَمَتْ وَ تَهَيَّأَتْ». در زیارتی، لعن بر ظالمین آل محمد، لعن بر ارواحشان، دیارشان و قبورشان شده است: «وَ الْعَنْ أَرْوَاحَهُمْ وَ دِيَارَهُمْ وَ قُبُورَهُمْ»^[۱]. موالات با حسین و برائت از ظالمان به او، پایۀ تقرّب به خدا و رسول و امیر المؤمنین و فاطمه و حسن و حسین (ع) است: «يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ إِنِّي أَتَقَرَّبُ إِلَى اللَّهِ وَ إِلَى رَسُولِهِ وَ إِلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ إِلَى فَاطِمَةَ وَ إِلَى الْحَسَنِ وَ إِلَيْكَ بِمُوَالاتِكَ وَ بِالْبَرَاءَةِ مِمَّنْ أَسَّسَ أَسَاسَ ذَلِكَ...»^[۲]^[۳].

منابع

محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا

پانویس

↑ زیارت عاشورای غیر معروفه، مفاتیح الجنان
↑ زیارت عاشورا، از جمله ر. ک: صلوات خاص امام حسن و امام حسین (ع)؛ بحار الأنوار، ج۹۱، ص۵.
↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۴۲۳.

[1] زیارت عاشورای غیر معروفه، مفاتیح الجنان

[2] زیارت عاشورا، از جمله ر. ک: صلوات خاص امام حسن و امام حسین (ع)؛ بحار الأنوار، ج۹۱، ص۵.

[3] محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۴۲۳.

[۱]

[۲]

[۳]

@@ خط ۶: / خط ۶: @@
 }}
-==مقدمه==
+== مقدمه ==
 [[اسلام]]، [[دین]] [[تولّی و تبرّی]] است، در کنار [[محبت]] و [[دوستی]] با [[خاندان پیامبر]] و [[مودّت]] نسبت به آنان و [[سلام]] و [[درود]]، در [[زیارتنامه‌ها]] نسبت به [[اولیاء]] [[خدا]]، عنصر [[برائت]] و [[بیزاری]] و [[نفرت]] و [[نفرین]] نسبت به [[ظالمان]] و [[دشمنان]] [[حق]] است. بی تفاوت نبودن در برابر [[جنایتکاران]] و همسویی با [[رسول خدا]]، ایجاب می‌کند که یک شیعۀ [[عاشورایی]] نسبت به [[ستمگران]]، [[بغض]] و [[عداوت]] و [[تبرّی]] داشته باشد و کسانی را که [[قرآن]] [[لعن]] کرده است، مورد [[لعن]] قرار دهد. [[لعن]]، نشان اوج تنفّر و [[انزجار]] از چهره‌های [[ملعون]] است.
 در لعنت‌ها و برائت‌هایی که در زیارت‌نامۀ [[شهدا]] و [[ائمّه]] آمده، با بیان [[زشتی‌ها]]، [[فسادها]]، [[تحریف‌ها]]، [[ستم‌ها]]، گردنکشی‌ها، صف آرایی در مقابل جناح [[حق]]، نپذیرفتن [[طاعت]] [[ائمّه]] و [[مخالفت]] با [[رهبران الهی]] آمیخته است و [[لعن]] آنان، طرد [[نمایندگان]] این خطّ در همیشه و همه جای [[تاریخ]] است.
-در [[حادثۀ کربلا]]، کسانی در [[قتل]] [[دست]] داشتند، کسانی هم راضیان، ساکتان، [[هتک حرمت]] کنندگان، [[زمینه‌سازان]]، [[فرمانبرداران]] بوده‌اند و همه [[ملعون]] و مطرودند، و نیز آنان که [[حسین بن علی]]{{ع}} را [[خوار]] کردند و ندایش را شنیدند و پاسخ ندادند. در فراز دیگری پایه‌گذاران [[ظلم به اهل بیت]]، کنارزنندگان [[اهل بیت]] از [[جایگاه]] اصلی‌شان، [[قاتلان اهل بیت]]، [[زمینه‌سازان]] آن [[قتل]]، [[پیروان]] و هواداران [[قاتلان]]، [[لعنت]] شده‌اند: {{متن حدیث|اسْرَجَتْ وَ الْجَمَتْ وَ تَهَيَّأَتْ}}. در زیارتی، [[لعن]] بر ظالمین [[آل محمد]]، [[لعن]] بر ارواحشان، دیارشان و قبورشان شده است: {{متن حدیث|وَ الْعَنْ أَرْوَاحَهُمْ وَ دِيَارَهُمْ وَ قُبُورَهُمْ}}<ref>زیارت عاشورای غیر معروفه، مفاتیح الجنان</ref>.
+در [[حادثۀ کربلا]]، کسانی در [[قتل]] [[دست]] داشتند، کسانی هم راضیان، ساکتان، [[هتک حرمت]] کنندگان، [[زمینه‌سازان]]، [[فرمانبرداران]] بوده‌اند و همه [[ملعون]] و مطرودند، و نیز آنان که [[حسین بن علی]] {{ع}} را [[خوار]] کردند و ندایش را شنیدند و پاسخ ندادند. در فراز دیگری پایه‌گذاران [[ظلم به اهل بیت]]، کنارزنندگان [[اهل بیت]] از [[جایگاه]] اصلی‌شان، [[قاتلان اهل بیت]]، [[زمینه‌سازان]] آن [[قتل]]، [[پیروان]] و هواداران [[قاتلان]]، [[لعنت]] شده‌اند: {{متن حدیث|اسْرَجَتْ وَ الْجَمَتْ وَ تَهَيَّأَتْ}}. در زیارتی، [[لعن]] بر ظالمین [[آل محمد]]، [[لعن]] بر ارواحشان، دیارشان و قبورشان شده است: {{متن حدیث|وَ الْعَنْ أَرْوَاحَهُمْ وَ دِيَارَهُمْ وَ قُبُورَهُمْ}}<ref>زیارت عاشورای غیر معروفه، مفاتیح الجنان</ref>.
-[[موالات]] با [[حسین]] و [[برائت]] از [[ظالمان]] به او، پایۀ [[تقرّب]] به [[خدا]] و [[رسول]] و [[امیر المؤمنین]] و [[فاطمه]] و [[حسن]] و [[حسین]]{{عم}} است: {{متن حدیث|يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ إِنِّي أَتَقَرَّبُ إِلَى اللَّهِ وَ إِلَى رَسُولِهِ وَ إِلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ إِلَى فَاطِمَةَ وَ إِلَى الْحَسَنِ وَ إِلَيْكَ بِمُوَالاتِكَ وَ بِالْبَرَاءَةِ مِمَّنْ أَسَّسَ أَسَاسَ ذَلِكَ...}}<ref>زیارت عاشورا، از جمله ر.ک: صلوات خاص امام حسن و امام حسین{{ع}}؛ بحار الأنوار، ج۹۱، ص۵.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۲۳.</ref>.
+[[موالات]] با [[حسین]] و [[برائت]] از [[ظالمان]] به او، پایۀ [[تقرّب]] به [[خدا]] و [[رسول]] و [[امیر المؤمنین]] و [[فاطمه]] و [[حسن]] و [[حسین]] {{عم}} است: {{متن حدیث|يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ إِنِّي أَتَقَرَّبُ إِلَى اللَّهِ وَ إِلَى رَسُولِهِ وَ إِلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ إِلَى فَاطِمَةَ وَ إِلَى الْحَسَنِ وَ إِلَيْكَ بِمُوَالاتِكَ وَ بِالْبَرَاءَةِ مِمَّنْ أَسَّسَ أَسَاسَ ذَلِكَ...}}<ref>زیارت عاشورا، از جمله ر. ک: صلوات خاص امام حسن و امام حسین {{ع}}؛ بحار الأنوار، ج۹۱، ص۵.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۲۳.</ref>.
 == منابع ==