لشکر در معارف مهدویت

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

"عسکر" به‌معنای لشکر و لشکرگاه است. عسکر، لشکرگاه ترکان در سامرا بوده و محلی بوده است جزء شهر، اصلا پادگان نظامی نمی‌تواند چندان از شهر دور باشد. باید دانست که اصل بنای شهر سامرا برای رفع مزاحمت ترکان نظامی از بغداد بوده است. بنابراین، شهر سامرا شهری نظامی است، ولی بعدا مسکونی هم می‌شود. بدیهی است بین پادگان و محل‌ سکنای خانواده‌های نظامیان یکی نباشد[۱]. در این که "عسکر" اسم دیگر سامرا است یا محله‌ای از محلات آن، اختلاف است. ظاهر عبارت شیخ در "الغیبة" این است که محله‌ای از سامرا است[۲]. اما حاج شیخ عبدالله مامقانی در "تنقیح المقال" می‌نویسد: عسکر یکی از اسامی سامرا است[۳]. چون خانه امام هادی و امام حسن عسکری (ع) در محلی بوده که در زمان متوکل عباسی پادگان نظامی وی در آنجا قرار داشته است، لذا آن محل به "عسکر" خوانده شد و به همین جهت نیز هریک از آن دو امام بزرگوار را "عسکری" و به‌طور تثنیه "عسکریین" می‌نامند[۴].

عثمان بن سعید را "عسکری" نیز می‌گفتند، چون او از محله "عسکر" سامرا بوده است[۵]. نیز "عسکر" نام شتر عایشه است که بر آن به بصره رفت[۶].[۷]

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. دکتر صادق آیینه‌وند (به نقل از کتاب زندگانی نواب خاص امام زمان (ع)، غفارزاده).
  2. غیبة طوسی، ص ۳۵۴.
  3. تنقیح المقال، ج ۲، ص ۲۶۴.
  4. مفاخر اسلام، ج ۲، ص ۲۲ (پاورقی).
  5. غیبة طوسی، ص ۳۵۴.
  6. معارف و معاریف، ج ۷، ص ۳۶۳.
  7. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۴۹۱.