احمد بن عامر طائی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۷ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۲۱

آشنایی اجمالی

ابوجعد احمد بن عامر بن سلیمان بن صالح طائی از نسل عامر بن حسان بن شریح است که «حسان» در صفین، و «عامر» در کربلا به شهادت رسیدند. در سال ۱۵۷ هـ به دنیا آمد.^[۱] از اصحاب امام رضا(ع)بود^[۲] که در سال ۱۹۴ هـ آن حضرت را ملاقات کرده و از ایشان روایت کرده است.^[۳] فرزندش «عبدالله» گفته است که پدرم مؤذّن امام هادی و امام حسن عسکری(ع) بود.^[۴] از وی پسرش عبدالله^[۵] و ابراهیم بن هاشم روایت کرده‌اند.^[۶]

مامقانی به نقل از شیخ صدوق می‌‌نویسد که عبدالله بن احمد طائی در سال ۲۶۰ هـ از پدرش «ابوجعد» حدیث شنیده است.^[۷] از گفتار صدوق برداشت می‌‌شود که وی از اصحاب امام هادی و امام حسن عسکری(ع) بوده و تا آن زمان، بیش از صد سال عمر داشته است.^[۸] اثر وی نوشته‌ای است که از امام رضا(ع) روایت کرده و با عناوین «نسخة الرضا»(ع)، «صحیفة الرضا»(ع)، «مسند الرضا»(ع) و «الرضویات» شهرت دارد^[۹].^[۱۰]

منابع

جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

↑ رجال النجاشی، ج۱، ص۲۵۰ و ج۲، ص۳۵.
↑ رجال الطوسی، ص۳۶۷.
↑ رجال النجاشی، ج۱، ص۲۵۰ و ج۲، ص۳۵.
↑ رجال النجاشی، ج۱، ص۲۵۰ و ج۲، ص۳۵.
↑ رجال الطوسی، ص۳۶۷.
↑ عیون اخبار الرضا(ع)، ج۱، ص۲۴۸.
↑ تنقیح المقال، ج۱، ص۶۳.
↑ مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۱، ص۳۳۲.
↑ الذریعه، ج۱۷، ص۲۶۲ و ج۲۴، ص۱۴۹.
↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۱۴۲-۱۴۳.

[1] رجال النجاشی، ج۱، ص۲۵۰ و ج۲، ص۳۵.

[2] رجال الطوسی، ص۳۶۷.

[3] رجال النجاشی، ج۱، ص۲۵۰ و ج۲، ص۳۵.

[4] رجال النجاشی، ج۱، ص۲۵۰ و ج۲، ص۳۵.

[5] رجال الطوسی، ص۳۶۷.

[6] عیون اخبار الرضا(ع)، ج۱، ص۲۴۸.

[7] تنقیح المقال، ج۱، ص۶۳.

[8] مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۱، ص۳۳۲.

[9] الذریعه، ج۱۷، ص۲۶۲ و ج۲۴، ص۱۴۹.

[10] جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۱۴۲-۱۴۳.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

@@ خط ۲: / خط ۲: @@
 == آشنایی اجمالی ==
-[[احمد بن عامر]] و پسرش [[عبدالله بن احمد]]، نسخه‌ای را گردآوری کردند که در آن اخباری از [[امام رضا]] {{ع}} آمده است که این نسخه [[متواتر]] نیست. در کتاب [[عیون اخبار الرضا]] {{ع}}، ج۱، باب ۲۴، ص۴۹۶ تا ص۵۱۵، روایتی از قول امام رضا {{ع}} نقل شده که ایشان از پدرانشان و از [[امام علی]] {{ع}} شنیده‌اند که نقل‌کننده این [[روایت]] همین احمد بن عامر است و می‌توان بر آن اشکالاتی گرفت.
+[[ابوجعد احمد بن عامر بن سلیمان بن صالح طائی]] از [[نسل]] [[عامر بن حسان بن شریح]] است که «حسان» در [[صفین]]، و «عامر» در [[کربلا]] به [[شهادت]] رسیدند. در سال ۱۵۷ هـ به [[دنیا]] آمد.<ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۲۵۰ و ج۲، ص۳۵.</ref> از [[اصحاب امام رضا]]{{ع}}بود<ref>رجال الطوسی، ص۳۶۷.</ref> که در سال ۱۹۴ هـ آن [[حضرت]] را [[ملاقات]] کرده و از ایشان [[روایت]] کرده است.<ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۲۵۰ و ج۲، ص۳۵.</ref> فرزندش «عبدالله» گفته است که پدرم [[مؤذّن]] [[امام هادی]] و [[امام حسن عسکری]]{{ع}} بود.<ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۲۵۰ و ج۲، ص۳۵.</ref> از وی پسرش عبدالله<ref>رجال الطوسی، ص۳۶۷.</ref> و [[ابراهیم بن هاشم]] روایت کرده‌اند.<ref>عیون اخبار الرضا{{ع}}، ج۱، ص۲۴۸.</ref>
-روایت به این صورت است که روزی امام علی {{ع}} در [[مسجد کوفه]] نشسته بودند که چند مرد شامی به [[خدمت]] ایشان رسیدند و سؤالاتی عجیب از [[امام]] {{ع}} پرسیدند که به دلیل طولانی بودن سؤالات از بیان آنها خودداری می‌کنیم. اما در قسمت پاورقی و توضیحاتی که مترجم (آقای [[غفاری]]) داده‌اند، چنین به نظر می‌رسد که روایت احمد بن عامر که اصلیت او [[بغدادی]] بوده و بعد از مدتی به [[سامرا]] رفته و او را [[مؤذن]] [[امام هادی]] {{ع}} و [[امام حسن عسکری]] {{ع}} معرفی نموده‌اند، بی‌پایه و اساس است؛ زیرا اولا معلوم نیست که او در کجا با امام رضا {{ع}} [[ملاقات]] داشته در حالی‌که امام رضا {{ع}} هرگز به [[بغداد]] و [[سامراء]] نرفته بودند؛ و در ثانی، احمد بن عامر را مؤذن امام حسن عسکری {{ع}} دانسته‌اند که باید گفت با توجه به این امام بزرگوار در سامراء تحت نظر بودند و مؤذنین از طرف [[دولت عباسی]] [[انتخاب]] می‌شدند، [[علی]] القاعده باید گفت که احمد بن عامر طائی، از مأموران [[عباسیان]] بوده و [[شیعه]] نبوده و تنها از بیان این روایت، قصد داشته معصومیت [[امامان شیعه]] را زیر سؤال برد و همچنین با بد جلوه دادن و [[تخریب]] موقعیت [[حضرت]] امام علی {{ع}}، ایشان را شخصی بیکار تلقی نماید که در مسجد کوفه نشسته و به سؤالات یاوه و سراسر هجو پاسخ می‌دهد<ref>برای آشنایی بیشتر با محتوی این روایت و گفتار مترجم، به کتاب عیون أخبار الرضا {{ع}}، ج۱، باب ۲۴، ص۴۹۶ تا ص۵۱۵ مراجعه شود.</ref><ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص ۵۹.</ref>
+[[مامقانی]] به نقل از [[شیخ صدوق]] می‌‌نویسد که [[عبدالله بن احمد طائی]] در سال ۲۶۰ هـ از پدرش «ابوجعد» [[حدیث]] شنیده است.<ref>تنقیح المقال، ج۱، ص۶۳.</ref> از گفتار [[صدوق]] برداشت می‌‌شود که وی از اصحاب [[امام هادی]] و [[امام حسن عسکری]]{{ع}} بوده و تا آن [[زمان]]، بیش از صد سال [[عمر]] داشته است.<ref>مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۱، ص۳۳۲.</ref> اثر وی نوشته‌ای است که از [[امام رضا]]{{ع}} روایت کرده و با عناوین «نسخة الرضا»{{ع}}، «صحیفة الرضا»{{ع}}، «مسند الرضا»{{ع}} و «الرضویات» [[شهرت]] دارد<ref>الذریعه، ج۱۷، ص۲۶۲ و ج۲۴، ص۱۴۹.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۱۴۲-۱۴۳.</ref>
 == منابع ==
 {{منابع}}
-# [[پرونده:13681348.jpg|22px]] [[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|'''رضانامه''']]
+# [[پرونده: IM009687.jpg|22px]] جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']]
 {{پایان منابع}}