ندای شیطانی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مهدویت}} در کنار روایات مربوط به ندای آسمانی که از نشانه‌های حتمی ظهور بوده و توسط جبرئیل برای معرفی حضرت مهدی {{ع}} سرداده می‌‌شود، سخن از ندایی است که هم زمان توسط شیطان و از سمت زمین بلند می‌‌شود برای ایجاد تردید در دل‌های [...» ایجاد کرد) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
در کنار [[روایات]] مربوط به [[ندای آسمانی]] که از [[نشانه‌های حتمی ظهور]] بوده و توسط [[جبرئیل]] برای معرفی [[حضرت مهدی]] {{ع}} سرداده می‌‌شود، سخن از ندایی است که هم زمان توسط [[شیطان]] و از سمت [[زمین]] بلند می‌‌شود برای ایجاد تردید در دل‌های [[مردم]]، تا آنان را از [[یاری]] | | موضوع مرتبط = نشانه‌های ظهور | ||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = امام مهدی (پرسش) | |||
}} | |||
در کنار [[روایات]] مربوط به [[ندای آسمانی]] که از [[نشانه‌های حتمی ظهور]] بوده و توسط [[جبرئیل]] برای معرفی [[حضرت مهدی]] {{ع}} سرداده می‌‌شود، سخن از ندایی است که هم زمان توسط [[شیطان]] و از سمت [[زمین]] بلند می‌‌شود برای ایجاد تردید در دل‌های [[مردم]]، تا آنان را از [[یاری]] حضرت بازدارد. این ندا از [[نشانه‌های ظهور]] نیست و سربلندی و [[نجات]] در هنگام وقوع [[ندای آسمانی]] و ندای شیطانی به چگونگی حرکت [[اعتقادی]] و [[زندگی]] [[آدمی]] بستگی دارد. | |||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
در کنار [[روایات]] مربوط به [[ندای آسمانی]] در برخی سخنان از ندای زمینی که [[شیطان]] سر می‌دهد، سخن گفته شده است. از این [[روایات]] فقط به هم‌زمانی این پدیده، با [[ندای آسمانی]] می‌تون پی برد و ندای [[شیطانی]] نقش چندانی در [[قیام]] [[امام زمان]] {{ع}} ندارد و از [[نشانه‌های ظهور]] نیست<ref>ر. ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ج۳، ص ۱۲۴؛ [[علی رضا رمضانیان|رمضانیان، علی رضا]]، [[شرایط و علائم حتمی ظهور (کتاب)|شرایط و علائم حتمی ظهور]]، ص ۴۳ ـ ۴۵</ref>. | |||
مهم‌ترین [[هدف]] [[شیطان]] از برپایی این صدا، ایجاد [[تردید]] در [[انسان‌ها]] در [[پیروی]] از [[حجت خداوند]] است. شاید یکی از عوامل [[مخالفت]] با [[امام مهدی]] {{ع}} همین ندای [[شیطانی]] است که عده‌ای را به [[تردید]] میاندازد و آنها با [[امام عصر]] {{ع}} [[مخالفت]] می‌کنند. البته [[حق]] معلوم است زیرا: ندای [[جبرئیل]] در [[آسمان]] می‌پیچد و ندای [[ابلیس]] از [[زمین]] بر می‌خیزد. ندای [[حق]] دلنشین و مطابق [[روایات]] [[معصومین]] {{عم}} است و ندای [[ابلیس]] بر خلاف آنهاست. در واقع [[سربلندی]] و [[نجات]] در هنگام وقوع [[ندای آسمانی]] و ندای [[شیطانی]] به چگونگی حرکت [[اعتقادی]] و [[زندگی]] [[آدمی]] بستگی دارد<ref>ر.ک: [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ج۳، ص ۱۲۴؛ [[علی رضا رمضانیان|رمضانیان، علی رضا]]، [[شرایط و علائم حتمی ظهور (کتاب)|شرایط و علائم حتمی ظهور]]، ص ۴۳ ـ ۴۵؛ [[علی اکبر مهدی‌پور|مهدی‌پور، علی اکبر]]، [[در آستانه ظهور (کتاب)|در آستانه ظهور]].</ref> | |||
# [[امام باقر]] {{ع}} می‌فرماید: | |||
# [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: | در مورد ندای [[شیطانی]] چندین [[روایت]] وجود دارد مانند: | ||
# [[زرارة بن اعین]] از [[امام صادق]] {{ع}} [[روایت]] می‌کند [[حضرت]] فرمودند: | # [[امام باقر]] {{ع}} می‌فرماید: «در پایان روز [[ابلیس]] [[ملعون]] بانگ بر می‌آورد که: «آگاه باشید که فلانی مظلوم کشته شد، تا مردم را به شک انداخته، وارد فتنه سازد»<ref>{{متن حدیث|أَلَا إِنَّ فُلَاناً قُتِلَ مَظْلُوماً لِيُشَكِّكَ النَّاسَ وَ يَفْتِنَهُم}}، نعمانی، محمد بن ابراهیم، نعمانی، الغیبه، ص ۲۵۴، ب ۱۴، ح ۱۳.</ref>. | ||
# [[زراره]] بن اعین می‌گوید: | # [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: «سپس [[ابلیس]] در پایان روز از [[زمین]] بانگ بر آورد: «آگاه باشید که حق با عثمان و پیروان اوست.» در اینجا منظور از [[عثمان]]، عُثمان بن عَنْبَسه یعنی [[سفیانی]] است»<ref>{{متن حدیث|ثُمَّ يُنَادِي إِبْلِيسُ فِي آخِرِ النَّهَارِ مِنَ الْأَرْضِ أَلَا إِنَّ الْحَقَّ فِي عُثْمَانَ وَ شِيعَتِهِ}}، طوسی، محمد بن حسن، الغیبه، ص ۴۳۵، ح ۴۲۵.</ref>.<ref>ر.ک: [[علی اکبر مهدی‌پور|مهدی‌پور، علی اکبر]]، [[در آستانه ظهور (کتاب)|در آستانه ظهور]].</ref> | ||
# [[زرارة بن اعین]] از [[امام صادق]] {{ع}} [[روایت]] می‌کند [[حضرت]] فرمودند: گفتم: پس چه کسی با او مخالفت می‌کند، در حالی او را به نام می‌خوانند؟ فرمود: ابلیس آنان را رها نمی‌کند و در اخر شب ندا می‌کند و مردم را به شک میاندازد<ref>{{متن حدیث|فَمَنْ يُخَالِفُ الْقَائِمَ وَ قَدْ نُودِيَ بِاسْمِهِ قَالَ لَا يَدَعُهُمْ إِبْلِيسُ حَتَّى يُنَادِيَ فِي آخِرِ اللَّيْلِ وَ يُشَكِّكَ النَّاسَ}}، ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۶۵۱، مجلسی محمد باقر، بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۰۵.</ref>. | |||
# [[زراره]] بن اعین می‌گوید: به [[امام صادق]] {{ع}} عرض کردم: "در شگفتم، [[خداوند]] حال شما را به [[سلامت]] دارد و من در عجبم از [[قائم]] که چگونه با او [[جنگ]] می‌کنند با وجود آنچه از شگفتی‌ها که می‌بینند: از فرو بردن [[زمین]] صحرا [[سپاهیان]] را، و آن صدا که از [[آسمان]] است؟" [[امام]] فرمود: «همانا [[شیطان]] آنان را رها نمی‌کند تا جایی که ندا می‌کند؛ همچنان که برای [[رسول خدا]] در روز [[عقبه]] ندا کرد»<ref>{{متن حدیث|عَنْ زُرَارَةَ بْنِ أَعْيَنَ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ {{ع}} عَجِبْتُ أَصْلَحَكَ اللَّهُ وَ إِنِّي لَأَعْجَبُ مِنَ الْقَائِمِ كَيْفَ يُقَاتَلُ مَعَ مَا يَرَوْنَ مِنَ الْعَجَائِبِ مِنْ خَسْفِ الْبَيْدَاءِ بِالْجَيْشِ وَ مِنَ النِّدَاءِ الَّذِي يَكُونُ مِنَ السَّمَاءِ فَقَالَ إِنَّ الشَّيْطَانَ لَا يَدَعُهُمْ حَتَّى يُنَادِيَ كَمَا نَادَى بِرَسُولِ اللَّهِ ص يَوْمَ الْعَقَبَة}}، محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص ۲۶۵، ح ۲۹.</ref>. | |||
برخی سعی کرده‌اند ندای [[شیطانی]] را با فن‌آوری‌های نوین و پیشرفتۀ دانش‌های روز مطابقت دهند ولی، فراوانی [[روایات]] خلاف این نظریه را اثبات می‌کند<ref>ر.ک: [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ج۳، ص ۱۲۴؛ [[علی رضا رمضانیان|رمضانیان، علی رضا]]، [[شرایط و علائم حتمی ظهور (کتاب)|شرایط و علائم حتمی ظهور]]، ص ۴۳ ـ ۴۵.</ref>. | |||
== پرسش‌های وابسته == | == پرسش‌های وابسته == | ||
* [[آیا ندای شیطانی از نشانه‌های ظهور است؟ (پرسش)]] | * [[آیا ندای شیطانی از نشانه‌های ظهور است؟ (پرسش)]] | ||
نسخهٔ ۲ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۳۲
در کنار روایات مربوط به ندای آسمانی که از نشانه‌های حتمی ظهور بوده و توسط جبرئیل برای معرفی حضرت مهدی (ع) سرداده می‌‌شود، سخن از ندایی است که هم زمان توسط شیطان و از سمت زمین بلند می‌‌شود برای ایجاد تردید در دل‌های مردم، تا آنان را از یاری حضرت بازدارد. این ندا از نشانه‌های ظهور نیست و سربلندی و نجات در هنگام وقوع ندای آسمانی و ندای شیطانی به چگونگی حرکت اعتقادی و زندگی آدمی بستگی دارد.
مقدمه
در کنار روایات مربوط به ندای آسمانی در برخی سخنان از ندای زمینی که شیطان سر می‌دهد، سخن گفته شده است. از این روایات فقط به هم‌زمانی این پدیده، با ندای آسمانی می‌تون پی برد و ندای شیطانی نقش چندانی در قیام امام زمان (ع) ندارد و از نشانه‌های ظهور نیست[۱].
مهم‌ترین هدف شیطان از برپایی این صدا، ایجاد تردید در انسان‌ها در پیروی از حجت خداوند است. شاید یکی از عوامل مخالفت با امام مهدی (ع) همین ندای شیطانی است که عده‌ای را به تردید میاندازد و آنها با امام عصر (ع) مخالفت می‌کنند. البته حق معلوم است زیرا: ندای جبرئیل در آسمان می‌پیچد و ندای ابلیس از زمین بر می‌خیزد. ندای حق دلنشین و مطابق روایات معصومین (ع) است و ندای ابلیس بر خلاف آنهاست. در واقع سربلندی و نجات در هنگام وقوع ندای آسمانی و ندای شیطانی به چگونگی حرکت اعتقادی و زندگی آدمی بستگی دارد[۲]
در مورد ندای شیطانی چندین روایت وجود دارد مانند:
- امام باقر (ع) می‌فرماید: «در پایان روز ابلیس ملعون بانگ بر می‌آورد که: «آگاه باشید که فلانی مظلوم کشته شد، تا مردم را به شک انداخته، وارد فتنه سازد»[۳].
- امام صادق (ع) فرمود: «سپس ابلیس در پایان روز از زمین بانگ بر آورد: «آگاه باشید که حق با عثمان و پیروان اوست.» در اینجا منظور از عثمان، عُثمان بن عَنْبَسه یعنی سفیانی است»[۴].[۵]
- زرارة بن اعین از امام صادق (ع) روایت می‌کند حضرت فرمودند: گفتم: پس چه کسی با او مخالفت می‌کند، در حالی او را به نام می‌خوانند؟ فرمود: ابلیس آنان را رها نمی‌کند و در اخر شب ندا می‌کند و مردم را به شک میاندازد[۶].
- زراره بن اعین می‌گوید: به امام صادق (ع) عرض کردم: "در شگفتم، خداوند حال شما را به سلامت دارد و من در عجبم از قائم که چگونه با او جنگ می‌کنند با وجود آنچه از شگفتی‌ها که می‌بینند: از فرو بردن زمین صحرا سپاهیان را، و آن صدا که از آسمان است؟" امام فرمود: «همانا شیطان آنان را رها نمی‌کند تا جایی که ندا می‌کند؛ همچنان که برای رسول خدا در روز عقبه ندا کرد»[۷].
برخی سعی کرده‌اند ندای شیطانی را با فن‌آوری‌های نوین و پیشرفتۀ دانش‌های روز مطابقت دهند ولی، فراوانی روایات خلاف این نظریه را اثبات می‌کند[۸].
پرسش‌های وابسته
منابع
پانویس
- ↑ ر. ک. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۳، ص ۱۲۴؛ رمضانیان، علی رضا، شرایط و علائم حتمی ظهور، ص ۴۳ ـ ۴۵
- ↑ ر.ک: سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۳، ص ۱۲۴؛ رمضانیان، علی رضا، شرایط و علائم حتمی ظهور، ص ۴۳ ـ ۴۵؛ مهدی‌پور، علی اکبر، در آستانه ظهور.
- ↑ «أَلَا إِنَّ فُلَاناً قُتِلَ مَظْلُوماً لِيُشَكِّكَ النَّاسَ وَ يَفْتِنَهُم»، نعمانی، محمد بن ابراهیم، نعمانی، الغیبه، ص ۲۵۴، ب ۱۴، ح ۱۳.
- ↑ «ثُمَّ يُنَادِي إِبْلِيسُ فِي آخِرِ النَّهَارِ مِنَ الْأَرْضِ أَلَا إِنَّ الْحَقَّ فِي عُثْمَانَ وَ شِيعَتِهِ»، طوسی، محمد بن حسن، الغیبه، ص ۴۳۵، ح ۴۲۵.
- ↑ ر.ک: مهدی‌پور، علی اکبر، در آستانه ظهور.
- ↑ «فَمَنْ يُخَالِفُ الْقَائِمَ وَ قَدْ نُودِيَ بِاسْمِهِ قَالَ لَا يَدَعُهُمْ إِبْلِيسُ حَتَّى يُنَادِيَ فِي آخِرِ اللَّيْلِ وَ يُشَكِّكَ النَّاسَ»، ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۶۵۱، مجلسی محمد باقر، بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۰۵.
- ↑ «عَنْ زُرَارَةَ بْنِ أَعْيَنَ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) عَجِبْتُ أَصْلَحَكَ اللَّهُ وَ إِنِّي لَأَعْجَبُ مِنَ الْقَائِمِ كَيْفَ يُقَاتَلُ مَعَ مَا يَرَوْنَ مِنَ الْعَجَائِبِ مِنْ خَسْفِ الْبَيْدَاءِ بِالْجَيْشِ وَ مِنَ النِّدَاءِ الَّذِي يَكُونُ مِنَ السَّمَاءِ فَقَالَ إِنَّ الشَّيْطَانَ لَا يَدَعُهُمْ حَتَّى يُنَادِيَ كَمَا نَادَى بِرَسُولِ اللَّهِ ص يَوْمَ الْعَقَبَة»، محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص ۲۶۵، ح ۲۹.
- ↑ ر.ک: سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۳، ص ۱۲۴؛ رمضانیان، علی رضا، شرایط و علائم حتمی ظهور، ص ۴۳ ـ ۴۵.