بکر بن صالح رازی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - 'امامی مذهب' به 'امامی مذهب')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = راویان امام رضا| عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[بکر بن صالح رازی در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = راویان امام رضا| عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[بکر بن صالح رازی در معارف و سیره رضوی]] - [[بکر بن صالح رازی در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}
 
== آشنایی اجمالی ==
== آشنایی اجمالی ==
[[بکر بن صالح رازی ضبی]] از [[موالی]] [[بنی ضبه]] و [[صحابی امام رضا]]{{ع}} بود <ref>رجال الطوسی، ص۳۷۰.</ref> و از [[امام کاظم]]، امام رضا و [[امام جواد]]{{ع}}، [[ابن ابی عمیر]] و [[سلیمان بن جعفر جعفری]] [[حدیث]] شنید و کسانی چون [[سهل بن زیاد آدمی]]، [[حسین بن سعید اهوازی]] و [[احمد بن محمد بن عیسی اشعری قمی]] از او [[روایت]] نقل کرده‌اند.<ref>جامع الرواة، ج۱، ص۱۲۷.</ref>
[[بکر بن صالح رازی ضبی]] از [[موالی]] [[بنی ضبه]] و [[صحابی امام رضا]]{{ع}} بود <ref>رجال الطوسی، ص۳۷۰.</ref> و از [[امام کاظم]]، امام رضا و [[امام جواد]]{{ع}}، [[ابن ابی عمیر]] و [[سلیمان بن جعفر جعفری]] [[حدیث]] شنید و کسانی چون [[سهل بن زیاد آدمی]]، [[حسین بن سعید اهوازی]] و [[احمد بن محمد بن عیسی اشعری قمی]] از او [[روایت]] نقل کرده‌اند.<ref>جامع الرواة، ج۱، ص۱۲۷.</ref>

نسخهٔ ‏۱۴ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۲۹

آشنایی اجمالی

بکر بن صالح رازی ضبی از موالی بنی ضبه و صحابی امام رضا(ع) بود [۱] و از امام کاظم، امام رضا و امام جواد(ع)، ابن ابی عمیر و سلیمان بن جعفر جعفری حدیث شنید و کسانی چون سهل بن زیاد آدمی، حسین بن سعید اهوازی و احمد بن محمد بن عیسی اشعری قمی از او روایت نقل کرده‌اند.[۲]

نجاشی او را امامی مذهب و در عین حال از راویان ضعیف به شمار آورده است.[۳] نام او در سلسله سند ۸۹ روایت ذکر شده است.[۴] آثار او عبارت‌اند از: «النوادر»،[۵] «درجات الایمان»، «وجوه الکفر»، «الاستغفار» و «الجهاد»[۶].[۷]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رجال الطوسی، ص۳۷۰.
  2. جامع الرواة، ج۱، ص۱۲۷.
  3. رجال النجاشی، ج۱، ص۲۷۰.
  4. معجم رجال الحدیث، ص۳۴۶.
  5. رجال النجاشی، ج۱، ص۲۷۰.
  6. معالم العلماء، ص۲۸.
  7. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص۲۰۶.