لشکر در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط| موضوع مرتبط = لشکر| عنوان مدخل  = لشکر| مداخل مرتبط = [[لشکر در قرآن]] - [[لشکر در فقه سیاسی]] - [[لشکر در معارف دعا و زیارات]] - [[لشکر در معارف و سیره سجادی]] - [[لشکر در معارف مهدویت]] | پرسش مرتبط  = }}
| موضوع مرتبط = لشکر
| عنوان مدخل  = لشکر
| مداخل مرتبط = [[لشکر در قرآن]] - [[لشکر در فقه سیاسی]] - [[لشکر در معارف دعا و زیارات]] - [[لشکر در معارف و سیره سجادی]] - [[لشکر در معارف مهدویت]] - [[لشکر در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]]
| پرسش مرتبط  =  
}}
 
== مقدمه ==
== مقدمه ==
"عسکر" به‌معنای [[لشکر]] و [[لشکرگاه]] است. عسکر، لشکرگاه ترکان در [[سامرا]] بوده و محلی بوده است جزء [[شهر]]، اصلا پادگان نظامی نمی‌تواند چندان از شهر دور باشد. باید دانست که اصل بنای شهر سامرا برای رفع مزاحمت ترکان نظامی از [[بغداد]] بوده است. بنابراین، شهر سامرا شهری نظامی است، ولی بعدا مسکونی هم می‌شود. [[بدیهی]] است بین پادگان و محل‌ سکنای خانواده‌های [[نظامیان]] یکی نباشد<ref>دکتر صادق آیینه‌وند (به نقل از کتاب زندگانی [[نواب خاص امام زمان]] {{ع}}، غفارزاده).</ref>. در این که "عسکر" اسم دیگر سامرا است یا محله‌ای از محلات آن، [[اختلاف]] است. ظاهر عبارت شیخ در "[[الغیبة]]" این است که محله‌ای از سامرا است<ref>غیبة طوسی، ص ۳۵۴.</ref>. اما حاج شیخ [[عبدالله مامقانی]] در "[[تنقیح المقال]]" می‌نویسد: عسکر یکی از اسامی سامرا است<ref>تنقیح المقال، ج ۲، ص ۲۶۴.</ref>. چون [[خانه امام هادی]] و [[خانه امام عسکری|امام حسن عسکری]] {{عم}} در محلی بوده که در [[زمان]] [[متوکل عباسی]] [[پادگان نظامی]] وی در آنجا قرار داشته است، لذا آن محل به "عسکر" خوانده شد و به همین جهت نیز هریک از آن دو [[امام]] بزرگوار را "[[عسکری]]" و به‌طور تثنیه "[[عسکریین]]" می‌نامند<ref>مفاخر اسلام، ج ۲، ص ۲۲ (پاورقی).</ref>.
"عسکر" به‌معنای [[لشکر]] و [[لشکرگاه]] است. عسکر، لشکرگاه ترکان در [[سامرا]] بوده و محلی بوده است جزء [[شهر]]، اصلا پادگان نظامی نمی‌تواند چندان از شهر دور باشد. باید دانست که اصل بنای شهر سامرا برای رفع مزاحمت ترکان نظامی از [[بغداد]] بوده است. بنابراین، شهر سامرا شهری نظامی است، ولی بعدا مسکونی هم می‌شود. [[بدیهی]] است بین پادگان و محل‌ سکنای خانواده‌های [[نظامیان]] یکی نباشد<ref>دکتر صادق آیینه‌وند (به نقل از کتاب زندگانی [[نواب خاص امام زمان]] {{ع}}، غفارزاده).</ref>. در این که "عسکر" اسم دیگر سامرا است یا محله‌ای از محلات آن، [[اختلاف]] است. ظاهر عبارت شیخ در "[[الغیبة]]" این است که محله‌ای از سامرا است<ref>غیبة طوسی، ص ۳۵۴.</ref>. اما حاج شیخ [[عبدالله مامقانی]] در "[[تنقیح المقال]]" می‌نویسد: عسکر یکی از اسامی سامرا است<ref>تنقیح المقال، ج ۲، ص ۲۶۴.</ref>. چون [[خانه امام هادی]] و [[خانه امام عسکری|امام حسن عسکری]] {{عم}} در محلی بوده که در [[زمان]] [[متوکل عباسی]] [[پادگان نظامی]] وی در آنجا قرار داشته است، لذا آن محل به "عسکر" خوانده شد و به همین جهت نیز هریک از آن دو [[امام]] بزرگوار را "[[عسکری]]" و به‌طور تثنیه "[[عسکریین]]" می‌نامند<ref>مفاخر اسلام، ج ۲، ص ۲۲ (پاورقی).</ref>.

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۷ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۴۷

مقدمه

"عسکر" به‌معنای لشکر و لشکرگاه است. عسکر، لشکرگاه ترکان در سامرا بوده و محلی بوده است جزء شهر، اصلا پادگان نظامی نمی‌تواند چندان از شهر دور باشد. باید دانست که اصل بنای شهر سامرا برای رفع مزاحمت ترکان نظامی از بغداد بوده است. بنابراین، شهر سامرا شهری نظامی است، ولی بعدا مسکونی هم می‌شود. بدیهی است بین پادگان و محل‌ سکنای خانواده‌های نظامیان یکی نباشد[۱]. در این که "عسکر" اسم دیگر سامرا است یا محله‌ای از محلات آن، اختلاف است. ظاهر عبارت شیخ در "الغیبة" این است که محله‌ای از سامرا است[۲]. اما حاج شیخ عبدالله مامقانی در "تنقیح المقال" می‌نویسد: عسکر یکی از اسامی سامرا است[۳]. چون خانه امام هادی و امام حسن عسکری (ع) در محلی بوده که در زمان متوکل عباسی پادگان نظامی وی در آنجا قرار داشته است، لذا آن محل به "عسکر" خوانده شد و به همین جهت نیز هریک از آن دو امام بزرگوار را "عسکری" و به‌طور تثنیه "عسکریین" می‌نامند[۴].

عثمان بن سعید را "عسکری" نیز می‌گفتند، چون او از محله "عسکر" سامرا بوده است[۵]. نیز "عسکر" نام شتر عایشه است که بر آن به بصره رفت[۶].[۷]

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. دکتر صادق آیینه‌وند (به نقل از کتاب زندگانی نواب خاص امام زمان (ع)، غفارزاده).
  2. غیبة طوسی، ص ۳۵۴.
  3. تنقیح المقال، ج ۲، ص ۲۶۴.
  4. مفاخر اسلام، ج ۲، ص ۲۲ (پاورقی).
  5. غیبة طوسی، ص ۳۵۴.
  6. معارف و معاریف، ج ۷، ص ۳۶۳.
  7. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۴۹۱.