←اتحاد عناوین سه گانه
جز (جایگزینی متن - ' لیکن ' به ' لکن ') |
|||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
#[[اتحاد]] در طبقه؛ زیرا [[منصور بن العباس]] هم از اسماعیل بن سهل روایت کرده<ref>{{متن حدیث|سَهْلُ بْنُ زِيَادٍ عَنْ مَنْصُورِ بْنِ الْعَبَّاسِ عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ سَهْلٍ قَالَ: كَتَبْتُ إِلَى أَبِي جَعْفَرٍ{{ع}} إِنِّي قَدْ لَزِمَنِي دَيْنٌ فَادِحٌ فَكَتَبَ أَكْثِرْ مِنَ الِاسْتِغْفَارِ وَ رَطِّبْ لِسَانَكَ بِقِرَاءَةِ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ}}؛ ([[الکافی]]، ج۵، ص۳۱۷، ح۵۱). | #[[اتحاد]] در طبقه؛ زیرا [[منصور بن العباس]] هم از اسماعیل بن سهل روایت کرده<ref>{{متن حدیث|سَهْلُ بْنُ زِيَادٍ عَنْ مَنْصُورِ بْنِ الْعَبَّاسِ عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ سَهْلٍ قَالَ: كَتَبْتُ إِلَى أَبِي جَعْفَرٍ{{ع}} إِنِّي قَدْ لَزِمَنِي دَيْنٌ فَادِحٌ فَكَتَبَ أَكْثِرْ مِنَ الِاسْتِغْفَارِ وَ رَطِّبْ لِسَانَكَ بِقِرَاءَةِ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ}}؛ ([[الکافی]]، ج۵، ص۳۱۷، ح۵۱). | ||
{{متن حدیث|حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ مَسْعُودٍ، قَالَ حَدَّثَنَا جَعْفَرُ بْنُ أَحْمَدَ عَنْ حَمْدَانَ بْنِ سُلَيْمَانَ، عَنْ مَنْصُورِ بْنِ الْعَبَّاسِ الْبَغْدَادِيِّ، قَالَ حَدَّثَنَا إِسْمَاعِيلُ بْنُ سَهْلٍ، قَالَ حَدَّثَنِي بَعْضُ أَصْحَابِنَا وَ سَأَلَنِي أَنْ أَكْتُمَ اسْمَهُ، قَالَ:، كُنْتُ عِنْدَ الرِّضَا{{ع}} فَدَخَلَ عَلَيْهِ عَلِيُّ بْنُ أَبِي حَمْزَةَ وَ ابْنُ السَّرَّاجِ وَ ابْنُ الْمُكَارِي، فَقَالَ لَهُ ابْنُ أَبِي حَمْزَةَ مَا فَعَلَ أَبُوكَ قَالَ: مَضَى، قَالَ مَضَى مَوْتاً قَالَ نَعَمْ، قَالَ، فَقَالَ إِلَى مَنْ عَهْدُهُ قَالَ إِلَيَّ، قَالَ فَأَنْتَ إِمَامٌ مُفْتَرَضٌ طَاعَتُهُ مِنَ اللَّهِ قَالَ نَعَمْ}}؛ ([[رجال الکشی]] ([[اختیار]] معرفة الرجال)، ج۲، ص۷۶۳).</ref>؛ هم از اسماعیل بن سهل الکاتب<ref>{{متن حدیث|عَنْهُ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَنْ مَنْصُورِ بْنِ عَبَّاسٍ عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ سَهْلٍ الْكَاتِبِ عَنْ أَبِي طَالِبٍ الْغَنَوِيِّ عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي حَمْزَةَ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} قَالَ: حَرَّمَ اللَّهُ النِّسَاءَ عَلَى عَلِيٍّ{{ع}} مَا دَامَتْ فَاطِمَةُ{{س}} حَيَّةً قَالَ قُلْتُ كَيْفَ قَالَ لِأَنَّهَا طَاهِرَةٌ لَا تَحِيضُ}}؛ (تهذیب الاحکام، ج۷، ص۴۷۵، ح۱۹۰۸).</ref>. | {{متن حدیث|حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ مَسْعُودٍ، قَالَ حَدَّثَنَا جَعْفَرُ بْنُ أَحْمَدَ عَنْ حَمْدَانَ بْنِ سُلَيْمَانَ، عَنْ مَنْصُورِ بْنِ الْعَبَّاسِ الْبَغْدَادِيِّ، قَالَ حَدَّثَنَا إِسْمَاعِيلُ بْنُ سَهْلٍ، قَالَ حَدَّثَنِي بَعْضُ أَصْحَابِنَا وَ سَأَلَنِي أَنْ أَكْتُمَ اسْمَهُ، قَالَ:، كُنْتُ عِنْدَ الرِّضَا{{ع}} فَدَخَلَ عَلَيْهِ عَلِيُّ بْنُ أَبِي حَمْزَةَ وَ ابْنُ السَّرَّاجِ وَ ابْنُ الْمُكَارِي، فَقَالَ لَهُ ابْنُ أَبِي حَمْزَةَ مَا فَعَلَ أَبُوكَ قَالَ: مَضَى، قَالَ مَضَى مَوْتاً قَالَ نَعَمْ، قَالَ، فَقَالَ إِلَى مَنْ عَهْدُهُ قَالَ إِلَيَّ، قَالَ فَأَنْتَ إِمَامٌ مُفْتَرَضٌ طَاعَتُهُ مِنَ اللَّهِ قَالَ نَعَمْ}}؛ ([[رجال الکشی]] ([[اختیار]] معرفة الرجال)، ج۲، ص۷۶۳).</ref>؛ هم از اسماعیل بن سهل الکاتب<ref>{{متن حدیث|عَنْهُ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَنْ مَنْصُورِ بْنِ عَبَّاسٍ عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ سَهْلٍ الْكَاتِبِ عَنْ أَبِي طَالِبٍ الْغَنَوِيِّ عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي حَمْزَةَ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} قَالَ: حَرَّمَ اللَّهُ النِّسَاءَ عَلَى عَلِيٍّ{{ع}} مَا دَامَتْ فَاطِمَةُ{{س}} حَيَّةً قَالَ قُلْتُ كَيْفَ قَالَ لِأَنَّهَا طَاهِرَةٌ لَا تَحِيضُ}}؛ (تهذیب الاحکام، ج۷، ص۴۷۵، ح۱۹۰۸).</ref>. | ||
#[[نجاشی]] و [[شیخ طوسی]] از | #[[نجاشی]] و [[شیخ طوسی]] از اسماعیل بن سهل یاد کرده و او را صاحب کتاب دانسته و [[محمد بن خالد البرقی]] را [[راوی]] کتابش معرفی کرده‌اند؛ با این تفاوت که شیخ طوسی با عنوان اسماعیل بن سهل و نجاشی با عنوان [[اسماعیل بن سهل الدهقان]]<ref>{{عربی|الدهقان بالکسر و الضم القوی علی التصرف مع حدة و التاجر و زعیم فلاحی العجم و رئیس الاقلیم معرب، و الجمع دهاقنة و دهاقین، و الاسم الدهقنة و هی بهاء و قد تدهقن}}؛ (القاموس [[المحیط]]، ج۴، ص۲۲۴) | ||
ابن الأثیر: {{عربی|و فی حدیث حذیفة أنه استسقی ماء فأتاه دهقان بماء فی إناء فضة الدهقان بکسر الدال و ضمها رئیس القریة و مقدم التناء و أصحاب الزراعة، و هو معرب، و نونه أصلیة، لقولهم تدهقن الرجل و له دهقنة بموضع کذا، و قیل: النون زائدة، و هو من الدهق الامتلاء، و منه حدیث علی{{ع}} أهداها إلی [[دهقان]] و قد تکرر فی الحدیث}}. (النهایه ([[ابن اثیر]])، ج۲، ص۱۴۵)</ref> از راوی یاد کرده‌اند، چنان که گذشت.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۴ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۴، ص 147-148.</ref> | ابن الأثیر: {{عربی|و فی حدیث حذیفة أنه استسقی ماء فأتاه دهقان بماء فی إناء فضة الدهقان بکسر الدال و ضمها رئیس القریة و مقدم التناء و أصحاب الزراعة، و هو معرب، و نونه أصلیة، لقولهم تدهقن الرجل و له دهقنة بموضع کذا، و قیل: النون زائدة، و هو من الدهق الامتلاء، و منه حدیث علی{{ع}} أهداها إلی [[دهقان]] و قد تکرر فی الحدیث}}. (النهایه ([[ابن اثیر]])، ج۲، ص۱۴۵)</ref> از راوی یاد کرده‌اند، چنان که گذشت.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۴ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۴، ص 147-148.</ref> | ||