جمع: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
{{متن قرآن|فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا}}<ref>«و با آن (تاختن)، در میان جمعی (از دشمنان) درآمدند،» سوره عادیات، آیه ۵.</ref>. | جمع، متضاد [[تفرقه]] و اسمی است برای [[مزدلفه]]<ref>بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۳۹۲.</ref>. برخی نیز، «جمع» را همان اماکن مزدلفه، [[قزح]] و مشعر دانسته<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۱۶۳؛ بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۳۹۲.</ref>، در علت نامگذاری این مکان گفته‌اند که این مکان را از آن رو «جمع» خوانده‌اند که [[نماز]] [[مغرب]] و عشاء در آن جمع شده است (با هم خوانده می‌‌شود)<ref>بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۳۹۲.</ref>. «جمع» را همچنین قلعه ای در [[وادی]] [[موسی]]{{ع}} در جبال [[شراة]] نزدیک الشویک گفته‌اند<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۱۶۳.</ref>.<ref>[[عاتق بن غيث بلادی|بلادی، عاتق بن غيث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة]] ص ۸۵.</ref> | ||
«[[علی بن ابی طالب]]{{ع}} و [[عبدالله بن عباس]] و [[قتاده]] و ابو عالیه گفته‌اند: | |||
در [[قرآن کریم]] آمده است: {{متن قرآن|فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا}}<ref>«و با آن (تاختن)، در میان جمعی (از دشمنان) درآمدند،» سوره عادیات، آیه ۵.</ref>. «[[علی بن ابی طالب]]{{ع}} و [[عبدالله بن عباس]] و [[قتاده]] و ابو عالیه گفته‌اند: [[آدم]] در [[هند]] بر کوهی به نام نود فرود آورده شد که از زمین‌های سرندیب بود. [[حواء]] در [[جده]] فرود آورده شد... آدم همچنان راه پیمود تا به «جمع» رسید و در این هنگام بود که حواء به او نزدیک شد و از این رو آنجا [[مزدلفه]] (گرد آمدن گاه) خوانده شد. آن دو در «[[عرفات]]» یکدیگر را شناختند و از این رو بود که آنجا «عرفات» ([[شناخت]] گاه) خوانده شد و در «جمع» با همدگر گرد آمدند و از آن رو آنجا «جمع» (گرد آمدن گاه) خوانده شد»<ref>تاریخ کامل، عزالدین علی بن الاثیر، برگردان سید محمدحسین روحانی، ج۱، ص۴۰.</ref>. | |||
[[سیوطی]] در [[الاتقان]] آورده است: جمع: و آن مزدلفه است<ref>الاتقان، سیوطی، ص۴۵۲.</ref>. مزدلفه یعنی جای نزدیک به درگاه [[خدا]]<ref>تاریخ کامل، ص۱۱۸.</ref>. [[محمد بن کعب]] گوید: مقصود از جمع [[منی]] است<ref>ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۲۷، ص۲۳۹.</ref>. | [[سیوطی]] در [[الاتقان]] آورده است: جمع: و آن مزدلفه است<ref>الاتقان، سیوطی، ص۴۵۲.</ref>. مزدلفه یعنی جای نزدیک به درگاه [[خدا]]<ref>تاریخ کامل، ص۱۱۸.</ref>. [[محمد بن کعب]] گوید: مقصود از جمع [[منی]] است<ref>ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۲۷، ص۲۳۹.</ref>. | ||
[[حجاج]] در راه بازگشت از عرفات به سوی [[مکه]]، از وادی مأزمین می‌گذرند که میان دو [[کوه]] است. «مأزم» به معنای راه تنگ و به عبارت دیگر، تنگه است، این اشاره به دو راه رفت و برگشت تنگ این ناحیه دارد. [[حاجی]] با عبور از این وادی، به مزدلفه یا [[سرزمین]] [[مشعرالحرام]] می‌رسد. | [[حجاج]] در راه بازگشت از عرفات به سوی [[مکه]]، از وادی مأزمین می‌گذرند که میان دو [[کوه]] است. «مأزم» به معنای راه تنگ و به عبارت دیگر، تنگه است، این اشاره به دو راه رفت و برگشت تنگ این ناحیه دارد. [[حاجی]] با عبور از این وادی، به مزدلفه یا [[سرزمین]] [[مشعرالحرام]] می‌رسد. | ||
نامگذاری این نقطه به مزدلفه، یعنی محل ازدحام [[مردم]]، به دلیل [[اجتماع]] تمامی حجاج در شب دهم [[ذی حجه]] در آنجاست<ref>رسول جعفریان، آثار اسلامی مکه و مدینه، ص۱۳۳.</ref>. «حجاج باید بعد از غروب [[شرعی]] [[روز عرفه]]؛ یعنی پس از پایان وقوف اختیاری در عرفات، به این سمت حرکت کنند تا از آن هنگام تا [[طلوع]] [[آفتاب]] [[روز دهم ذی حجه]] ـ همان [[روز]] ـ [[اعمال]] مخصوص این مکان را انجام دهند. وقوف در این مدت از ارکان [[حج]] است<ref>اصغر قائدان، تاریخ و آثار اسلامی مکه مکرمه و مدینه منوره، ص۱۵۱.</ref>.<ref>[[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|اماکن جغرافیایی در قرآن]]، ص ۴۱۸.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۲۸ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۳۴
مقدمه
جمع، متضاد تفرقه و اسمی است برای مزدلفه[۱]. برخی نیز، «جمع» را همان اماکن مزدلفه، قزح و مشعر دانسته[۲]، در علت نامگذاری این مکان گفته‌اند که این مکان را از آن رو «جمع» خوانده‌اند که نماز مغرب و عشاء در آن جمع شده است (با هم خوانده می‌‌شود)[۳]. «جمع» را همچنین قلعه ای در وادی موسی(ع) در جبال شراة نزدیک الشویک گفته‌اند[۴].[۵]
در قرآن کریم آمده است: ﴿فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا﴾[۶]. «علی بن ابی طالب(ع) و عبدالله بن عباس و قتاده و ابو عالیه گفته‌اند: آدم در هند بر کوهی به نام نود فرود آورده شد که از زمین‌های سرندیب بود. حواء در جده فرود آورده شد... آدم همچنان راه پیمود تا به «جمع» رسید و در این هنگام بود که حواء به او نزدیک شد و از این رو آنجا مزدلفه (گرد آمدن گاه) خوانده شد. آن دو در «عرفات» یکدیگر را شناختند و از این رو بود که آنجا «عرفات» (شناخت گاه) خوانده شد و در «جمع» با همدگر گرد آمدند و از آن رو آنجا «جمع» (گرد آمدن گاه) خوانده شد»[۷].
سیوطی در الاتقان آورده است: جمع: و آن مزدلفه است[۸]. مزدلفه یعنی جای نزدیک به درگاه خدا[۹]. محمد بن کعب گوید: مقصود از جمع منی است[۱۰].
حجاج در راه بازگشت از عرفات به سوی مکه، از وادی مأزمین می‌گذرند که میان دو کوه است. «مأزم» به معنای راه تنگ و به عبارت دیگر، تنگه است، این اشاره به دو راه رفت و برگشت تنگ این ناحیه دارد. حاجی با عبور از این وادی، به مزدلفه یا سرزمین مشعرالحرام می‌رسد.
نامگذاری این نقطه به مزدلفه، یعنی محل ازدحام مردم، به دلیل اجتماع تمامی حجاج در شب دهم ذی حجه در آنجاست[۱۱]. «حجاج باید بعد از غروب شرعی روز عرفه؛ یعنی پس از پایان وقوف اختیاری در عرفات، به این سمت حرکت کنند تا از آن هنگام تا طلوع آفتاب روز دهم ذی حجه ـ همان روز ـ اعمال مخصوص این مکان را انجام دهند. وقوف در این مدت از ارکان حج است[۱۲].[۱۳]
منابع
پانویس
- ↑ بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۳۹۲.
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۱۶۳؛ بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۳۹۲.
- ↑ بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۳۹۲.
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۱۶۳.
- ↑ بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص ۸۵.
- ↑ «و با آن (تاختن)، در میان جمعی (از دشمنان) درآمدند،» سوره عادیات، آیه ۵.
- ↑ تاریخ کامل، عزالدین علی بن الاثیر، برگردان سید محمدحسین روحانی، ج۱، ص۴۰.
- ↑ الاتقان، سیوطی، ص۴۵۲.
- ↑ تاریخ کامل، ص۱۱۸.
- ↑ ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۲۷، ص۲۳۹.
- ↑ رسول جعفریان، آثار اسلامی مکه و مدینه، ص۱۳۳.
- ↑ اصغر قائدان، تاریخ و آثار اسلامی مکه مکرمه و مدینه منوره، ص۱۵۱.
- ↑ فرزانه، محرم، اماکن جغرافیایی در قرآن، ص ۴۱۸.