پیشینه مسئله خمس چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '↵::::::' به ' ') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات پرسش | {{جعبه اطلاعات پرسش | ||
| موضوع اصلی = [[علمای ابرار (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ علمای ابرار]] | | موضوع اصلی = [[علمای ابرار (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ علمای ابرار]] | ||
| تصویر = 110062.jpg | | تصویر = 110062.jpg | ||
| نمایه وابسته = [[کلیاتی از علمای ابرار (نمایه)|کلیاتی از علمای ابرار]] | | نمایه وابسته = [[کلیاتی از علمای ابرار (نمایه)|کلیاتی از علمای ابرار]] | ||
| مدخل اصلی = [[خمس]] | | مدخل اصلی = [[خمس]] | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۶: | ||
'''پژوهشگران مجمع عالی حکمت اسلامی'''، در کتاب ''«[[نقد و بررسی تطور تاریخی تشیع (کتاب)|نقد و بررسی تطور تاریخی تشیع]]»'' در این‌باره گفته‌اند: | '''پژوهشگران مجمع عالی حکمت اسلامی'''، در کتاب ''«[[نقد و بررسی تطور تاریخی تشیع (کتاب)|نقد و بررسی تطور تاریخی تشیع]]»'' در این‌باره گفته‌اند: | ||
«دیگر از نمونه‌های [[تکامل]] [[تشیع]] را گرفتن [[خمس]] معرفی می‌کنند. برخی می‌گویند: [[خمس]]، به عنوان [[فریضه]] [[مالی]]، ظاهراً از سال ۲۲۰، اواخر دوران [[امامت امام جواد]]{{ع}}، یعنی پنج سال پیش از [[شهادت]] ایشان، مطرح شد. لکن روشن نیست که نویسنده در [[تعیین]] دقیق این [[تاریخ]] به کدام منبع استناد کرده است. در صورتی که خمس دادنِ [[شیعیان]] و دریافت کردنِ [[ائمه]]{{عم}}، در [[روایات]] دوران [[امام صادق]]{{ع}} به بعد سوابق متعددی دارد؛ تا آنجا که حتی در [[اخبار]] [[خلفای عباسی]] در دوران [[امام کاظم]]{{ع}} در گزارش‌های جاسوسی‌ای که به [[خلفا]] می‌دهند، و حتی در [[کتابی]] مثل [[مروج الذهب مسعودی (کتاب)|مروج الذهب مسعودی]] این مطلب انعکاس دارد که {{عربی|یحمل الیه الخمس وتحمل الیه الاخماس}}. درباره [[علی بن یقطین]] نیز آمده است: {{عربی|یحمل اخماسه الی الامام}}، و نمونه‌هایی از این دست بسیارند»<ref>[[پژوهشگران مجمع عالی حکمت اسلامی]]، [[نقد و بررسی تطور تاریخی تشیع (کتاب)|نقد و بررسی تطور تاریخی تشیع]]، ص ۷۳.</ref>. | «دیگر از نمونه‌های [[تکامل]] [[تشیع]] را گرفتن [[خمس]] معرفی می‌کنند. برخی می‌گویند: [[خمس]]، به عنوان [[فریضه]] [[مالی]]، ظاهراً از سال ۲۲۰، اواخر دوران [[امامت امام جواد]] {{ع}}، یعنی پنج سال پیش از [[شهادت]] ایشان، مطرح شد. لکن روشن نیست که نویسنده در [[تعیین]] دقیق این [[تاریخ]] به کدام منبع استناد کرده است. در صورتی که خمس دادنِ [[شیعیان]] و دریافت کردنِ [[ائمه]] {{عم}}، در [[روایات]] دوران [[امام صادق]] {{ع}} به بعد سوابق متعددی دارد؛ تا آنجا که حتی در [[اخبار]] [[خلفای عباسی]] در دوران [[امام کاظم]] {{ع}} در گزارش‌های جاسوسی‌ای که به [[خلفا]] می‌دهند، و حتی در [[کتابی]] مثل [[مروج الذهب مسعودی (کتاب)|مروج الذهب مسعودی]] این مطلب انعکاس دارد که {{عربی|یحمل الیه الخمس وتحمل الیه الاخماس}}. درباره [[علی بن یقطین]] نیز آمده است: {{عربی|یحمل اخماسه الی الامام}}، و نمونه‌هایی از این دست بسیارند»<ref>[[پژوهشگران مجمع عالی حکمت اسلامی]]، [[نقد و بررسی تطور تاریخی تشیع (کتاب)|نقد و بررسی تطور تاریخی تشیع]]، ص ۷۳.</ref>. | ||
== [[:رده:آثار علمای ابرار|منبع‌شناسی جامع علمای ابرار]] == | == [[:رده:آثار علمای ابرار|منبع‌شناسی جامع علمای ابرار]] == | ||
نسخهٔ ۲۴ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۴:۵۵
| پیشینه مسئله خمس چیست؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ علمای ابرار |
| مدخل اصلی | خمس |
| تعداد پاسخ | ۱ پاسخ |
پیشینه مسئله خمس چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث علمای ابرار است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی علمای ابرار مراجعه شود.
عبارت‌های دیگری از این پرسش
- آیا پیشینه مسئله خمس به دوران امامت امام جواد برمی‌گردد؟
پاسخ نخست
پژوهشگران مجمع عالی حکمت اسلامی، در کتاب «نقد و بررسی تطور تاریخی تشیع» در این‌باره گفته‌اند:
«دیگر از نمونه‌های تکامل تشیع را گرفتن خمس معرفی می‌کنند. برخی می‌گویند: خمس، به عنوان فریضه مالی، ظاهراً از سال ۲۲۰، اواخر دوران امامت امام جواد (ع)، یعنی پنج سال پیش از شهادت ایشان، مطرح شد. لکن روشن نیست که نویسنده در تعیین دقیق این تاریخ به کدام منبع استناد کرده است. در صورتی که خمس دادنِ شیعیان و دریافت کردنِ ائمه (ع)، در روایات دوران امام صادق (ع) به بعد سوابق متعددی دارد؛ تا آنجا که حتی در اخبار خلفای عباسی در دوران امام کاظم (ع) در گزارش‌های جاسوسی‌ای که به خلفا می‌دهند، و حتی در کتابی مثل مروج الذهب مسعودی این مطلب انعکاس دارد که یحمل الیه الخمس وتحمل الیه الاخماس. درباره علی بن یقطین نیز آمده است: یحمل اخماسه الی الامام، و نمونه‌هایی از این دست بسیارند»[۱].